Waves Of Files

Writer's Piece

Writer's Piece💦

" Ate A napaka ganda"

" WOW, kaya ikaw ang pinaka number one kung paboritong writer eh ang galing ng mga gawa mo nakaka amaze Ate A"

" Wow Ms. A that was a best creepy one I read. Keep writing please. Notice me Idol!"

Napangiti ako sa mga magagandang komentong nabasa. I'm flattered, they are my inspiration in writing. Isa akong kilalang manunulat, but I keep my private info and profile secured. Kaya nananatili sa kanilang mga mata ang pagiging isa kong manunulat na walang mukha. Ok lang naman daw sa kanila  as long as hindi ako titigil dahil tiyak na ikakalungkot nila ito ng lubos. Maraming naghahangad ng open book signing ngunit hindi ko maibigay. Nalulungkot ako para sa mga mambabasa ko, wala akong magawa. Ito ang binigay na kondisyon ng parents ko. My father is a public servant, mommy ko naman ay tanyag na artista. I don't exactly know if they are ashame or just don't proud about the thing no it's not just a thing but the one I  love to do.

"Dad?, mom? people where are you?"

Inaasahan ko ang sermon na bubungad sa akin dahil umuwi ako ng late pero wala akong natanggap. Masyado ba silang busy?

Dalawang hakbang pa ang nagawa ko sa hagdan ng makarinig ako ng sigaw.

" ahhhh!!!!"

Sinundan ko ang pinanggalingan non. Sa silid ng daddy!

Gumuho ang mundo ko sa senaryo  na bumungad sa akin. Si daddy ay wala nang buhay na nakahandusay sa sahig, may hawak siyang maraming tableta. Habang umiiyak ang mommy na niyayakap ng mahigpit ang wala ng buhay na katawan ng daddy.

" M-mommy" Lumuhod ako at niyakap silang dalawa.

------
Nakatulala ako dito habang nasa kabaong ang paningin. Wala akong napapansin kay daddy na kakaiba, hindi siya depress alam ko yon dahil isa akong psychiatrist. Hindi siya nagpakamatay!

" Mom!!! where is she? "

" Hey, Manang Sel. Nakita mo po ba si mommy?"

" Umakyat sa taas, kanina pa yon hindi pa siguro bumababa"

" ahh sige salamat"

" ahhhhh!!!!!"

Isa nanamang sigaw ang umalingawngaw. Sigaw mula sa labas. Tumakbo kami.

Napahawak ako sa isa sa upuan habang nag uunahang tumulo ang mga luha. My mom, nakahiga habang unti unting kumakalat ang dugo mula sa kaniya. Mataas ang balcony ng kuwarto nila, walang mabubuhay sa taas na iyan.

" I-i don't understand"

Mommy, you just said kanina. Nasaktan ka sa pagkawala ni daddy pero ang sabi mo hindi yan rason para mawalan ka ng ganang mabuhay dahil nandito pa ako. Kami!!

The situation seems so strange. I just glanced, the curtains of one of my parents window from their room moved.

Tumakbo ako!!!! Mommy I'll seek for the murderer, I'll give you the justice you deserve!

And then I saw a girl, nakatalikod sa akin. She looks so familiar.

" A-ate"

" Yes little sis? wanna know who's next? Hhaha" 

Tumawa siya ng mala demonyo.

" H-how did you escape?
W-why? why are you doing this?"

" Oh please, we almost arrived with the same time before, I just arrived early. Owwwh You really want to know? Because they are unfair!"

" But they are still your parents!"

" Hindi sila mabuting magulang, hindi nila ako mahal! ikinulong nila ako sa bilangguang iyon! ikaw! ikaw lang ang anak nila dahil ikaw lang ang kanilang tanging minahal! "

" Hindi yan totoo!"

" Hindi nga ba? pinayagan ka nilang magsulat dahil mahal ka nila! pinatago nila ang impormasyon mo para hindi ka masaktan!!!! kaya unfair sila unfair!"

" Mahal ka nila Ate!!! Alam mong gusto kong maging isang kilalang sikat na manunulat, pero pinilit nila akong pag aralin ng psychiatrist para sayo! para magamot kita! mahal tayo ng magulang natin Ate! mahal kita please t-tama na"

" Tahimik!!!, huwag mong bilugin ang ulo ko!
Simula palang sinabi ko nang hindi ako baliw! Hahahaha wala na si dad, pati narin si mom. Alam mo ang susunod little sis alam mo"

Napa hakbang ako paatras sa sinabi niya.

Paano?

" Yes little sis, nabasa ko. Nabasa ko ang gawa mong storya. Buti nalang nalimutan mo ang laptop mo noh? You just gave me the very best idea hahaha!"

Right! nagtaka ako noong una dahil parang pamilyar sa akin. Ito ang ginawa kong storya habang on duty ako sa center. Hindi ko pa ito na i pu-publish!

" No, Ate please huwag mo itong gawin please... "

May kinuha siya sa likod tama nga ako may baril siya. Baril yan ng daddy namin!

" No, no no Ate!"

" Bye little sis!"

*bang!!!!*

Napahiga ako habang impit na sumigaw dahil sa sakit. Diniin ko ang kamay sa tiyan ko na tinamaan.  No! no! this is not happening. No Huwag ate huwag!!

" Magsasama rin tayo sa wakas, mas masayang pamilya mas maganda hahaha!"

*bang!!!*

"No!!!!" umubo ako ng dugo. Tumumba ang kapatid ko na wala naring buhay, kinitil nito ang sariling buhay.

Ang buhay ng pamilya ko ay hawak ko. Sana... Sana panaginip lang ito.

I can't stop but blame a writer's piece.

End.
---------

Gumapang ako papunta sa naka bukas kong laptop. Na dinala ko sa silid ng mommy noong sinamahan ko siyang matulog.

Ginawa ko ang storyang ito! ako! ako ang may gawa ngunit hindi ko man lamang napigilan! alam ko ang susunod na kabanata ngunit huli ko na ng mapagtanto! lahat ng nakasaad sa storya kong ito ay nagka totoo!

I'm a writer with no face

A psychiatrist without passion

The long wait has come...

My readers, this is me Frenji Corel. My sincere apologies. I want you all to have the name and picture of me to remember. I'm sorry, I can't fulfill my promises. As I will click the publish button I think my soul will fly to where it's way. Please pray for my family's soul.

I can't hold it any longer.

This is a writer's piece.

My one last piece.

Thank you.

Good bye.......

(.......Successfully Published)

-----

Work of Fiction
Grammatical and Typographical Error

Written by: Binibining_Hari