KURGU

̴ ANNA ̴

O sabah yine 06.15'te uyanmıştı. Bu kadar erken kalkmak zorunda olmak hiç adil değil diye düşündü. Oda çok soğuktu. Kıvırcık saçları darmadağın yastığına yayılıyordu. Toparlanmalı, duş alıp, güne başlamalıydı. Fakat gece boyu aralıksız gördüğü rüyalar beyninin dinlenmesine hiç imkân tanımamıştı. Çok yorgun hissediyordu.

Yaşamı maalesef ne kendi iç dünyasına, ne de ilgi alanlarına zaman ayırmasına fırsat vermiyordu. Her gün tekrar eden bir döngü içerisinde her sabah kalktığında koca bir koğuşa kahvaltı hazırlayan ekiple birlikte işlerini bitirmeleri ve sonrasında tam 09.00'da temel eğitim sınıfında hazır olması gerekiyordu. Adil olmayan görev paylaşımından payına düşen buydu.

Kendini bildi bileli yalnızdı Anna, ailesini hiç tanımamıştı. Kıvırcık asi saçları ve insanın içine işlercesine bakan siyah gözleri ile varoluşu tam bir meydan okumaya dönüşüyordu. Kolonide çocuk yurdunda büyümüş zor şartlarda kendini bulmuş biriydi. Haksızlığa tahammül edememesi ve buna verdiği tepkiler başına sürekli bela açıyordu. Birlikte büyüdüğü arkadaşları onun ailesi sayılırdı. Eva, Phoenix, Leonore ile birlikte bu hiçliğin ortasında birbirlerine sığınmış ve güç bulmuşlardı. Hepsi yurttan arkadaşlardı. İlk önce Anna ve Eva tanışmışlardı. Daha 5 yaşında birbirlerine içine düştükleri bir kavganın karşı tarafları olarak rastlamış olmaları ise oldukça ironikti. Anna o kavgayı hayal meyal hatırlıyordu. Paylaşamadıkları ise bir uğur böceğiydi. İkisi de dilek tutabilmek için onu uçuran kişi olmayı arzu etmişlerdi çünkü bulundukları cehennemde dileklerin gerçek olması için bir mucizeye ihtiyaç vardı. Phoenix ise 7 yaşında katılmıştı aralarına aynı yılın sonuna doğru ise Leonore onları tamamlayan son puzzle parçası olmuştu. Uzun zamandır birbirlerinin tek mutluluk kaynağı olmuşlardı.

Kolonide her bireyin yönetim tarafından belirlenmiş sorumlulukları vardı. Bunun dışında Anna ve arkadaşları eğitime de devam etmek zorundalardı. Temel eğitim sonrası tavsiye edildikleri mesleklerin eğitim birimlerine geçmeleri gerekecekti. Anna pilot olmayı istiyordu ama herkes tarafından talep edildiği için şansı çok düşüktü. Özel üretim hava izolasyonuna sahip hava aracı ile uçmak, koloni dışını keşfetmesini sağlayacak yegâne yoldu. Ayrıca savaşın sonlanması katkıda bulunmak istiyordu. Belki o zaman barışın hüküm sürdüğü dünya, hayal olmaktan çıkardı.

Koloni dışında, sürekli devam eden bir savaş vardı. Bu yüzden süregelen açlık, sefalet ve yoksulluk içinde yaşıyorlardı. Halk 3 kısım halinde kümelenmişti. Çocuk yurtlarında kalanlar, eğitimini tamamlayıp mesleğine göre yaşam alanı belirlenenler ve yönetimde yer alan ayrıcalıklılar. Dünyanın çöküşünden önce yapılmış gökdelenlerden kullanılabilir durumda olanlar çocuk yurduna çevrilmişti. Sonrasında ise kariyer eğitimini bitirenler mesleklere paralel bir standarda sahip küçük kulübelere taşınıyorlardı. Yalnızca yönetim imtiyazlıydı, ayrıca onlara ait bölgelere girmeleri de yasaktı. Buralar uzaktan ışıl ışıl ve tertemiz görünen, tasarımında beyaz ve altın renginin ağırlıkla kullanıldığı görkemli, büyük malikânelerden oluşuyordu.

