დილით როგორც იქნა ჯისუს ყვირილი აღარ მაღვიძებს, მაგრამ საშინელი თავის ტკივილი კი.
მე და ჯენი ერთ დროს გამოვდივართ ჩვენი ოთახიდან.
- დილამშვიდობისა ლამაზო - ვუთხარი და სამზარეულოსკენ ავიღე გეზი ყავის მოსადუღებლად.
- დღეს არ მიდიხარ კაფეში?
- არა, დღეიდან აღარ წავალ ხოლმე
- რა? რატომ?
- ჯენი გახსენებ რომ ვის გამოც იმ კაფეში დავდიოდი უკვე ჩემი საქმროა
- გასაგებია - გამიღიმა და ტელევიზორთან მყუდროდ მოკალათდა.
- ყავა გინდა?
- კი რა - მითხრა და საყვარლად გაიკრიჭა
ყავა როცა გავაკეთე ტელევიზორთან მივედი და კომფორტულად მოვეწყვე
- აი შენი ყავა- მადლობა ლი
- მოიცა რაღაც ისე არაა
- რა მოხდა?
- დღეს რა რიცხვია?
- ოცდაშვიდი. რა მოხდა
- ოღონდ ეს არა, ასე მალე? როგორ მოახერხა..?
- ლისა რა ხდება
- მე მგონი ორსულად ვარ - ვთქვი და ჯისუ გამოვარდა ოთახიდან
- რააა? როდის მოასწარი, როზე გეყოფა ძილი ადექი.
- არ არსებობს, მკერდი? რას ფიქრობ? ოდნავ არის მოზრდილი - თქვა ჯენიმ და კარგად დამაკვირდა.
- აფთიაქი გავალ და მივალ - ვთქვი და ანერვიულებული გავიქეცი აფთიაქისკენ
___________________________________________
სახლში ორსულობის ტესტით ხელში შემოვარდი და საპირფარეშოსკენ გავიქეცი. როზეც წამოაგდეს ლოგინიდან და ამ დროში მოასწრეს ყველაფერი ეთქვათ. ყველა საგრძნობლად ვნერვიულობდით.
5 წუთის შემდეგ აღმოჩნდა რომ ჩემი შიში გამართლდა... ორსულად ვარ- გოგოებო - ვთქვი აკანკალებული ხმით და კარები გავაღე - ორსულად ვარ - ვთქვი და ცრემლები ჩამომიგორდა.
![](https://img.wattpad.com/cover/313102880-288-k542285.jpg)
YOU ARE READING
Love & Suffering\\სიყვარული & ტანჯვა (დასრულებული)
Lãng mạnლისას და ჯონგუკის ჩანაწერები და მათი სიყვარულის ისტორია