Merhabalar
İlk kez kitap yazıyorum inşallah beğenirsiniz.
İyi okumalar.
♧♧
Derin'den
Eşyalarımı bavuluma yerleştirirken çok tedirgindim. Birden babam ve annem olduğunu iddia eden birileri gelip DNA testi istemiş. Bir de test pozitif çıkınca paranın gücüyle birlikte benim iki gün içinde evlat edinmişlerdi. Beni neden bıraktıklarını ya da yıllar sonra niye geldiklerini açıklama zahmetinde bulunmadan.
Bavulumun fermuarını kapatarak kapıya doğru sürüklerken kendimi bildim bileli kardeşim olan Elif'le göz göze geldik.
Gözleri dolu dolu bana bakarken gözlerimin dolmasını engellemeye çalışıyordum.
"Bir ailen olduğu için seni gelip aldıkları için mutluyum."dedi elleriyle oynayarak ağlarken."Ama bu sana kötü davrandıklarında tepki vermeyeceğim anlamına gelmiyor."
Gözlerini hızla silerek ellerimi tuttu.
"Herhangi bir şey olursa mutlaka beni aramanı istiyorum. Benim yapamayacağım bir şeyse Sefa ablayı arayabilirsin. Onlarla yeni konuştum. Seni arayacaktı ama ben hazır olunca onu arayacağını söyledim. " dedi ve beni kollarının arasına alarak sıkıca sardı.
"Ayrıca bizimkilere de yazdım. En kısa sürede seni görmek istediler ve Kerem senin her daim yanında ve arkanda olduğunu söylememi istedi. Bir şeye ihtiyacın olursa bir telefon uzaklığında olduğunu istediğin saatte arayabileceğin söyledi."
Başımı sallayarak onu onaylarken bir yandan gözyaşlarımı tutmaya çalışıyorama başarılı olamıyordum.
"Elif... "
"Çok korkuyorum. " dedim. Ona sıkıca sarılıp uzun uzun ağladım.
Hiç bilmediğim yeni bir yere gidiyordum. Ve tanıdığım kimse olmayacaktı etrafımda.
"Kork ama unutma biz ayrılmayacağız hiç bir zaman. Hiçbirimiz seni terk etmeyeceğiz. Sen onlara alışana kadar yada kaçmak isteyene kadar biraz bizden uzakta kalacaksın. Hepimiz ama en çok ben seni çok seviyorum, seviyoruz. "
"Birbirimiz asla bırakmayacağız. "
"Asla."
"Bende seni sizi çok seviyorum. "
"Söz veriyorum. Hep arkanda olacağız."
"Söz veriyorum. Hep yanımda olacağınızı unutmayacağım. "
Elif'ten ayrılırken hangi cehenneme gideceğimden bir haberim.
Ama oranın bana cennet olmayacağını o gün hissetmiştim.
♧♧♧
Bahçeye indiğimde Müdüre Hanım ve bir kadın bir adam vardı. Kadının saçkarı aynı benimki gibi turuncumsu bir renkken adamın saçkarı resmen katran karasıydı. Yan yana bir o kadar zıt bir o kadar da kusursuz duruyorlardı.
Kadınla göz göze gelmemle gözleri dolarken az önce yukarı içim çıkana kadar ağladığım için tepki vermeden Müdüre Hanımın yanına gittim.
"Aah sonunda geldin Derincim." diyerek elini belime koyan Müdüre hanıma ters bir şekilde bakıp elini ittim.
Daha düne kadar bize bok gibi davranıyordu. Yalaka karı.
Benim tepkimi görmezden gelerek devam etti.
"Derincim annen ve baban tatlım.
Savaş Bey ve Yasemin Hanım. "
ŞİMDİ OKUDUĞUN
BULDUK SENİ!
Random17 yılını yetimhanede geçiren bir genç kız Derin Yaman. Yıllar sonra gerçek ailesi tarafından bulunur bulunmasına ama onu öldüğünü zanneden ailesi yerini çoktan başkasıyla doldurmuştur. Neşeli,eğlenceli,deli dolu ama bir o kadar tehlikeli ve soğuk...