O sabah temel eğitime geç kalmıştı. Sınıfa vardığında kargaşa ve gürültü hâkimdi. Temel eğitim binası büyük bir yerleşkeydi. Çevresi sık ağaçlıkla kaplı alçak binalar topluluğundan oluşuyordu. Kolonide yer alan en düzgün yapıydı. Savunma ve saldırı dersi yapıların arasında yer alan bir avluda yapılıyordu. Yine kavga çıkmış diye düşündü.

Sınıf çok kalabalıktı ve herkes kendi grubunun sözünün geçmesini istediği için sürekli güç savaşları yaşanıyordu. Pol ve grubu kaba güçle her şeyi yönetmeye çalışan ve yönetime yakın duran zorbalardı. Black ve arkadaşları gözü kara korkusuz ve bir o kadarda tehlikeli tiplerdi. Zodiac, Neli ve Army umutsuz depresif bağımlılar grubuydu. Bir gruba ait olmayan arada ezilen sınıfın geri kalanı ise temel eğitimden sağ salim çıkmayı umut ediyordu. Anna kargaşa da neler olup bittiğini anlamaya çalıştı. O sırada Eva'yı gördü.

-Neler oluyor, dedi Anna.

-Yeni biri gelmiş sınıfa, dedi Eva.

Anna kulaklarına inanamadı. Onların yaşında yeni birinin gelmesi duyulmamış bir şeydi. Yeniler bebekken yurdun kapısında belirirlerdi. Anna yabancıyı görmeye çalıştı. Herkes etrafını sarmıştı. Meraklı gözler üzerindeydi. Kumral -uzun saçlarını ve sert duruşunu gördü önce. Uzun boylu ve yapılıydı. Çok ilginç belirgin bir dövmesi vardı boynunda. Bu ona tehlikeli bir hava katmıştı. Anna ilk defa birine karşı kalbinin hızlandığını hissetti.

-Adı ne dedi Anna, çokta heyecanlı görünmemeye çalışarak.

-Steven dedi Eva. Tam o sırada Phoenix ve Leonore sınıfın diğer tarafından duyduklarına inanamaz bir şekilde yanlarına geldiler.

-Duyduğuma göre dışardan gelmiş, dedi Leonore.

-Dışarıda yaşam yok dedi Phoenix.

-Ya nerden geldi o zaman bunca zaman nasıl görmemiş tanımamış olabiliriz? ,dedi Leonore.

Koloni de yaşayan insan sayısı ve düzeni belli olduğu için bu çok sıra dışı bir durumdu. Koloni dışında hayat yoktu. Bir insanın zehirlenmeden bir günlük mesafeyi aşabilmesi veya kullanılabilir kirlenmemiş kaynak bulması imkânsızdı. Yönetime ait bölgeden gelmiş olmalı, buraya atılmak için nasıl bir suç işlemiştir acaba diye düşündü Anna.

Eğitmenin avluya girişiyle tüm kaos birden yok oldu. Herkes hızlı bir şekilde hizalandı. Karim toleransız bir gaddardı. Esmer teni, sivri burnu ve arasından ter damlayan kazıtılmış saçlarının oluşturduğu görüntüsüyle gerginlik yaratabiliyordu. Savunma ve saldırı dersi öğrenilmesi çok gerekli bir ders olsa da Karim bunu çekilmez ve zorlayıcı yapmak için elinden geleni yapıyordu. Derste gereksiz temaslardan ve bunu size verdiği ıstıraptan zevk alırdı.

Karim herkesin söylediği sıraya göre eşleşmesini söyleyerek derse başladı. Yeni öğrenci onu hiç şaşırtmamış gibi görünüyordu. Ama bu denli sakin kalması Anna' da şüphe uyandırdı. Bugün performans değerlendirmesi yapılacak ve birkaç hafta sonra gerçekleşecek olan kariyer atamasında bu göz önünde bulundurulacaktı. Karim listeyi eline aldı ve rastgele isimleri eşleştirmeye başladı.

Anna derin bir nefes aldı ve adı okundu. Onunla birlikte. Steven'la.