ALEDA

A.3

Medyada Deli

Derin bir nefes aldım. Bunun benim etrafımda ne işi vardı ?Kendimi toparladım ve cevap vermek için arkamı döndüm. Ama o, o az önce burdaydı ! Tam burada,  şimdi ise boş okul duvarları...
Ellerim titriyordu. Korkmuştum. Uzun bir zamandan sonra karşıma çıkmıştı çünkü. Bir yandan kendi kendime sorular soruyor bir yandan da müzik odasına doğru yürüyordum. Telefonum titredi. Bir mesaj gelmişti.
- Benden bu kadar korkuyor musun gercekten!? Senin gibi güzel bir kızı korkutmak en son isteyeceğim şey. Bunu en iyi sen biliyorsun...

Bu kim miydi?
Bu tam bir deliydi bu yüzden bende ona " deli " diyordum.
       
                       **Flashback **

Kardeşi öldükten sonra bizim okula geçiş yaptı. Çünkü kardeşinin ölümünden benim ailem sorumluydu. Bende sadece bunu biliyorum. Bu kendi öz kızlarından bile sakladıkları büyük bir sırdı ve hala da  öyle.
Deli, benden 1 yaş büyük.
Ilk önce okula kaydını aldırdı ve bana yakınlaşmak için müzik kursuna adını yazdırdı. Çok güzel elektro gitar çalıyordu ve gerçekten yakışıklıydı. O da bunu biliyordu. Konuşmaya, sosyal ağlardan birbirimizi takip etmeye başladık ve neredeyse hergün konuşuyorduk. Birgün en yakın arkadaşım Rosa'dan önemli birşey olmuş gibi onu korkutarak numaramı almıştı. Hergün mesaj atıyordu. Hatta birgün sinemaya bile gitmiştik. Aybars en başından beri onda birseyler olduğunu düşünüyor beni bu konuda uyarıyordu ama ben dinlemiyordum bile. En sonunda gerçek yüzünü göstermişti çünkü artık kurduğu planların hiçbiri işe yaramıyordu. Aybars ile ayrılıp onla arkadaş olacağımı düşünmüştü ve bu imkansızdı. O imkansızı oynadığını çok geç fark etti...
Artık hergün beni sıkıştırıyor. Eğer istediği şeyleri yapmazsam o güzel ailemi polise ihbar edeceğini söylüyordu. Bende herkesden gizli gizli onla bulusuyordum. Birgün beni aradı ve bulusacağımız yeri söyledi. Artık dayanamıyordum! Yanımda bir bıçak götürdüm çünkü eğer goturmeseydim ben ona zarar vermeden o bana zarar verecekti. Kurtulacaktım. Hem ben hemde ailem...
Bulusacağımız adrese geldim. Deniz kenarıydı. Denize yakın bir bankta oturuyordu. Saat çok erkendi ve kimse yoktu. Sessizce arkasından ilerledim.
- Seni kardeşinin yanına gönderiyorum diye son kez kulağına fısıldadım.

Ama o sırada tam bana döndü ve bıçak karın boşluğuna saplandı. O ise beni denize ittirdi ve başımı kayalıklara çarpıp denize düştüm. Sonrası ise karanlıktı...
Denizi başka renge boyayan sıcak kanım gibi...

Hastane de gözlerimi açmıştım. 8 tane dikiş atıldığını söylediler. Sonra aklıma o geldi.
Çevredeki insanların yardım edeceklerini düşünüp hastaneye götürülmüş olmasını umut ettim çünkü bıçak saplı kalmıştı ve el izimden benim yaptığım anlaşılırdı. Korkuyordum hemde çok bıçağı bulmamaları için Allah'a yalvarırken bir yandan da hangi hastane de olduğunu öğrenmeye çalışıyordum.
Bulduğumda ise odanın kapısında 2 polis bekliyordu. Bu da daha uyanmadığını ve daha polislerin ifade alamadıklarını gösteriyordu. Ordan bir hemşire kıyafeti bulup odasına girdim. Polisler ne zaman uyanır gibi bir iki soru sormuşlardı. Odaya girdiğimde gülerek bana bakıyordu.
- Aa benim katil kızım şimdide tatlı bir hemşire mi olmuş!! Dedi o iğrenç ve alaycı ses tonuyla.
- Bıçak nerde? Diye sordum.
- Ama benim hemşirem benimle neden ilgilenmiyo? Çok Üzgünüm şu anda.
Diye benimle alay ediyordu.
- Bıçak nerde ?! Diye bağırdım.
- Benim katilim çok mu korkmuş dedi ve bıçağı benle birlikte denize attığını söyledi.
Derin bir nefes almıştım.
- Korkma seni ihbar edip bu eğlenceli oyunu burada bitirmem, eğer işiniz bittiyse çıkar mısınız hemşire hanım.Büyük bir olay atlattım ve doktorum dinlenmemi söyledi. Dedi alayla.
Sinirle odadan çıktım.
* * * * * * * * * * * * * * * * * * *
O gün odada söylediği gibi beni polisle ihbar etmemisti.
Odadan çıktığım gibi o da benim hayatımdan çıktı sanıyordum çünkü benle bu zamana kadar hiç ugraşmamıştı.
Ama şimdi tekrar döndüğünü hissedebiliyordum...

BÖLÜM SONU

OY ve Yorumlarınızı bekliyorum ^_^