LUCİFER

17.BÖLÜM

Lisa

Lisa:Düşeceğim!

Ronan:Düşmeyeceksin Uccellino.

Ronan'ın boynuna daha sıkı sarıldım. Evet, o gerçekten şeytandı. Büyük ve kırmızı kanatları, siyah saçlarının arasından çıkan iki boynuz ve kırmızı gözler. Gök yüzünde uçarken aşağı baktık ve yutkundum.

Ronan:Madem korkuyorsun neden bakıyorsun.

Lisa:Korkuyorum ama manzara çok güzel.

Ronan:Peki böyle yaparsam hâlâ güzel olur mu.

Ronan beni birden bıraktı ve tekar tuttu. Çığlık atmaya bile zamanım olmamıştı. Beni tuttuğunda yakasına yapıştım.

Lisa:Ronan...seni öldürürüm.

Sesli bir kahkaha attı.

Lisa:Ödüm koptu!

Ronan:O zaman tavsiyem şimdi gözlerini kapat.

Ronan beni sıkıca tuttu ve birden balıklama aşağı inmeye başladı. Yüzümü boynuma gömüp gözlerimi kapattım.

Lisa:Çarpacağız!

Ronan:Korkmana gerek yok, çarpmayacağız.

Bir iki saniye geçtiğinde yere indik. Ani sıcaklık artışı, karanlık ortam ve gürültü beni gözlerimi açmaya zorladı.

Ronan:Cehenneme hoşgeldin Uccellino.

Beni kucağından indirdi ve kolunu belime doladı. Sürekli etrafa bakınıyor, bir sorun çıkarsa diye beni kendine yakın tutuyordu. Bir sürü şeytan bize bakıyordu. Bir şeytan koşarak yanımıza geldi.

"Edendim! Yıllardır sizi bekliyoruz. Cehennemde işler çok kötü. Herkes isyan ediyor ve-"

Ronan:Daha sonra ilgilenirim. Uccellino, gidelim.

Lisa:Hm hm.

Cehennemin bir tarafında işkence aletleri, insan bedenleri ve çığlıkları vardı ama diğer tarafta mükkemmel bir dizayna sahip bir şato vardı. İçine girdiğimizde bizi ferah ortam karşıladı. Etrafa bakındım.

Lisa:Çok...güzel.

Ronan cevap vermedi. Burada olmayı sevmiyor gibiydi.

Lisa:Ronan...iyi misin?

Ronan:Evet, kalacağın odayı göstereyim. Eğer cehennemi benimle yöneteceksen burada yaşaman gerek.

Lisa:Pekala.

Ronan beni üst kattaki bir odaya götürdü. Kapının üstünde altın levhahaya kazınmış "KRALİÇE" yazısına baktım. İçeri girdik.

Lisa:Burada kalmam sorun olmayacak mı?

Ronan:Hayır. Yan odada ben kalıyorum. Şimdilik ikimizde biraz dinlenelim.

Ronan gitmek için arkasını döndüğünde onu durdurdum.

Lisa:Ronan, biraz konuşalım mı?

Bana döndü ve bir gülümseme ile tüm duygularını sakladı.

Ronan:Ne hakkında Uccellino?

Lisa:Annem hakkında.

Bakışları karardı ve omuzları gerildi. Yüzündeki gülümseme yok olurken gitmek için arkasını döndü. Bileğinden tuttup ve bana baktığında içimu tuhaf bir duygu kapladı. Başım deli gibi ağrıyordu ve gözlerim yanıyordu.

Lisa:Konuşalım, Ronan.

Durdu, en başta sadece itaat edecek gibi göründü ama sonra kendine geldi ve silkelendi. Gözlerimde ki yanma ve başımdaki ağrı direk geçti.

Ronan:Ne yaptın sen?

Lisa:Ne?

Ronan:Gücün nasıl bana işledi?

Lisa:G-Gücüm?

Ronan:Gözlerin sim siyahtı Uccellino, nasıl yaptın? Cehhennemde olduğn için mi?

Kafam karışmıştı.

Lisa:Bilmiyorum...alakası olmayabilir ama gerçekten konuşmak istedim...

Ronan iç çekti.

Ronan:Her şeye burnunu sokuyorsun Uccellino...hadi konuşalım.