A HUSBAND'S REGRET

Chapter 37

C H A P T E R 37

"R-ria, pangalawang pag kakataon. . ."

Hindi ko alam ang gagawin ko, maging ang sasabihin ko. Mabilis ang tibok ng puso ko. Hindi ako sanay na nakikita s'yang umiiyak sa harap ko.

Umiling iling ako. "H-hindi ko alam. G-gusto ko, pag pinatawad kita, 'yun na talaga 'yun. Iyong wala ng sakit. 'yung hindi na ako masasaktan." Sagut ko. Hinawi ko ang kamay ko na hawak n'ya pera mabilis n'yang kinuha ulit ang mga kamay ko at seryoso akong tiningnan.

"Anong ibig mong sabihin? W-wala na ba talaga akong p-pag-asa?" Pumiyok  ang boses n'ya.

"Hindi ko alam. Pero gusto kong  patunayan mo sa'kin kung gaano ka kaseryoso sa'kin, at kung totoo ba ang mga sinasabi mo ngayon sa harap ko. Ayuko ng masaktan ulit." Sagut ko. Unti unting lumuwag ang kamay n'yang mahigpit na nakahawak sa kamay ko. "P-pero kung ayaw mo naman, madali lang akong kausap. Mag fa-file ako ng anul—"

"Wala akong sinabing ganu'n—"

"Wala ka reng sinabing pumapayag ka sa gusto ko, kase ang gusto mo 'yung mada—"

"Pumapayag ako! Tathrianna, kaya kong patunayan iyon sa'yu!" Mabilis na sagut n'ya.

"K-kung ganu'n, mabuti. Tingnan natin kung hanggang saan ang kaya mo." Mapanghamon na sabi ko. Sana totoo ang lahat ng 'to.

Nag smirked s'ya. "Don't try me, Woman. I will make make sure you'll comeback to me." Mayabang na sabi n'ya.

Tinaasan ko s'ya ng kilay. Ang yabang ah? Tingnan natin kung hanggang saan 'yang yabang mo.

"Sige na. Umuwi ka na. Gusto ko ng magpahinga." Aniko. Binawi ko ang kamay ko at akmang lalabas na ng pinigilan n'ya ako.

"W-wait! Sa'n ka pupunta?" Tanong n'ya.

"Papasok na ako sa loob. Gusto ko ng mag pahinga." Sagut ko.

"Umuwi na tayu sa bahay. Du'n ka na tumira." Aniya na ikinagulat ko.

"Ano?! Hindi, ayuko—"

"Du'n ang bahay mo! Du'n ka nakatira! Hindi sa pangit at maliit na bahay na 'yan!" Turo n'ya sa bahay ko.

"Tss, Dati 'yun, Hindi ngayon." Inis na sagut ko.

Sandali s'yang natigilan.

"Pag aawayan pa ba natin 'to?" Mahinahon na tanong n'ya.

"Aba ewan ko sa'yu! Ang linaw linaw ng usapan natin, tapos bigla kang mag kakagan'yan. Hindi pa nga tayu nag kakabalikan, nagiging bossy ka na. Tsk. Dapat pala hindi ko na—"

"Oo na!" Mabilis na sagut n'ya at kunot noong sumandal. Deretso ang tingin n'ya sa kalsada. Halatang labag sa kalooban na pag sangayon n'ya. 

"Tss. Kulit kase." Kunwaring bumubulong ako, pero sinaktuhan ko lang talaga ang boses para marinig n'ya.

"I-i just m-miss you." Mahinang sabi n'ya.

B-bakit ang cute ni Lexus habang sinasabj 'yun? Parang hindi s'ya si Lexus. Ibang tai ata 'to. Hindi na s'ya 'yung iritadong Lexus. Hindi na s'ya nag susungit. Hindi na mabilis magalit. Totoo ngang nag bago na s'ya.

“Believe me, please. Nag bago na ako. Hindi mo mapapansin 'yun kase sa iba nakatuun ang atensyon mo.”

"P-pag ka naging okay na tayu, gusto kong sa bahay ka na tutuloy." Seryosong aniya pero hindi makatingin sa'kin. Masama n'yang tiningnan ang bahay. "Hindi sa bahay ng Samonteng 'yan." Madiin na sambit n'ya.

Pag ka tapos nu'n, nag paalam na ako kay Lexus na mag papahinga na ako. Hindi naman na s'ya tumutul pa at umuwi na ren. Siguro naiintindihan n'yang pagud ako.