Monoma Neito x Reader - My Hero Academia

11

.
.
.
Testten sonra defterine bir şeyler karalıyordun. Bakugou eşyalarını toplayıp dışarı çıktığında sende hemen arkasından sınıftan çıktın.

Bina kapısının olduğu tarafta bir köşede beklemeye başladın. Tam da beklediğin gibi Midoriya Bakugou'nun arkasından gelmişti.

"Kacchan!" (Midoriya)

"Hm?" (Bakugou)

Midoriya sustuğunda ve Bakugou arkasını döndüğünde onunla göz göze geldin, anlamaz gözlerle seni süzmeye başladı. Tam ağzını açacakken Midoriya konuşmasına devam etti.

"Bunları bilmen gerektiğini düşünüyorum. Ben... özgünlüğümü başka birinden aldım! Sana kim olduğunu söyleyemem ama-..."

Bakugou tekrar sana döndü. Gözünün seğirdiğini gördüğünde gülmemek için kendini zor tuttun. Bakışlarından bile içinden "Ne diyor bu lavuk?" dediği anlaşılıyordu.

"Bunu söylemen güvenli mi?"

Midoriya önce kaskatı kesildi, daha sonra sana döndü.

"Sen ne zamandır-" (Midoriya)

"Beni boşver. Birine 'Özgünlüğümü bir başkasından aldım!' demen ne kadar iyi sence? Bir villain duysaydı özgünlüklerin paylaşılabildiğini öğrenirdi değil mi?

Şimdi tekrar soruyorum, bu güvenli mi? Bunun sonuçlarıyla başa çıkabilir misin?"

Kesinlikle çıkabilirdi. Arkasında AllMight vardı sonuçta. Ancak bunları erkenden düşünmesi daha iyi olurdu.

"Ben..." (Midoriya)

Başını eğip sessizleşti. Tam o sırada Bakugou konuştu,

"Her ne olursan ol... Ben bir numara olacağım." (Bakugou)

Arkasını dönüp gitmeye başladı, bunu neden bu kadar sakin söylüyordu ki?! Normalde tam burada ağlaması gerekirdi!

Senin varlığın bazı şeyleri değiştirmişti evet ancak, nasıl onun daha da soğukkanlı olmasına sebep olabilirdin ki?

"Neden bu kadar sakindin?"

Tam arkanı dönüp gidecekken Midoriya'nın seni durdurmasıyla ona döndün. Gözleri dolmuştu, sırrını öğrendiğin için olmalı...

"Çünkü zaten biliyordum. Özgünlüğünü kimden aldığını bile biliyorum Midoriya..."

Gözleri fal taşı gibi açılmıştı,

"Bilmene imkan yok, ben kimseye..." (Midoriya)

"Kimseye söylemedin evet. Ancak ben birinden duymadım, gördüm. Ah ve AllMight'a selamımı söyle."

Arkanı dönüp okul binasına geri girdin, kimse bilmemeli dedikten sonra herkese ipucu vermek gerçekten harika bir fikirdi Haru!

Aslında bir düşününce isteyerek söylememiştin ki? O an her zaman olduğu gibi kendini kontrol edememiştin, belki de yanlızca çenen düşüktür?

Koridoru dönerken Monoma'yı gördün, tam karşında sana doğru gözleri kapalı bir şekilde yürüyordu.

"Hey Monom-"

O sana çarpınca dengeni kaybetmiştin, tam düşerken tutunabildiğin ilk şeye elini atmıştın ancak yinede yere kapaklanmıştın.

Sırtındaki acı ve üstündeki ağırlık ile gözlerini yumdun.