ငါ့မှာကိုယ်၀န်ရှိနေပြီ/ငါ့မွာကိုယ္​၀န္​ရွိ​ေနၿပီ

အခန်း ၁၁၆။ စာအုပ်များယူရန် အိမ်ပြန်ခြင်း။

အခန်း ၁၁၆။ စာအုပ်များယူရန် အိမ်ပြန်ခြင်း။

လင်ကျန်းရီတစ်ယောက် အော်ဟစ်ရယ်မောမိလုနီးပါး ဖြစ်သွားရသည်။ ဒီအကောင်ပေါက်လေးဟာ သူ့ရဲ့မူလပုံစံကဘာလဲဆိုတာကို မမေ့လျော့ပါချေ။

အစကတည်းက ဒီအကောင်ပေါက်လေးရဲ့သဘာ၀က ငွေမက်တာဖြစ်ကြောင်း သူသဘောပေါက်နားလည်ထားသည်။ သို့သော် သူကလည်း အဲဒီ့ပုံစံလေးကို သဘောကျသည်။ ဘယ်လိုပဲကြည့်ကြည့် ချစ်စရာကောင်းနေဆဲပင်။

လင်ကျန်းရီသည် ရုတ်တရက်ဆန်စွာပင် အားအင်တို့ပြည့်လာပြီး သူ့ခါးပေါ်တွင်ထိုင်လိုက်ပါသော စုကျစ်ယန်ကို ထိန်းကိုင်ရန်အတွက် သူ့လက်များကို ဆန့်ထုတ်လိုက်ရသည်။

သည်ကိုယ်ဟန်အနေအထားကို သူနှစ်သက်သောကြောင့် ရင်းနှီးသောအမူအရာများကို စုကျစ်ယန်ဘက်မှ စတင်လုပ်ဆောင်သောအခါတွင် သူ့နှလုံးသားသည် သွေးဆောင်ဖျားယောင်းမှုကို ခံစားလိုက်ရပြီး အံ့သြဖွယ်ကောင်းသည်ဟု တွေးမိသည်။

"မင်းယောကျ်ား ကိုယ့်မှာ လစာကတ်မရှိတဲ့အပြင် ပိုင်ဆိုင်မှုတွေကလည်း ပြောရရင် မရွှေ့ပြောင်းနိုင်တဲ့ ဥစ္စာပစ္စည်းတွေလေ။ ကိုယ့်ရဲ့အဓိကရင်းနှီးငွေတွေက အလုပ်သမားတွေကို လုပ်အားခပေးဖို့နဲ့ နောက်ထပ်ရင်းနှီးမြုှပ်နှံမှု အခွင့်အလမ်းတွေမှာ သုံးထားတာလေကွာ"

လင်ကျန်းရီသည် ဤနည်းဖြင့် ရည်ရွယ်ချက်ရှိရှိ ဖြေလိုက်ပြီး စုကျစ်ယန်၏ခါးကို လက်အကြီးကြီးနှစ်ဘက်ဖြင့် ပွေ့ယူလိုက်လေသည်။

သို့သော်ငြား စုကျစ်ယန်ကတော့ သူ့စကားလုံးများကို မယုံပါချေ။ ဘာလို့သူ့မှာ လစာကတ်မရှိရမှာတဲ့လဲ။

မှန်သည်။ သူက လစာကတ်လို့မခေါ်ဘူးဆိုလျှင်တောင်မှ သူ၏များပြားလှသော ပိုင်ဆိုင်မှုငွေကြေးကိုသိမ်းဆည်းရန် ဘဏ်ကတ်တစ်ကတ်လောက်တော့ ပိုင်ဆိုင်ထားပေလိမ့်မည်။

အစကတည်းက စုကျစ်ယန်၏လက်များက လင်ကျန်းရီ၏ရင်ဘတ်ကို ဖိထားခဲ့သည်။ ထို့ကြောင့် သူ့စကားလုံးများကြားချိန်၌ အောက်ကျသည်ဟု ခံစားလိုက်ရသော်လည်း တမင်သက်သက်ပင် ဆက်လက်၍ ဆော့ကစားလိုဟန်ဖြင့် သူ့လက်မများနှင့် လက်ညှိုးတို့ကိုသုံးကာ အနီရောင်အမှတ်လေးနှစ်ခုကို ဖျစ်ညှစ်ပစ်လိုက်သည်။ သူမေးလိုက်သည်။