Barcode နိုးလာတော့ကိုကိုမရှိ။ ကုတင်ဘေးက စားပွဲပေါ်မှာ စာရွက်ပိုင်းလေးတွေ့လို့ ယူလိုက်တော့
*ဘေဘီ ကိုယ်အလုပ်ရှိလို့အပြင်ခဏသွားတယ် ဘေဘီဗိုက်ဆာရင် မုန့်တွေရှိတယ်*
သြော်...။ တစ်ယောက်ထဲထားခဲ့ပြီး အလုပ်သွားတယ်တဲ့။ နှိုးပြီးအလုပ်ခေါ်သွားတော့ဘာဖြစ်မှာမလို့လဲ။
"မကောင်းတဲ့လူ!"
မထချင်လို့ အိပ်ယာထဲပြန်လှဲပေမဲ့အိပ်လို့မရတော့။
*ကိုကိုဘယ်မှာလဲ*
ကိုကို့ဆီစာပို့တော့လည်းစာမပြန်။
ဖုန်းဆက်ပြန်တော့လည်း
*လူကြီးမင်းခေါ်ဆိုသော..*
တွေ့မယ်။တွေ့ကြသေးတာပေါ့ Jeff Satur။
///////
Jeff အလုပ်ပြီးလို့ဖုန်းထုတ်ကြည့်တဲ့အခါ ရဲရဲနီနေတဲ့ missed call တွေနဲ့ ၁၀စောင်ထက်မနည်းရောက်နေတဲ့ဘေဘီ့ဆီက message တွေ။
Jeff နှလုံးကြီးအပြင်ခုန်ထွက်တော့မတတ် လန့်သွားသည်။
စာတော်တော်များများမှာ
*ကိုကိုဘယ်မှာလဲ*
*ကိုကိုအားလား*
*ကိုကိုပြန်လာနေပြီလား*
*ကိုကိုရေ...*
အခုချိန်သာအိမ်ပြန်ရင် အရစ်ခံမှာကျိန်းသေမလွဲ။Jeff အသက်ဝဝရှုလိုက်ပြီး ဘေဘီ့ဆီဖုန်းပြန်ဆက်လိုက်သည်။
ပထမတစ်ခါ မကိုင်။ဒုတိယတစ်ခါလည်းမကိုင်။တတိယကြိမ်မြောက်လည်းမကိုင်သေးပေ။ နောက်တစ်ကြိမ်ထပ်ခေါ်လိုက်သည်။
"ဘာလဲ ဘာလို့ခဏခဏခေါ်နေတာလဲ"
"ဘေဘီ ဘေဘီဘာဖြစ်လို့လဲကိုယ့်ဆီ missed call တွေအများကြီး"
"ဘာမှမဖြစ်ဘူး"
"ဘေဘီ ဘာစားချင်လဲ ကိုယ်ဘာဝယ်လာရမလဲ"
"ဘာမှမစားချင်ဘူး ဘာဝယ်ရမလဲဆိုရင်တော့ ဓားတစ်ချောင်းသာဝယ်ခဲ့"
"ဟင် ဘာ ဘာလုပ်ဖို့လဲ"
"ခင်ဗျား ထိုးဖို့ ဒါဘဲ!"
*တီ...တီ*
"ဟ...ဟယ်လို ဘေဘီ ဘေဘီ"
သွားပြီ။အကြီးအကျယ်သွားပြီ။ဘေဘီကတကယ်ကောက်နေတာလား။ မဟုတ်သေးဘူး။လေသံက တကယ်စိတ်ကောက်နေတာမျိုးမဟုတ်ဘူး။ အိုကေ စိတ်အေးအေးထားရအောင်။ ဟူးးး....။
