Dost? (MENGOLA)

yb menn

Kapıdan çıkıp evin azıcık ilerisindeki manzaraya doğru bakan banka oturdum.

Sessizdim. Yaptıklarım aklıma geliyordu.

Emre'yi korkutmam.

Erken olduğunu biliyordum. Şahsen duygularımdan emin değildim ama başka bir isim koyamıyordum hissettiklerime.

Daha önceki ilişkilerimlede erkekler olmuştu fakat anlarsınız ya genel olarak tanıştıktan 1-2 ay sonra başlardı ilişkim.

Emre ile daha çok az vakit geçirmiştim ve az önceki olaydada yanlışla söyledim.

Ne demem gerektiğini bilmiyordum. Daha kendime bile açıklama yapamazken içerideki Emre'yi düşünürken dahada kötü oldum.

İlacımı almak için elimi cebime attığımda  montumu gitmediğimi fark ettim. Eh pek alacak vaktim olmamıştı.

Bu sefer ise benim için ikinci ilaç özelliğini taşıyan sigarama geçtim.

Arka cebimde hep dururdu. Yeri asla şaşmaz. Bir dal çıkardım ve sakin bir şekilde yaktım. Başımın ağrısını unutmak için dumanın hepsini çekerek baş dönmesi yaratmaya çalışmak ancak benim gibi bir dahinin aklına gelirdi.

Bileğimdeki akıllı saat'ten telefon Çağırısı gelince telefonu montun cebinde ilaçla beraber unuttuğumu fark ettim. Arayan kişi mert'di. Onun yüzünden aceleye getirmedim. Mutlaka gece vakti haber verirdim.

Genelde aramalara dönemezsem gece vakti kesinle dönerdim. Ve ekip bunu bilirdi. Hatta şu an Mert'in 'neyse gece döner' diye düşündüğüne adım kadar emindim.

Aklımı böyle boş düşüncelerle yarım saat- kırk dakika oyaladıkdan sonra duyduğum kapı sesi ile elimdeki 6. Sigarayı bıraktım ve kapıya doğru döndüm ve Emre'nin beni aradığını fark ettim.

"H- buradayım"

Emre bana döndü ve duraksadı. Aklında bir çok şey olduğu bu karanlıkta bile belli oluyordu. Yanıma gelip gelmeme konusunda ikilimde gidiyordu.

İçimde oluşan hüzüntü dahada büyürken rahatsız edici sessizliği bozmak için konuştum.

"H- eve mi gide..."

"E- nerede yatabilirim?"

Kalmayı mı düşünüyordu? Eve gitmek için çıktığını düşünmüştüm.

İçimde oluşan büyük sevinç ile minik bir gülümseme sundum.

Saten emre şu anki durumdan rahatsızdı ve eve giderek her şeyi bitirmek istemiyordu. Onun yüzünden şu anda ayrı kalmak onun için daha mantıklı gelmişti.

Emre'nin yaptığı harakete açıklık getirdiğim için aklım sahada rahatladı.

"E- hürkan?"

"H- ah.. pardon hemen geliyorum"

Bıraktığım sigara paketini alarak arka cebime attım ve direkmen evin kapısına doğru ilerlemeye başladım.

Ben yaklaştıkca Emre'nin bir-iki adım gerilediğini görmek az önce içimde oluşan mutluluk duygusunu yavaşça yok etsede ona bunu yaptıran benim haraketlerim olduğu için üzülmeye hakkım olmadığını düşündüm.

Emre kapının önüden tamamen uzaklaşıp geçmem için bana yol verince Emre'ye baktım.

Ağlamıştı...

Burnu kızarmış ve gözlerindeki damarlar kendini belli etmişti.

Ona baktığımı fark edince yüzünü döndü bende içeri girdim.