စိတ္ကိုမထိန္းႏိုင္ဘဲနမ္းမိလိုက္တဲ့ေန႔ကစၿပီး ေဘဘီက Jeff ကို သိသိသာသာကိုေရွာင္ေနသည္။
ေဘဘီ့ကို ေက်ာင္းပို႔ဖို႔အိမ္ကိုသြားျပန္ေတာ့လည္း ေဘဘီ့အစ္မကအေဖလိုက္ပို႔တယ္ေျပာတယ္။ေက်ာင္းႀကိဳဖို႔သြားျပန္ေတာ့လည္း အေဖကႀကိဳတယ္တဲ့။
သင္တန္းကိုသြားေစာင့္ျပန္ေတာ့လည္းသင္တန္းမလာဘူး။ တကယ္ဘဲ Jeff ကို စိတ္ဆိုးသြားလားမသိ။
ဒီၾကားထဲ Jeff ကအလုပ္မအားေတာ့ ေဘဘီ့
ကိုဖုန္းမဆက္မိ။ဖုန္းဆက္လည္းေဘဘီ
ကဖုန္းမကိုင္ဘူး။
Jeff အခုေဘဘီ့ ရဲ႕အိမ္ေရွ႕မွာေရာက္ေနတာ။ အကယ္၍မ်ားအိမ္ထဲကထြက္လာရင္ဆိုၿပီးေစာင့္ေနတာ။
လာ လာ့ လား လာ လား လာ့ လာ...။
ေဟာ ထြက္လာၿပီ။ ပါးစပ္ကလည္းဘာေတြ႐ြတ္ေနလဲမသိ။လာ လာ့ လား ဆိုလား။
Jeff ကားေပၚကအျမန္ဆင္းကာ ကေလးငယ္ရဲ႕ေရွ႕ပိတ္ရပ္လိုက္သည္။
Barcode မွာ ၿခံတံခါးပိတ္ကာ ေရွ႕လွည့္တုန္းရွိေသး ဒုတ္ခနဲ ဘာႀကီးနဲ႔တိုက္မိသြားတယ္မသိ။ဟင္...ရင္ဘတ္။ တိုက္မိသြားတဲ့သူအား ေတာင္းပန္ရေအာင္ေမာ့ၾကည့္ေတာ့....
"ေတာင္းပန္ပါ...ဟင္ ခင္ဗ်ား"
"ေဘဘီ"
"ဘာ ေဘဘီလဲ"
"ကိုယ္နဲ႔စကားခဏေျပာရေအာင္ပါ"
"ဘာစကားမွမေျပာခ်င္ဘူး"
"ကိုယ္ေတာင္းပန္ပါတယ္ကြာ"
"မၾကားခ်င္ဘူး"
"ေဘဘီကလည္း"
"Jeff Satur ခင္ဗ်ားဘာျဖစ္ခ်င္ေနတာလဲ"
"ေဘဘီ့ခ်စ္သူ"
"ဘာဗ်!"
ဒီလူတကယ္ဘဲဘာျဖစ္ေနလဲမသိ။သူ ေဘဘီတစ္ခါေခၚတုန္းလူက တစ္ခါရင္ခုန္ပါတယ္ဆို။ရင္ခုန္ေတာ့ရွက္လာေရာ။ရွက္လာေရာ ဘုနဲ႔ေဘာက္ေျပာမိေရာ။
"ဟုတ္တယ္ေလ ကိုယ္က ေဘဘီ့ကိုခ်စ္ေနတာ ေဘဘီ့ခ်စ္သူျဖစ္ခ်င္တာ"
"ေတာ္ေတာ့ဗ်ာ"
"မေတာ္ဘူးကြာ"
"ကြၽန္ေတာ္မုန္႔သြားဝယ္မို႔"
"ကိုယ္လိုက္ပို႔မယ္"
"မလိုဘူး"
စကားေတြကို ခပ္ျပတ္ျပတ္ဘဲျပန္ေျဖေနတဲ့ေဘဘီေၾကာင့္ Jeff ဘာေျပာရမလဲကိုမသိေတာ့။
