LUCİFER

10.BÖLÜM

Ronan

Ders biter bitmez yerimden kalktım. Şu piç! Joe'nin sırasına ilerledim ve kolundan tutup yerinden kaldırdım. Lisa uzaktan bize bakarken sınıftan çıktık. Erkekler tuvaletine girdiğimiz an yakasından tutup duvara yasladı. Küçümser gibi bana baktı. Tahmin ettiğim gibi sadece kızların yanında utangaç çocuk rolü yapıyordu.

Joe:Ne istiyorsun?

Ronan:Lisa ile işin ne?

Joe:Yatağa atmak.

Ronan:Gerçek sebebin?

Şaşırmıştı. Büyük ihtimalle bu iğrenç sex yalanına inanmamı beklemişti.

Joe:Benimle uğraşmanı önermem.

Güldüm.

Ronan:Yoksa?

Gözleri turuncuya döndüğünde emin oldum. Bu piç cehennemden gelmişti ve belli ki gözü Lisa'nın kalbindeydi. Aşk olarak değil, yemek olarak. Ama fark etmediği şuyduki onu çoktan işaretlemiştim. O gece kanımızla. Ve bu bariz olarak elinin üstünde -sadece şeytan ve meleklerin görebileceği- bir işaret vardı. Gözlerime baktı.

Joe:Yakamı bırak.

Güldüm. Elbette bir alt tabakanın emri bana işlemeyecekti. Şaşkınlıkla baktı.

Joe:Neden-

Kafasını tutup duvara vurdum. Elbette bir şeytan olduğu için çok bir şey olmadı ama duvar için aynısı söylenemez.

Ronan:Ne boklar karıştırıyorsun? Neden cehennemde değilsin?

Elimden kurtulmaya çalışırken bana baktı.

Joe:Sen nasıl...hassiktir.

Onun turuncu gözleri ve benim kırmızı gözlerim göz göze geldiğinde titredi.

Joe:Ö-Özür dilerim, bilmiyordum.

Ronan:İşareti görmedin mi?

Joe:Üzgünüm, sizin olduğunu bilseydim asla-

Ronan:Sus.

Hemen sustu.

Ronan:Burada bakşa şeytan var mı?

Joe:Bilmiyorum, kızı görünce dün transfer oldum.

Joe'yi bırakıp bir adım geri çekildim.

Ronan:Eğer yarında burada olursan cehenneme dönersin, ama işkence görmek üzere. Hemde kendi ellerimle bizzat yapacağım.

Joe:Evet efendim.

Hızla tuvaletten çıktığında ellerimi yıkadım ve bende çıktım. Sınıfa döndüğümda Lisa yoktu. Telefonumu çıkartıp mesaj atacakken biri sırtıma küçük bir yumruk attı.

Lisa:Kaç dakikadır seni arıyorum haberin var mı?

Arkamı döndüm ve güldüm.

Ronan:Pardon, pardon, bir dahakine haber veririm efendim.

Güldü.

Lisa:Joe'yu nereye götürdün?

Ağzıma acı bir tat yayıldı. Neden inatla onu soruyordu ki?

Ronan:Bazı sorunları vardı, insan içinde konuşulmayacak tarzda. Biraz yardım ettim. O da zaten bunun için seninle tanışmak istiyormuş. Belki ona yardım edersin diye. Sorunu çözünce sana özürlerini iletti.

Lisa:Öyle mi? İlginçmiş. O zaman cafe?

Yana kayıp 1880 moda eğildim ve elimi uzattım.

Ronan:Bayanlar önden.

Yaptığıma sağlam bir kahkaha patlattıktan sonra bana katıldı ve sanki bir eteği varmış gibi etek selamı verdi.

Lisa:Teşekkür ederim Lord Ronan.

O önden yürümeye başladığında arkasından ilerledim. "Lord Ronan" ismini duymam üstünden yıllar geçmişti. Hatta hangi ülkede ya da hangi yıllarda dediklerini bile hatırlamıyordum. Uzun yaşamanın kötü bir yanıda buydu.