Love & Suffering\\სიყვარული & ტანჯვა (დასრულებული)

1.12/ ღამე ერთად, ერთ ჭერქვეშ

დილით ოთხივეს ერთმანეთში გადახლართულებს გაგვეღვიძა. უნდა გენახათ რა სასაცილო სანახაობა იყო.

- ვაიმე, მემგონი კისერი გამიშეშდა - ამოიკნავლა ჯენიმ

- არაუშავს ჯენ, გადარჩები - სიცილიც მიუგო როზემ.

მე ჩემს ტელეფონს დავხედე. რამდენიმე ახალი შეტყობინება, ყველა ჯონგუკისგან
" სად ხარ? "
" ვნერვიულობ, რამე მომწერე "
" ცუდად ხომ არ ხარ? "
" რატომ არ მოდიხარ? "
" ერთი საათია აქ ვზივარ შენ კიდევ არ ჩანხარ "

მისი ყველა შეტყობინება უპასუხოდ დავტოვე. დღეს არც ვაპირებდი კაფეში წასვლას და კი, ეს პირველი შემთხვევაა როდესაც კაფეში წასვლა არ მსურს.

ჩემი ოთახისკენ წავედი მოსაწესრიგებლად და კარზე კაკუნიც გაისმა.

- ჯისუ კარზე არიან, გააღე რააა

- ახლავე, ახლავე - კარს მიღმა ჯისუს ანერვიულებული სახით ჯონგუკი დახვდა. - ოჰ ჯონგუკ, აქ რამ მოგიყვანა?

- თეჰიონი სად არის? - კართან ჯენი მივიდა და გარეთ გაიხედა თეჰიონის დანახვის მიზნით, მაგრამ უშედეგოდ - სამწუხაროა, არადა ველოდებოდი...

ჯონგუკს გაეცინა, შემდეგ ოდნავ ჩაახველა და ლაპარაკი განაგრძო - იცი, სიმართლე გითხრა აქ ლისას გამო მოვედი. დღეს კაფეში არ იყო და ვნერვიულობდი, რამე ხომ არ სჭირს? ცუდად ხომ არ არის?

- არა, შემოდი, თავის ოთახშია, შეგიძლია შეხვიდე.

- ჯენ შეგი... - ოთახიდან გამოსულს ხო, ასეთი სანახაობა მხვდება და სასწრაფოდ ვბრუნდები ოთახში.

- ჯანდაბა, ოღონდ ეს არა! - გარედან ჯონგუკის ხმა კი უფრო აუარესებს ჩემს მდგომარეობას.

- რატომ მარიდებ თავს? გთხოვ დავილაპარაკოთ. რამე გაწყენინე? გთხოვ დამელაპარაკე პატარავ.

მე ცდუნებას ვერ გავუძელი და კარები გავაღე რადგან მიუხედავად იმასა, რომ არ მინდოდა ჯონგუკთან ერთად განსაზღვრული დროით ყოფნა, უზომოდ მენატრებოდა.