DOSTUM

541 33 56
                                    

(Hikaye; lise 12'ye giden 2 gencin sürü psikolojisinden dolayı ilişkilerine verdikleri yanlış isim)

! klasik bir giriş olacak isteyen geçebilir !

-Emre'nin gözünden-

*Alarm sesi*

Rahatsız olmaya başlamıştım. Sabahın bu saatinde kalkan her öğrenci büyük ihtimalle benim gibi rahatsız olur zaten.

12. Sınıf olmama rağmen alışamadım erken kalkmaya, beni suçlamayın. Çünkü sizde alışamadınız.

Doğal olarak zihnimdeki beş dakikacık daha düşüncesi ile alarmı erteledim.

Fakat bu sefer uyumak yerine beş dakika boyunca duvarla bakıştım.

Yavaş bir şekilde kalktım. Demir eksikliğimden dolayı kalkınca sanki toz çekmişim gibi hissediyordum. Bu hissi nereden bildiğimi bende bilmiyorum. Karıştırmayalım.

Etrafa bakındım hafif bulanık görüyordum. Yatağımın yanındaki küçük masadan gümüş gözlüğümü aldım.

Şaşıracaksınız ama takdım!!

Küçük evimde mutfağa doğru ilerlerdim o sırada tabikide geceden şarja takdığım telefonda elimde duruyordu.

Dolabı açtım ve...
Tabikide bir şey yoktu. Nasıl olsun ki?
Kim eve yemek almışda ben yedim?

Murfakdan çıkıp lavaboya girdim.
Ihtiyacımı halledip günlük kısa rutinimi yaptıktan sonra odaya geçtim.

2. Dönemin ilk günü için ne giyeceğimi düşünüyordum.

Tabikide düşünmedim! Sanki tek derdim kıyafet gibi bunu mu düşünecektim?

Dolabımda ilk bulduğum şeyleri giyerek cüzdanımı karıştırdım.

Içinde 64 tl vardı.

Baştaki kişiye bütün sevgilerimi göndererek evden çıkarken airport kulaklığımı almadım.

Çünkü yok.

Kablolu kulaklığım ile son ses bir şekilde Spoti'den sevdiğim bir sanatçının müziklerini dinliyordum.

Şarkının sözleri yoktu. Sadece melodi.
Ki bu benim için çok güzel bir şeydi.

Sözler bir anlam ifade etmiyor çünkü.

Kaldığım eski binadan çıkmadan önce asansörde anlık bir fotoğraf çektim.

Kaldığım eski binadan çıkmadan önce asansörde anlık bir fotoğraf çektim

Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.

(Gözlük var sayalım 😩)

Kimseye attığım yoktu. Fakat fotoğraf çekinmeyi seviyordum. (Kesinle atacağım kimse olmadığından değil)

Binadan çıktım ve 7-8 dakikalık bir yol yürüyerek durağa ulaştım. Son ses bir şekilde müzik dinleyeme devam ederken yanıma bir kişi daha geldi ve tam önümde durdu.

Dost? (MENGOLA)Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin