Dost? (MENGOLA)

o yaralar?

Gece 4.10 yazmaya başladığım vakit bakalım kaçta bitecek 😭💅🏿

Geç yazdığım için erken bitirdim saat 5.14 😃

"E- dinliyorum?"

"H- bak... Anlatıcam ama... Şimdi değil. Lütfen"

Emre şefkatli gözlerle baktı önündeki gence. Genç ile tedirgin bir şekilde çevirdi kafasını.

"E-ahhh"

Emre arkasına dönüp bir kaç adım attı. En sonunda aklındaki cümleleri toparlayabilince konuşmaya başladı.

"E- ne zaman hazır olursan"

Hürkan bu cevaba karşı gülümsedi. Tabikide söylemeyi düşünmüyordu. İleride fikri değişebilirdi kendisi bile bilmiyordu.

Ama şu an istediği şey Emre'yi kötü bir durumun içine atmamaktı.

"H- hastaneye mi gidelim yoksa yemeğe mi?"

"E- hastane derken?"

"H- boynun için diyorum. Bence bayağı bir zaman geçti. Daha iyi görünüyorsun... Ne dersin gidelim mi?"

Emre direkmen onlayladı ve birlikte motorla beraber hastaneye gittiler.

(HASTANE KISMINI ANLATMIYORUM KLÂSİK OLARAK DÜŞÜNÜN BAKIM YAPILIYOR FLN VE ÇIKARTIYORLAR)

Hürkan gülümseyerek baktı minik adama.

"H- daha iyi misin?"

"E- EVETTT!! Cidden bu kadar rahatlayacağımı hiç tahmin etmemiştim. Acayip güzel bir his"

Hürkan Emre'ye yaklaştı ve elini beline attı.

Yavaşça eğilerek kulağına doğru fısıldadı

"H- benimle yemeğe çıkmaya teşrif eder misiniz acaba?"

Emre aldığı dersten dolayı kafasını yavaş bir şekilde diğer tarafa doğru çevirmişti. Bu haraket hürkan'a ne kadar komik ve tatlı gelsede gülmemişti.

Gülememişti.

Emre kafasını zıt tarafa doğru çevirdiği için hürka'na sunabilecek en güzel 2. Yemek olarak boynunu sunmuştu.

1. Yemek güzel dudaklarıydı tabiki.

Sert bir şekilde yutkundu.

Geri çekildi. Elini Emre'nin belinden çekip omuzuna koydu.

"H- gel seni güzel bir yere götürücem"

Gönül isterdi elinden tutmak ama aşağılayıcı bir toplumda yaşıyorlardı. Hürkan için sıkıntı değildi ama emre için sıkıntı olabilirdi.

Onun yüzünden istemeyerek kolunu omuzuna attı Emre'nin.

Ama buda güzeldi. Emre'nin küçük bedenini hissedebiliyordu. Ve bu ona aşırı derece tatlı geliyordu.

Hürkan motora binerek Emre'ye göz kırptı.

"H- YAWRUU GÖTÜREYİM Mİ GİDECEĞİN YERE"

Bu asil bir keko tarzında söylerken emre kahkaha atmaya başlamıştı.

Emre'nin gülüşü hürka'na yayılırken zorla konuşmaya çalıştı emre

"E- o.. HAHAHA olmaz b... Ben. Ahhhh tamam tamam"

Hürkan 'eee' dercesine bakınca emre ciddi bir şekilde cevap vermişti.

"E- öhöm. Tabi ayol 😩"

Hürkan Emre'nin anı duygu değişimine şaşırken emre hürka'nın arkasına geçmişti.

"Yanlış pozisyon" diye geçirdi içinden (hürkan) "Emre'nin önde olmadı gerekmiyor muydu?"

Hürkan kendi dediği şeye sırıtırken emre motora binmiş hürka'nın haraket etmesini bekliyordu.

Küçük aynalardan hürkan'nın kendi kendine güldüğünü görünce kaslarını hafif çattı. "Aha sonunda kafayı yedi" diye düşündü. Hürkanı dürterek seslendi.

"E- alo? Çekiyor mu alo?"

"H- ha?"

"E- ha ne be salak"

"H- Ananda öyle derdi emre"

"E- ne?"

"H- sonra sen oldun"

Hürkan espiri yaptığını sanarak motoru hızlı ve cool (??) Bir şekilde çalıştırarak ani bir şekilde gaza basmıştı.

Emre bu ani hız ve az önceki espiriden dolayı yaşadığı tramva sonucu vücudu kendi kendine haraket etmiş ve kesinlikle istemeyerek pişman olarak hürka'nın beline sarılmıştı.

Emre'nin kolları hürka'nın beline kemer olurken hürkan yola odaklanmaya çalışıyordu.

Yolda tek tük taşıt vardı onun yüzünden başladığı hızını kesmedi.

Rüzgardan dolayı sesini yükselten hürkan Emre'ye seslendi.

"H- LAN"

"E- BANA MI DİON"

"H- NE DİON"

"E- NE"

Hürkan  beyninin yüzde birini kullanarak motoru yavaşlatmayı düşününce tekrar seslendi.

"H- dicektim ki yemekden önce tur atalım mı? Yada yemekden sonra atarız ne dersin??"

"E- bu motorda gezelim seninle ecele giderim"

Hürkan Emre'nin dediğine gülmeye başlarken emrede hürka'nın gülüşünü izliyordu küçük aynadan.

"H- o zaman tamam önce yemek yiyelim sonra ecele doğru yola çıkarız"

"E- bana uyar"

"H- tabi uyacak lan ben varım"

"E- indir lan beni"

Emre inmek ister gibi kendini sağa sola hafiften yatırınca hürkan gaza basmaya başladı.

"H- BENLE BİR YOLA ÇIKTIYSAN YA İKİMİZ İNERİZ YADA DEVAM EDERİZ"

Bu söze ikiside gülmemişti. Hürkan bunu espiri altında söylesede içinden geçeni söylemişti. Emre'nin gülmemesi onu bir yandan Mutlu ederken bir yandan gerilmişti.

Rahatsız olmuş muydu?

"E- O ZAMAN"

Hürkan cevap beklemediği son hızda giderken kafasını Emre'ye çevirmeye çalışmıştı.

Emre hürka'nın çenesini hafif bir şekilde tutarak yüzünü tekrar yola çevirerek cümlesine devam etti.

"E- BU YOL BİTERSE KENDİ BİTMEYEN YOLUMUZU BULURUZ"

Hürkan Emre'nin bu dediğine içten bir şekilde gülmüştü. Emre'nin ve hürka'nın yüzünde aynı histe gülüşler kendini belli ederken emre kafasını hürka'nın omuzuna yasladı.

Hürkan omuzunda ki sıcaklıkla karnındaki kelebekler daha fazla kendini belli ederken yüzündeki gülüşü silemedi.

Sessizce mırıldandı

"H- şu an saten kendi yolumuzda gidiyoruz..."

Bye biçıs