Biraz çekiniyordu doğrusu, buranın yabancısıydı. Tanıdığı kimse yoktu etrafta bu yüzden bakışlarını kısa tutmak zorundaydı. Bir eliyle çantasını sıkıca kavramıştı. Sınıfını arıyordu, ararken yüzüne doğrulan kaçamak bakışlara utanarak karşılık veriyordu.
Kim Jonghyun Lisesi.
İntihar eden bir adamın ismiydi bu özel okul. Kocaman gösterişli bir bahçesi, okul binasının boyu kadar upuzun ağaçları olan bir okuldu. Herkesin gitmek için can attığı, seçkin bir okul...
Formalar siyah ve kırmızı. Kırmızı kıravat çok ciddi gösteriyor ve çok sinirli... Yoksa bu yüzden mi herkesin yüzünde bir öfke, hoşnut olmama durumu vardı?
Sooyeon minik adımlarla yeni sınıfına girdi ders daha başlamamıştı. Yüzüne bakan 10-15 öğrenciye kafasıyla selam verip gülümsedi.
" Merhaba ben yeni öğrenciyim. Neresi boş? "
Kimse kıpırdamadı. Biri eliyle arka tarafı gösterdi. Sooyeon teşekkür edip oturdu. Herkesin soru sormasını nereden geldiğini falan merak etmesini bekliyordu. Genelde öyle olurdu çünkü. Ama ciddi görünümlü bu öğrenci kümesi sanki işi başından aşkın birer iş insanıymış gibi odak noktalarını kendi iç dünyalarına verdiler. Biri telefonda biri kitapta biri cama bakıyor...
Sooyeon şimdiden buranın normal okullardan çok ama çok farklı olduğunu kavramıştı. Yüzlerindeki ciddi hüzün, düşünceli tavır... Neden kimse şişe patlatmıyor? Kızlarla erkekler sanki yirmi yıllık evlilermiş gibi sakin, renksiz, cılıvtısız konuşuyorlar birbirleriyle.
Sooyeon elini yanağına koydu parmaklarıyla masaya vuruyordu hafifçe. Etrafı gözetliyor meraklı bir çocuk gibi. Herkesin yüzünü inceliyor. Bu nasıl biri olabilir, şu sanki çok konuşkan birine benziyor, köşedeki herkese kötü kötü bakıyor, hmm şunun saçı çok güzelmiş.
Sooyeon bu kırmızı kıravatlı siyah ceketli insanların yanında dünyayı yeni yeni algılamaya başlayan bir bebek gibiydi.
Öğretmen geldi. Kimse ayağı kalkmadı. Tek ayaktaki Sooyeon olunca biri güldü. Sooyeon'un yanakları kızardı, oturdu.
Öğretmen samimi bir şekilde gülümsedi, başını salladı.
" Yeni gelen sensin demek. Burada kimse öğretmen gelince ayağı kalkmaz. Kalkmamalı da. Bunu hak etmiyoruz. Değil mi çocuklar? "
Ses yok. Kimse öğretmenle göz teması kurmuyor. " İsmin neydi canım? "
" Sooyeon. Min Sooyeon efendim. "
Bir kıkırtı daha. Sooyeon hiçbir şey anlamıyor, şaşkınlık içinde.
" Pekala Sooyeon. Ben de yeni edebiyat öğretmenin Kim Seokjin memnun oldum. " Elindeki siyah deri çantayı masaya bıraktı. Kollarını katladı. Kalem, kağıt sesleri duyuldu ardından. Eh ilk defa kulağa normal gelen bir tepki.
Sooyeon ne dersten ne de bu insan topluluğundan bir şey anlayabilmişti. Kan kırmızısı bu topluluk buz gibi soğuk gelmişti ona, çok üzüldü, hayal kırıklığına uğradı.
Tutturduğun parayla geldiğin yere bak
