Bugün quidditch maçı vardı Gryffindor ve Slytherin açıkçası pek ilgimi çekmiyordu ama kendi binamı destekleyecektim tabikide.
"Günaydın Black."
"Günaydın Wood maçta başarılar."
"Teşekkürler" gülümseyip gitmişti.
Oliver Wood tatlı bir çocuktu o kadar.
Yakında Noel için eve gidecek olmak beni neşelendiriyordu amcamı çok özlemiştim.
"Günaydın Neville."
"Günaydın Capella." Ona gülümseyerek kahvaltımı yapmaya başlamıştım.
Maç saati geldiğinde Neville, Ron ve Hermione ile tribüne çıktık.
Önde Oliver arkasında diğer oyuncular sahaya çıktı.
"Yaşasın Gryffindor"
Slytherinle olduğu için karşı tribünde Draco'yu görmüştüm.
Madam Hooch maçı başlattı.
İlk sayıyı biz almıştık.
Oliver Slytherinden bir oyuncuyu engellemişti.
Gryffindor bir on puan daha kazanmıştı.
Slytherinden yamuk dişli bir çocuk Oliver'a bludgerı fırlatmıştı.
Oliver yere düştüğünde yüzümü buruşturdum umarım bir şeyi yoktur.
Harry süpürgesinin hakimiyetini kaybetmiş sağa sola sallanıyordu.
Harry süpürgesinin hakimiyetini sağlayıp slytherinli bir çocuk ile altın snitchin peşine düşmüştü.
Harry süpürgede ayağa kalktı snitche uzandı ve yere düştü kusucak gibi duruyordu birden ağzından altın snitch fırladı.
Madam Hooch Gryffindor'un kazandığını bağırdığında tribünler sevinç çığlıkları ile coştu.
Bir kaç gün sonra
Bugün noel için eve dönüyorduk bavulumu hazırlayıp tren için yola çıktım.
"Küçük yıldızım bekle beni." Draco'nun sesi ile ona döndüm.
"Hadi sarışın geç kalacağız." Bir an önce amcamı görmek istiyordum.
Tren istasyona vardığında Draco'yu beklemeden trenden indim etrafıma hızlıca bakındım.
"Capella" Adımı seslenen kişi ile ona döndüm.
"Regy!" Koşarak kucağına atladım.
"Seni çok özledim amca."
"Bende seni küçük yeğenim." Onun kucağında ayaklarımı beline dolamış kollarım boynuna sarılmış şekildeydi.
"Sarılmamıza evde devam etsek." Mecburen kucağından indim.
Malikaneye cisimlendiğimizde kendimi koltuğa attım.
"Evim evim güzel evim."
"Ev sensiz çok sessiz Ella." Ben olmadığımda tek başına kalıyordu.
Biz birbirimizin tek ailesiydik.
O da benim gibi koltukta oturduğu için boynuna sarıldım.
"Hogwarts'ı bırakıp seninle burda kalabilirim." Bu dediğime güldü.
"Bunu yapamayız küçük hanım, ikimizde buna alışmalıyız."
"Ben seni çok özlüyorum ama."
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Black and White/H.P
Fiksi Penggemar"Hepimizin içinde hem aydınlık hem de karanlık bir taraf vardır. Önemli olan hangisini seçtiğimizdir. Bizi biz yapan budur."
