Waves Of Files

I'm Here

𝐼'𝑀 𝐻𝐸𝑅𝐸

I see you ....
But never feel an inch...
I hear you...
But I'm Voiceless... 
I'm here
Still pleading for the solace.

Oh I Forgot.

We can still be switch.

Noon paman ay sikat na talaga ang kuwento-kuwento tungkol sa isang babaeng nakulong sa isang salamin. Ito daw ay isinumpa sapagkat iyon ang nararapat. Pinarusahan ng mga taga pangalaga ng mundo dahil sa tindi ng kasakiman nito. Lumipas ang libo-libong taon, nagiging iba-iba ang itsura ng lumang tagapaglarawan. May nakapag sabi na kung saang lugar na daw ito nakakarating. Kung kaya't dahil sa takot ay hindi kailanman nag atubili pang bumili ang mga nakakatanda sa kaalamang baka iyon ang kanilang maiuwi. Ito daw ay may dalang kamalasan lalo pa't kahit anong gawing pagsira nito ay magsasayang lamang ng oras.

"Oh tulala kana naman diyan"

Nginitian ko siya ng matamlay

"Naalala mo na naman iyong kaibigan na palagi mong kinukuwento sa amin?"

"Hmmm"

"Nako ano kaba naman, kalimutan mo na siya ok..Alam mo kasi, A true friendship is compared to one body with two mind. And same heart desire. ahhh basta"

"Hahahah Thank you for the encouragement, by the way it's my turn to report our sales for this week. "

"Fighting!"

She then made a fighting gesture.

Lulan sa elevator papunta sa aking unit. Dinig na dinig ko ang usapan ng dalawang babae sa unahan. Gusto ko mang baliwalain but what for? Their loud enough for us to notice every single words.

"Grrrhh nakaka kilabut. Naalala ko noon sabi ni Lola sa akin. Huwag masyadong lumapit sa salamin baka kasi kung ano ang sasakmal sayo."

"Hala, napagchikahan din namin ng tropa kanina yan. My god. What if is it really true? Na iyong isinumpa ay nag hihiganti? Tapos kinukuha niya kung sinuman ang kaniyang ma tyempuhan ahhh"

"Girl my Hanging Mirror ako sa room ko. Tulungan mo kong ligpitin iyon. Huh"

Echuchu Echacha

Ang iingay.

Halos matanggal na itong mata ko sa kaka rolled eyes. Agaran ko silang nilampasan ng huminto ito sa mismong floor na kinabilangan ko.

As I slide the card for me to finally have access and get inside, I smile for relief.

Finally..

Pag lapag ko ng puting shoulder bag sa sofa at grocery bags sa center table ay doon agad ako pumunta.

Malapad ang naging ngiti na kumawala sa akin.

Agad kong kinuha ang puting tabing. Bumungad sa akin ang isang napakakintab na salamin na may lumang desinyo. Hindi ko maiwasang himasin ang giliran nito at lakbayin ang mga kurbada.

"I knew you hear me my best friend. Now I finally found the one.

The one who will fit in."

Tho nasasayang ako na pakawalan ka. But I'm not that selfish. I will not stick to that curse. As will as you. No one. 

Pinikit ko ang mga mata at ni namnam ang katahimikan ng sandali. Sa kabila ng salamin na ito alam kong nakaharap ako sayo. Pag papaumanhin at ikaw ang naging tulay para makalaya ako. I was born in the ages were spell's really possible. No, walang katutuhanan ang pinaniniwalaan nilang kaparusahan daw . The truth is, isa lamang akong simpleng katulong na kinagiliwan ng kaniyang senyorito. Halos isumpa ako ng mga magulang nito at pahiyain sa pag-aakusang, ginayuma ko raw ang kanilang unico ijo. Dahil isa ako sa nakikita nilang malaking balakid, nagawa nila akong...

E silid sa salaming iyan. Sa loob ng mahabang taon.

She's Loe. My genuine companion. Sa lahat ng taong nakahawak sa akin ay siya lang ang naging totoo. She told me her stories, pain and insecurities. And that's how I assume were best of friend.

Pumikit ulit ako na tila ba naririnig ko siyang sumisigaw na.

"I'M HERE!"

"I'M HERE!!"

"Oh dear, I knew very well because I was once there."

-----

"A lovely lady deserved an elegant tool for self outlook.

-Secret Admirer"

"Excuse me po? Kaninong salamin to? Sino ang nagpadala? Eh nakakapagtaka naman"

Sorry but now is your time.

Knock on the glass,
Feel the surface with your ear,
Close your eyes,
Now you see yourself inside. 

Be careful.

-----

Work of Fiction
Grammatical and Typographical Error
Photo Credit To The Rightful Owner

Written by: Binibining_Hari