Monoma Neito x Reader - My Hero Academia

12

.
.
.
Ha? Neredeydin böyle? Gözlerini açamıyordun... konuşamıyordun ve hatta hareket dahi edemiyordun!! N'oluyor lan?!

"Hoori? Sen misin? Iç düşüncelerimi okuyabileceğini biliyorum, eğer sen isen lütfen yardım et..."

Sertçe açılan kapı sesi seni korkutmuştu, birinin geldiğini anlayıp ses çıkarmaya çalışmıştın ancak nafile...

"Neredeyse iki ay geçti, ancak kızınızın neden uyanmadığını biz de anlayamıyoruz."

Ha? Kimden bahsediyorlardı öyle?

"Of... Zaten Hiro'nun* dershane ve okuluyla uğraşırken birde bunun çıkması..." (?)

"Ölse bile daha az vakit ayırmak zorunda kalırdık..." (?)

Hiro mu..? Ve bu sesler...

...Annen..? Baban...

"Doktor bey, erken olduğunu biliyorum ancak şimdiden Haru'yu uyutamaz mıyız?" (Bayan Suzuki)

Uyutmak mı? Seni öldürmeye mi çalışıyorlardı?!

"Elbette hayır!! Hem reşit değil, hemde uzun bir zaman geçmedi, hâlen uyanma ihtimali yüksek."

"Uyutursanız başımız belaya girebilir, sonuçta basın ölüm sebebini er ya da geç bir şekilde öğrenecektir." (Hiro)

Hiro bile...

"Aferin oğlum, ailemizin geleceğini düşünmen çok akıllıca." (Bay Suzuki)

"...

Ben en iyisi sizi rahat bırakayım... Söylemem gereken pek bir şey kalmadı..."

Kapının kapandığını duyar duymaz karnında bir acı hissettin, birisi olabildiğince sert bir şekilde karnını yumruklamıştı.

"Aptal velet!! Eğer komaya girmeseydin... Hayır, en azından hemencecik geberseydin bunların hiçbiri olmazdı!!" (Bay Suzuki)

Komaya girmeseydin mi..? "Tanrım beni bu kabustan uyandır!!"

"Bizi rezil etmekten başka hiç bir işe yaramıyorsun!!!" (Bayan Suzuki)

Bu bir kabus, yanlızca bir kabus Haru; kendine gelmen gerek...

"Uyanırsan başıma başıma çok dert olursun. Uyanmaman gerek, duydun mu beni?

SAKIN UYANMA!!" (Hiro)
.
.
.
"UYAN!!" (Aizawa)

"AAAH!!"

"Beş dakikadır sana sesleniyorum Haru, kabus falan mı görüyordun?" (Aizawa)

Soğuk terler atmıştın, yüzündeki terleri elinin tersiyle silip Aizawa'ya baktın.

"Yalnızca bir kabustu, bir kabus..."

Sakinleşmeye çalıştın. O anda hissettiğin acı gerçekti, buna emindin.

Aizawa başını okşadığında kendine geldin,

"Sakin ol Haru, istersen bana anlatabilirsin..." (Aizawa)

Bunu dediğinde yatağının kenarına oturmuştu ve sana bakıyordu.

"Ailemle ilgili bir kabustu... Bir rüya için bile fazla gerçekçiydi..."

Aizawa seni rahatlatmaya çalışırken bir yandan düşündü: "Böylesine güçlü bir Yarı Tanrı'nın ailesinden bu kadar korkması normal mi? Kesinlikle değil... Kim bilir ailesi Haru'ya ne yaşatmıştır..."
.
.
.