Hoş-Geldin!
Bir an gelmeyeceğini düşünmüş olsamda, kendini yeniden keşfetmeye niyet ettiğini farketmem uzun sürmedi. Çünkü yaşadığın her şeyi biliyorum. "Benim yaşadıklarımı bilemezsin, hissedemezsin", deme. Biliyorum, bende oradaydım. İyi ki varsın, hoş geldin, hoşça kal!
Yıllar boyu iyi ki varsın dediğin herkesin şu an hayatında olmadığını düşünürsen çoğu kez hata yapmadığın düşüncesiyle yaşamaya devam ettin. Üstelik tüm bunların sana bir lütuf olduğunu defalarca farketmeksizin, "ben değişmeyeceğim; sevmenin yalnızca dokunmak olmadığını herkese öğreteceğim" söylemleriyle neşeli olduğuna ve hayatına gelen herkesin asıl konumunu yüceltmeye çalışmaya kendini iknada bulundun. Detaycıydın, ancak kendi detaylarını her zaman sonlarda tuttun. İnsanlar ne ister, nasıl davranırsam daha mutlu olurlar şeklindeki soruları hayatının merkezinde tutarken kendinden uzaklaştığını düşünemedin. Kendine sordun mu hiç; mesela en sevdiğin çiçek hangisi? Yoksa orkideyi, papatya dolu vazoyu çok severdi, güzel çiçeklerdir mi dedin hep? Merak ediyorum, sana bugüne kadar en sevdiğin çiçeği soran oldu mu? Ya da sen, en sevdiği çiçekleri biliyor olmakla bu zamana kadar ne kazandın?
..
-Bölüm Sonu
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Sen Taş, Sen Kağıt, Ben Sizsiniz!
Romanceİpek yolumun son yuvası, ilk kozamdı tenin... Öncesi intihar, sonrası mucizelerle dolu bir şimdi. Şimdi içerdeyim. Geldiğinde kapıyı çalma olur mu?
