Achter Gesloten Deuren

3

POV Milo

Het luid klinken van een bel doet me ontwaken. Ik schiet verschrikt omhoog. Matthyas lijkt niet onder de indruk van de bel en draait zich om in bed. Al wrijvend in mijn ogen pak ik mijn telefoon. 5:45. Ik zucht en laat mij hoofd terug in mijn kussen vallen. "Als je wilt douchen, zou ik nu gaan. De rest wordt pas om 6 wakker." Ik twijfel even maar sta toch op. "Dankje." Ik loop stilletjes richting de kast met mijn toilettas onder mijn linkerarm. De kleding die ik uit de kast haal, hou ik vast in mijn linkerhand. Ik loop naar de badkamer en draai de douche open. De deur van de badkamer draai ik op slot. Met een zucht stap ik onder de warme stralen. Matthyas kwam me gisteren echt bekend voor maar ik kan mijn vinger er niet op leggen. Ik besluit er verder niet over na te denken en te genieten van de warme douche, voor zolang dit duurt. Zodra ik mijn haar en lichaam gewassen heb, draai ik de douche uit en stap ik met een handdoek om mijn middel uit de douche. De kou van buiten de douchecabine zorgt ervoor dat ik zachtjes ril. Ik trek snel mijn kleding aan en droog mijn haar, voor zover dit gaat. Ik kijk even kort in de spiegel, zorg dat mijn haar in model zit en loop de badkamer weer uit. Met mijn toilettas in mijn handen en diep in gedachten heb ik niet door dat er iemand aangelopen komt. "Kijk toch uit." Hoor ik Matthyas zeggen als ik tegen hem aanbots. "Het spijt me." Verontschuldig ik me. Ik kijk omhoog, recht in zijn blauwe ogen. Zijn ogen staan somber maar komen me zo bekend voor. Matthyas schudt zijn hoofd en loopt door, de badkamer in. Ik loop snel naar de slaapkamer. Mijn toilettas zet ik weer terug onder mijn nachtkastje. Vandaag heb ik twee college's, van 8.30 tot 13.30. Het scheelt een hoop dat ik mijn klas al ken. Ik had het niet aangekund om ook nog eens naar een andere school te gaan. Het liefst was ik op kamers gegaan in plaats van naar dit internaat, maar dat vond mijn tante geen goed plan. Sinds zij de voogdij heeft gekregen over Jiska en mij, heeft zij het recht te bepalen wat er met ons gebeurd tot we 21 zijn. Zo hebben mijn ouders het vast laten leggen. En aangezien ik pas 19 ben, duurt dat nog even.

Met mijn rugzak hangend op mijn schouders loop ik de trap af. Ik hoorde in de andere kamers nog gerommel en gepraat dus ik ga ervan uit dat ik de eerste aan de ontbijttafel ga zijn. Het is net half 7 geweest als ik mijn tas onder de kapstok zet. Al gapend loop ik naar de eettafel waar Nicolette net de mand met brood op tafel zet. "Goedemorgen, Milo." Zegt ze met een vriendelijke glimlach. "Goedemorgen." Ik neem plaats op de stoel waar ik gisteren tijdens het avondeten ook zat. "Heb je een beetje kunnen slapen?" Vraagt Nicolette als de ze pot met thee op tafel zet. De hele tafel is gedekt met van alles. Melk, jus d'orange, thee, broodbeleg en nog veel meer. Ik knik als antwoord op haar vraag. "Opzicht wel redelijk. Het bed ligt in ieder geval heerlijk." Zeg ik terwijl ik een broodje uit de broodmand pak. "Is Matthyas al wat vriendelijker geworden?" Dit keer schud ik mijn hoofd. Ik wil antwoorden als ik Matthyas de kamer in zie komen lopen. Snel pak ik de pot chocopasta en smeer ik mijn broodje. Matthyas neemt plaats op de stoel tegenover mij, net als gisteren. Ik neem aan dat dit zijn vaste plek is. Hij mompelt een goedemorgen naar Nicolette voor hij begint aan zijn ontbijt. Mijn ogen volgen zijn handelingen. Ik wil weten of ik door een van die handelingen kan achterhalen waar ik hem van ken. Ik weet zeker dat ik hem ergens van ken. "Kun je het zien?" Bijt hij me toe. ik kijk hem aan voor ik naar mijn bord kijk. "Sorry." Zeg ik zachtjes. In stilte neem ik een hap van mijn brood. Zodra dit op is schuif ik mijn stoel naar achteren. "Om half 8 staat je lunchpakket klaar Milo. Je lust wel ham toch?" Vraagt Nicolette vanuit de keuken. Ik knik naar haar met een kleine glimlach. Ze glimlacht terug. Ik vervolg mijn weg terug naar mij slaapkamer. Het is nu kwart voor zeven, nog drie kwartier voor ik mijn lunch moet ophalen.

Ik pak mijn telefoon van mijn nachtkastje als ik de deur van de kamer open hoor gaan. Matthyas komt binnengelopen, geeft me een emotieloze en pakt zijn schooltas in. Zou ik hem aanspreken op het feit dat ik het niet fijn vind dat hij zo bot doet, al helemaal omdat we een kamer delen? Ik adem diep in. "Matthyas," begin ik. De jongen kijkt me aan, met een frons op zijn voorhoofd. "Ik weet niet wat de reden is van je gedrag en dat hoef ik ook niet te weten. Wel zou ik het fijn vinden als we gewoon als normale kamergenoten met elkaar om kunnen gaan." Ga ik verder en ik kijk hem aan, recht in zijn ogen. De ogen die me wederom zó bekend voorkomen maar ik kan het niet plaatsen. Ik zie zijn blik zachter worden en de frons van zijn voorhoofd verdwijnen. "Eh, ja. Sorry. Ik zal proberen minder bot te reageren." Zegt Matthyas tot mijn verbazing. Hij haalt ongemakkelijk zijn hand door zijn haren. "Dat is fijn, dankjewel." Glimlach ik naar hem. Ik ga verder met mijn tas in pakken. "Trouwens, ik hoorde van Frank dat jij ook aan de Universiteit van Utrecht studeert?" Hoor ik Matthyas achter me vragen. Ik knik als antwoord. Hij zit op zijn bed en ik ga tegenover hem zitten. "Zou je.. Zou je misschien samen heen willen fietsen? De andere jongens studeren op andere scholen." Ik glimlach hij het horen van zijn vraag. Hoe hij zo van de een op de andere seconde veranderd is, weet ik niet. "Ja, graag." Antwoord ik. Ditmaal is het Matthyas die glimlacht. "Ik vertrek vaak rond twintig voor acht. Ik wacht op je bij de oprit." Zegt hij als hij opstaat. Ik kijk even op mijn horloge en zie dat het vijf voor half acht is. Ik volg hoe Matthyas zijn rugzak pakt en de deur uitloopt. Ik moet weten waar ik hem van ken.