Protection

14

Bir hafta... Tamı tamına bir haftadır evden dışarıya adımımı atmamıştım, okulu rapor alarak geçirmiştim ve bizim tayfayı da evimde ağırlıyordum. Durumları öğrenince neredeyse her okul çıkışı soluğu bizde alıyorlardı ki bende bu sayede sıkılmıyor kafamı salak saçma düşüncelerden bi nebze de olsa arındırıyordum.

O günden sonra korumamı yani Seokjini görmemiştim lakin babamın dediğine göre arada bir durumumu sormak için geliyor beni görmeden gidiyordu her ne kadar babam  'çık git Taehyungu gör desede" onu bir şekilde binbir bahaneyle geçiştiriyordu, hoş bu benim işime geliyordu zira onu görmeyi bende istemiyordum

O gün yaptığı hareket bu bir hafta boyunca aklımdan bir saniye bile olsun çıkmamıştı, nedenini çokça merak etsem de kendime oylanacak bir şeyler bulup kafamdaki düşünceleri anında def ediyordum.. Tıpkı dudaklarımın üzerindeki dudakların hissiyatı aklıma gelince aniden yüksek sesle şarkı söylemem,  evin merdivenlerinden yüksek sesli adımlar atarak ayağımdaki terliklerle hızla inip bahçeye koşarak aniden spor yapmam, odamda nerdeyse varlığını unuttuğum bilgisayarımı açarak bizim gurupla savaş oyuna katılıp onlara bağırıp çağırarak küfürler etmem ya da odamdaki plağa en sevdiğim şarkıyı takarak tüm evi onun yüksek sesiyle doldurmam ve tüm bunlar yaşanırken evde gözlerini şokla açmış ne yaptığımı anlam veremeyen babamı geçiştirmem.. tüm bunlar yalnızca düşüncelerime ket vurmam içindi tabii işe ne kadar yaradığı meçhuldü.

Ve ben tüm bunlara rağmen bende onu görmek istemiyorum diyordum, bu bir hafta da aynı zamanda yalancı da olmuştum üstelik kendime bile...

kurşun isabet eden kolum da iyileşmişti bu süreçte ve bizim guruptan duyduğum kadarıyla benim tavuk üniversitede bir oğlanla buluşuyormuş, yönelimini bilmiyordum ama o gün beni öpme cüretinde bulunduğu için az da olsa tahmin edebiliyordum, bizim tayfaya oğlanın adını sanını sormama rağmen bir türlü geri dönüş alamamıştım neyse zaten bugün gidip kendim görecektim.

Tek omzumu açıkta bırakan mavi gömlek tarzı üstümü üzerime geçirip altına da siyah hafif yırtık tarzda desenleri olan bir İspanyol paça giydim, banyo yapmamdan dolayı ıslak mavi saçlarımı da kurutup düzleşmesi adına fön çekerek alnıma dökülen mavilerimi serbest bıraktım, dudağıma şeftali aromalı nemlendirici sürüp kuru görünümünü kapattım ve tek bir makyaj bile yapmadığım yüzüme baktım esmer tenim oldukça iyi görünüyordu görünüşümden memnundum, kulağıma küçük mavi küpelerimi de taktım, üzerime her zaman ki gibi parfüm sıkmadan çantamı koluma takarak odamdan çıktım tam bir haftanın sonunda nihayet ki çıktım.

"oğlum Seokjini beklemeyecek misin"   merdivenden inip dış kapıda ayakkabılarımı giymemle babamın
- şu sıralar verdiğim cevapları dikkate alan babamım - sesini duymam bir olmuştu

"hayır baba eğer gelirse ona okulda görüşeceğimizi söyle, tabii numarası varsa arayıpta söyleyebilirsin buraya kadar zahmet etmesin" diyerek babamın itiraz dolu sözlerine kulak tıkayıp kapıyı çarparak çıktım

Günler sonra dışarıya çıkıyordum ve gördüğüm ilk yüzün o olmasını istemiyordum,

Yalan.. ben potansiyel bir yalancı olmuştum.

Bir haftadır özlediğim arabama kavuşmanın verdiği mutluluk ile cebimden yine dudak nemlendiricim gibi şeftali aramolı sakızımı çıkarıp ağzıma attım ve bebeğime bindim, geçen oluşan arbededen dolayı aldığı hasarları yani kurşun izlerini göremedim büyük bir ihtimalle babam halletirmişti.

Bugün uzun yolu kullanacaktım, geçen defaki gibi yine o yoldan giderdim ama bugün kaos kaldıracak kadar keyfim yerinde değildi. Birazcıkta babamdan korkuyordum bi dahaki tekrarda Seokjinin elini elime kelepçelerdi bunu gerçekten yapardı ve ben bunu asla istemezdim.