One Way Home

Terug naar school

"We gaan een veiligere plek nodig hebben om te wonen." Zegt May alsof het de normaalste zaak van de wereld is.
"Jullie kunnen bij mij wonen." Stelt Happy voor.
"Dan ga ik maar weer naar huis." Zeg ik.
Ik geef Peter een zoen en sta op.
"Neem de achteruitgang. Er staan veel mensen voor de voor deur." Zegt Matt.
"Bedankt voor de tip." Zeg ik.
"Ik kan je ook naar huis brengen Y/N." Zegt Peter.
"Dat lijkt me geen goed idee. Dan trek je alleen maar meer mensen aan en dan ben ik morgenochtend nog niet thuis. Maar bedankt voor het aanbod." Zeg ik.
_________________________________
Thuis
Toen ik eindelijk thuis aan kwam gaf ik mam een knuffel en zij bedekte mijn hele gezicht in kussen.
"Mam. Bedankt voor de liefde, maar dit is te veel." Zeg ik.
"Sorry lieverd, maar ik was zo ongerust." Zegt ze laat mij los.
Ik ga naar mijn kamer en plof op mijn bed. Zuchtend pak ik mij telefoon en kijk of ik meldingen heb. Er is een nieuws melding die gaat over Stark Industries, maar ik heb geen zin om te lezen wat er verder staat. Het was een spannende dag vandaag en het is nog maar net middag. Ik ben kapot. Om weer energie te krijgen zet mijn favoriete muziek playlist aan en ga ik wat schetsen. Zo kan ik mijn frustratie en toch opluchting uiten. Het is zo stom dat mensen Peter niet geloven die al een tijd een super held is, maar Mysterio wel die net nieuw is. Peter heeft namelijk niks verkeerd gedaan.
Na dat ik mijn schets af heb ga ik naar beneden waar ik zie dat mam een late lunch voor mij klaar maakt.
"Hoi lieverd, ben je weer wat bijgekomen?" Vraagt ze.
"Ja, ik voel mij weer wat beter. Bedankt voor het vragen." Zeg ik.
"Ik heb hier nog een paar boterhammen voor je liggen als je honger hebt." Zegt ze.
"Dankjewel, mam." Zeg ik wanneer ik aan tafel ga zitten.
Ik pak een boterham en doe er beleg op en neem een hap. Nu ik een hap binnen heb voel ik pas echt hoe veel honger ik eigenlijk heb. Ik neem snel nog een hap.
"Hoe is het gegaan? Wil je erover praten?" Vraagt mam voorzichtig.
"We waren allemaal ondervraagd en ze stelde allemaal vragen over Peter. Ze wilden weten wat hij de laatste tijd gedaan heeft en wat wij er mee te maken hadden." Vertel ik.
"Dat zal best zwaar zijn geweest voor jullie." Zegt mam bezorgd.
"Dat was het best wel, maar daarna hadden we bij Peter thuis een gesprek met een advocaat. Hij zei gelukkig dat waarschijnlijk niet dat alle aanklachten zullen blijven. Dus dat was wel fijn om te horen." Vertel ik.
"Oh, fijn om te horen." Zegt mam opgelucht.
Ik eet de rest van de boterhammen op en ga weer naar mijn kamer. Ik heb nog even rust nodig om alles van vandaag te verwerken. Het moment dat ik mijn kamer binnen kwam ging ik op mijn bed liggen. Laat ik maar even een dutje doen om bij te komen.
Na een halfuurtje word ik wakker. Dit had ik echt even nodig ik voel mij gelijk goed uitgerust. Ik rek mij uit en kijk mijn kamer rond. Wat zal ik gaan doen? Dan valt mijn oog op mij boeken kast. Ik pak mijn favoriete boek en begin met lezen.
Na, ik weet niet hoe lang, hoor ik mijn telefoon over gaan. Ik pak mijn telefoon en zie dat Peter mij video belt. Ik neem op en ik zeg hoi.
"Hoi Y/N, hoe gaat het met je?" Vraagt Peter.
"Het gaat wel en met jou?" Vraag ik.
"Ook wel denk ik." Zegt Peter.
"Heb jij je al aangemeld voor MIT?" Vraag ik.
"Ik heb die net verstuurd. En jij?" Vraagt Peter.
"Ik had het gisteren al gedaan." Zeg ik.
"Stel je voor dat ze ons alle vier aannemen." Zegt Peter.
"Ja, maar we moeten dan nog wel een studie beurs zien te krijgen." Zeg ik.
"Kom op, je hebt de cijfers en de..." Begint Peter, maar ik onderbreek hem.
"Ja, ik weet het, maar toch." Zeg ik.
"Het gaat ons gewoon lukken." Zegt Peter.
Ik hoor een raar geluid op de achtergrond.
"Wat is dat geluid?" Vraag ik.
"Dat is Happy. May slaapt in zijn kamer dus hij slaapt hier." Verteld Peter en hij draait zijn telefoon, zodat ik het kan zien.
"Ik heb een rare vraag. Voel je je nu ook opgelucht? Nu dat iedereen het weet." Vraag ik.
"Sinds die spinnenbeet heeft mijn leven maar voor een week normaal gevoeld. Enigszins normaal, in elk geval. Dat was toen jij het wist. De belangrijkste mensen in mijn leven wisten het vanaf dat moment allemaal en het was perfect. Maar nu weet iedereen het en nu ben ik de meest bekende persoon ter wereld. En ik ben nog steeds arm." Zegt Peter en we moeten allebei lachen.
"Ik ben blij dat ik je morgen weer zie." Zeg ik.
"Ja, ik ook." Antwoord Peter.
"Hang eens op. Jullie vinden elkaar leuk, maar dit voegt niks toe en ik heb mijn slaap nodig." Zegt Happy.
"Heb je de hele tijd meegeluisterd?" Vraagt Peter.
"Ik had weinig keus." Zegt Happy.
"Hoi, Happy." Zeg ik.
"Groetjes van Y/N." Zegt Peter.
"Hallo." Zegt Happy.

