love zone

Özlem

Bölüm 18...

Bu yaşıma kadar kimseyi sevmediğim için özlem duygusunun ne olduğunuda bilmiyordum . Daha önce kimseyi ne sevmemiş ne deki bağlanmamıştım. Buraya geldikten sonra onu görmüş  ve hayatımdaki her şey bir anda değişmişti.  Önce bana olan bakışlarına  alışmıştım. Sonra dokunuşlarına ,sonrada kendisine. Artık kalbimden bir parça haline gelmişti.  Önceleri kendime engel olmaya çalışmıştım. Doğru değildi komutanıma karşı hiss ettiklerim. Burası aşk yaşayacağımız bir yer değildi bunun farkındaydım. Ama hislerimede engel olamıyordum. Onu her gördüğümde daha fazla arzularken buluyordum kendimi. Yalnış olsa bile bu his çok güzeldi.  Her gece yatağıma girdiğimde komutanımı hayal ederek uykuya dalmak çok güzeldi.

Hislerimin karşılıksız kalacağınıda biliyordum. Bunun bilincindede haraketlerime çeki düzen veriyordum elbet ama bazen kendimi onu izlerken buluyordum ve o bunun farkındaydı.  Pişman değildim.Aslada olmayacaktım. Komutanımla bir geleceğim varmıydı  onuda bilmiyordum. Bildiğim tek şey vardısa oda ona kör kütük aşık olduğumdu.

50 gün olmuştu.  Gideli tam 50 gün .  Akşam yemeğinden sonra gece 11 de kendimi duşa atmıştım. Aslında bu saate yasaktı.  Yatakta olmam gerekiyordu.  Ama öyle bir canım sıkılmış içimi ateş basmıştı ki dayanamamıştım.
Onu çok özlemiştim komutanımı.Sesini dokunuşlarını. Kokusunu.  Bana Asker demesini.
O sabah bana çadırda öyle güzel bir öpücük vermiştiki günlerce etkisinden çıkamamıştım . Diğerlerinden farklı öpmüştü ,farklı hiss ettirmişti . Sanki biliyormuş gibi bu kadar ayrı kalacağımızı . Belkide biliyordu, o yüzden böyle veda eder gibi öpmüştü beni . Belkide o gece ve sabah son günümüzdü . Bir daha Yoongi'yi göremeyecektim. Bir daha ölmeyecekti beni.

Sıcak su başımdan aşağı dökülürken banyoda yalnız olmanın rahatlığıyla göz yaşlarımı serbest bırakmıştım.  Ben Yoongi'yi çok özlemiştim  ve artık gerçekten dayanamıyordum.  Her neredeyse çıkıp gelmesini istiyordum. Uzaktan göreyim o bile yeterdi bana .
Diğerleri çoktan uyumuştu bile.  Bu 50 gün içinde öylece ortalıkta dolaşıp durmuştum.  Ne eğitimden bir şey anlamıştım ,ne deki anlatın onca şeyden.  Her dakika her saniye aklımda bir tek o vardı . O güzel gülüşü ,beyaz teni vardı . Siyah saçları alnına döküldüğünde huysuzca geri çekerdi . Ah ne de tatlı oluyordu öyle . Yavaşlıklada arası yoktu hiç bir zaman . Beni öptükten sonra dudaklarım saatlerce sızlardı . Sanki kendisi olmadığı zamanda bile izlerinin hep kalmasını isterdi . Boynuma iz bırakamadığı için hep sinirlenir acısını bedenimin geri kalanından çıkarırdı . Göğüslerim, karnım bacaklarım ve kalçam hep izleriyle dolu olurdu . O kadar alışmıştı ki üstümde hep izlerinin olmasına.

Ama şimdi bembeyazdı tenim . Ona dair tüm izler iyileşmişti . Bir tek kalbimde izi kalmıştı.  O izde o kadar derindiki yıllar geçsede iyileşemeyecekti.
Duvara başımı yaslayıp sıcak suyun tenimde aktığı yerleri nasıl rahatlattığını hiss etmek için gözlerimi kapatmıştım.  Sıcak su yerine onun dudaklarını hayal etmiştim.

Nasıl içten bir hayal ettiysemde sıcak nefeslerini hiss etmiştim ensemde.  Sanki arkamdaydı . Her zaman yaptığını yapıyordu ve enseme sıcak nefeslerini veriyordu . Gerçek gibiydi.  Ama değildi.  O burada değildi ve bu sadece bir hayaldi. Biraz daha ireli gidip dokunuşlarını hayal etmiştim. İyi geliyordu.Dudaklarımdan onun ismi dökülmüştü özlem dolu bir sesle . Saniyeler sonra ise onun o kiraz dudaklarını hiss etmiştim ensemde . Ama buda bir hayaldi değilmi? Ama çok güzel bir hayaldi yinede . Rüya gibi ve ben uyanmak istemiyordum . Ensemdeki dokunuşlar gerçek gibiydi.  Sanki gerçekten arkamdaydı ve uzun zamandır istediğim dokunuşlarını hiss ediyordum.

Bir kez daha aklımdan defalarca kez tekrarladığım cümleyi sesli bir şekilde dile getirmiştim.  Duymasını istediğim kişiye.

"Neredesin Yoongi? Seni çok özledim"