Her insanın kendine özel bir hayatı vardır. Ben de öyleyim fakat benim ki fazla özel.
Yalanlarla çevrilmiş bir hayatım vardı. Tek doğrumsa abim Kyungsoo. Abim kelimesi bile beni üzmeye yetiyor ama onun bir gülümsemesi yeniden doğmuş gibi hissetmeme neden oluyor.
Belki de yanlış bu yaptığım. Yine de bu yanlış çok güzel ve ben bu yanlışa uydum.
Başka birinin beni küçümsemesi sorun olmaz. Abimi seviyorum diye beni suçlamaları beni üzmez. Çünkü onun sayesinde mutluyum ben.
Gülmeyi sadece onun yanındayken hatırlasam da mutlu olmak kimin umrunda , o benimle olsun yeter. Sadece biz olalım yeter.
********
Kai hevesle yeniden gözlerini açtığında yanında uzanana baktı. Kısa vücudu kendine daha fazla çektiğinde en çok sevdiği kokuyu içine çekti.
Kyungsoo'nun bir an önce uyanmasını istiyordu. O aşık olduğu kocaman gözlerde yeniden kaybolmak istiyordu.
Yeniden ve yeniden ona bakarken kapının ani açılışı düşürmüştü onu yataktan.
Babasının gür sesini duyduğundaysa Kyungsoo uyanmıştı derin uykusundan. Rüyanın bu kadar kısa sürmesine şaşırmasa da yeniden gülümsemişti.
''Bir gün ... sadece .. bir gün. Bizi böyle uyandırmasan olmaz mı baba?'' Kai düştüğü yerden kafasını ovalayarak kalktığında babasına yalvarırcasına bakışlar attı.
''Beni bu şekilde sevdiğinizi biliyorum Kai. Şimdi o koca çeneni kapat da babana sarıl.'' Bay Kim oğluna yarı sevecen hareketlerle kollarına açtığında Kai babasına doğru yürüdü. Tam sarılacakkense minik beden sardı onu.
''Kardeşim sadece bana ait baba. Bu arada size de günaydın.'' Kai kardeş olmasına rağmen uzun olan bedenini abisine daha da soktuğunda babasının göz devirişiyle karşılaşmıştı.
Kim ailesi her zaman ki gibi yeni bir güne uyandıklarındaysa geleceğin farklı olduğunu belli eden sözler duyuldu.
''Bu akşam misafirlerimiz var. Hazırlansanız iyi edersiniz.'' Bay Kim bir açıklama yapmadan odadan ayrılırken sadece birbirine şaşkınca bakan sevenleri bırakmıştı ardında.
''Sence kim?'' Kyungsoo gözlerini ovuştururken kardeşine bir kaç adım atıp sordu.
''Ondan kurtulmamızı sağlayacak biri olsa iyi olur. Bir günde seni öperek uyandırmak istiyorum.''
''Sadece uyandırırken öpmüyorsun ya Kai. Beni her zaman öpebilirsin.'' Kai sinyali aldığında şişmiş dudaklara yaklaştı. Fakat minik eller durdurmuştu onu.
''Ama şimdi öpemezsin. Babamı duydun ayrıca ben açım.''
''Küçük olan benim. Niye bu kadar mızmızlanan sen oluyorsun ki?'' Kai hafif dudak büzdüğünde kısa olana baktı.
''Haklısın küçük olan sensin. Bu yüzden abinin sözünü dinle ve giyinmeye başla.'' Bir anda yüzü düştüğünde sözlerine devam etti Kai. Sevmiyordu .. abisi olmasından nefret ediyordu.
''Abi? ... Sana böyle söyleme demiştim.''
''Ben de senin abin olduğum gerçeğine alışman gerektiğini söylemiştim.''
''Biliyorsun bu ko-''
''Bu konuyu kapatalım.'' Kyungsoo da keyfinin kaçtığını hissettiğinde susmayı tercih etti.
Biraz da olsan bozulan hava Kai'nin sulu öpücüğüyle düzelirkense Kyungsoo onu her zaman güldüren adama baktı. Aşkla dolan , tüm samimiyetiyle ona baktı.