De volgende dag

"Het is back to school, mensen. En in hun oneindige wijsheid hebben, de sukkels van het stadsbestuur besloten dat dit ook geld voor de gemaskerde moordenaar..." zegt J.J. Jameson van de Daily Bugle.
"Peter Parker. Go het them, tiger! Of is het 'spider'?" Zegt Betty Brant op een andere zender.
Ze staat achter een grote menigte van mensen met camera's voor de deur van onze school.

Veel journalisten staan er tussen en vertellen allemaal hun eigen verhaal over wat er gebeurt voor de school. Ik loop samen met Peter hand in hand tussen de mensen door. Ned loopt vlak achter ons. Er woorden rare ding naar ons geroepen door fans en anti-fans. De flitsen van de camera's zijn verblindend en er worden van links en rechts nieuwsmicrofoons in het gezicht geduwd. Ik probeer mij er niks van aan te trekken. We lopen stevig door en ik probeer alleen naar Peter en de grond te kijken. Wanneer we eindelijk bij de voordeur van de school zijn aangekomen lopen we door een metaaldetector heen en worden we gefouilleerd. Peter gaat eerst door de detectors heen. Ik zeg tegen hem dat hij alvast door kan lopen en dat zo achter hem aan kom.
Wanneer ik eindelijk naar binnen kan ren ik bijna door de gangen om zo snel mogelijk weer bij Peter te zijn. Dan kunnen we elkaar steunen.
Op de tv's in de gangen word de nieuws zender waar Betty op te zien is uitgezonden.
"Blijf het hele jaar door Midtown News kijken, want we brengen je van dichtbij en persoonlijk verslag van Peter die zijn grootste strijd tot nu toe voert: toelating tot de universiteit!" Zegt Betty.
Ik ren de trap op en ik zie Peter staan. Hij staat te luisteren naar 3 leraren waarvan 2 hem welkom heten en hem verdedigen en de andere roept dat Mysterio een held is. Langzaam kom ik naast hem staan en ik neem zijn hand in de mijne. Peter zijn ogen zijn rood en het ziet er naar uit dat hij op het punt staat om te huilen. Zachtjes geeft ik een klein kneepje in zijn hand om te laten weten dat ik er voor hem ben. Hij kijkt naar mij om en fluistert dat hij dankbaar is dat ik er weer ben.
Het moment dat leraren klaar waren lopen we snel verder de gang in. Er stond een menigte van leerlingen in de gang die langzaam voor ons aan de kant gingen. Ze hebben allemaal hun telefoons in hun handen en maken foto's en video's.