LUCİFER

14.BÖLÜM

Lisa

Restoranta geldiğimizde bir garson bize masamızın yerini gösterdi. Masaya geçtiğimizde hızlıca sipariş verdik. Ronan etrafa bakındı ve şakasına sordu.

Ronan:Bu paranın suyu nereden geliyor Uccellino, işte çalıştığınıda görmedim.

Lisa:Çalışmıyorum zaten, babam para gönderiyor.

Ronan:Üniversite için mi evden ayrıldın?

Lisa:Hayır, geldiğin ev bizim aile evimizdi.

Ronan:O zaman ailen?

Lisa:Annem öldü. O ölünce babam baya uzun bir süre deprosyona girdi. Sonra sıfırdan bir başlangıç yapmak istedi. Başka bir şehre taşındı ve başka bir kadın ile evlendi. Banada aylık para gönderiyor.

Ronan:Yani terk edildin.

Bunu biliyordum ama tekrar yüzüme vurulması biraz üzmüş olabilir.

Lisa:...Aynen öyle.

Ronan bir süre bana baktı, ardından sanki sorduğu sorunun beni üzdüğünü fark etmiş gibi kaşlarını biraz kaldırdı. Elini başıma attı ve saçlarımı karıştırdı.

Ronan:Kusura bakma, kaba bir soruydu.

Gülümsedim.

Lisa:Sorun yok.

Yemekler geldiğinde yemeye başladık. Her zaman ki gibi en saçma konular hakkında konuştuk, okuldaki kişilerin dedikodularını yaptık ve bol bol kahkaha attık. Kahkaha mı bastırdım.

Lisa:Biraz daha gülsek atılacaz artık.

Ronan:Atılmayız korkma. Ha birde şunu anlatacaktım.

Anlattığı şeye o kadar çok güldümki karnım ağrımıştı. Yemeklerimiz bittiğinde hesabı ödemeye gittim. Kredi kartını uzattım.

"Hanımefendi mi ödeyecek"

Bu soru Ronanaydı ama ben cevap verdim.

Lisa:Evet, bir sorun mu vardı.

Bu bir soru değil, işimize burnunu sokmamasını gösteren bir cümleydi.
Kadın kartı aldı ve post cihazından geçirdi. Ödeme işlemi tamamlandığında restorantdan çıktık
Arabaya bindiğimizde sinemaya ilerledik.

Ronan:Görevli canını mı sıktı.

Lisa:Hm? Neden sıksın ki?

Ronan:Boş konuşuyor.

Lisa:Eğer her konuşanı dikkate alsaydım şu an intihar etmiş olurdum.

Ben gülsemde Ronan gülmedi. Sinemaya geldiğimizde Ronan bana döndü.

Ronan:Beni 2 dakika burada bekler misin?

Lisa:Hm hm burada bekliyorum.

Ronan:Güzel, dikkatli ol Uccellino. Her yer abaza dolu.