Zniknął mi sprzed oczu słoneczny raj,
Spadłem w odmęty piekła,
Piekła we własnej głowie,
Wciąż walczę ze śmierci bogiem.
Zatraciłem się znów za rogiem
Fałszywego szczęścia.
Zgubiłem nadzieję na przystań
Od ucieczki od mego nieszczęścia.
Marzyłem o kawałku chleba,
Niezwęglonego od płomienia
Nienawistnego, dzielącego nas wszystkich
Zwaśnione narody istnienia.
Piekło się we mnie kryje teraz
Irytujące, okropne, bolesne.
Gdy przestaję czuć, znowu
Nie czuję się dużo lepiej.
Znów zabiję w myślach złodzieja,
Ponownie stracę z oczu cel.
Zamknę oczy przez chmarę ciem,
Spoczywających na moich rzęsach.
Już koniec zdrowego myślenia.
Wyrwę ostatni różany kolec
Z czegoś co czasem zwę
Prozaiczną pieśnią zmrożonych serc.
CZYTASZ
Wyznania kupca marzeń
PoesíaJak bardzo marzenia potrafią być źródłem bólu i cierpienia? O tym snuję powieść w wierszach; liryczną podróż po lękach, pragnieniach, żądzach i marzeniach. Zanurz się w mrocznej toni Czarnej Poezji. Gdyż moja taką właśnie jest. Krzywe zwierciadło is...
