Umysł krzyczy "stop!",
Ciało prosi "jeszcze" –
Połączenie zerwał pewny uścisk rąk.
Ciało czuje ból,
Umysł błaga "więcej!";
Nagła iskra spięcia, poszedł dymu swąd.
"Nie zwlekaj ni chwili, uciekaj czym prędzej!" –
Każą tak neurony, wrzeszcząc, mięśnie rwąc.
Nogi stoją w miejscu, ręce nie są lepsze;
Tylko serce słucha, w rytm galopu drżąc.
Nagłe czułe słowa,
Nieszczera odpowiedź –
Pompa tak pracuje, a zabrakło krwi.
Ta przepiękna prawda,
Co kłamstwem się zowie...
Nie obrywaj skóry;
Patrz, jak cudnie lśni.
CZYTASZ
Cudzym piórem (wiersze moich postaci, pisane moją ręką)
PoesíaWymyśliłem sobie liryczną zabawę: będę brał (zwykle) po parze bohaterów różnych swoich książek i dawał im zadanie napisania wierszy dla siebie nawzajem. Głównie "for fun", a więc bardziej próbując oddać to, jak poszczególny charakter by to zrobił, u...
