~ Gebroken Beloftes ~

Glas sneuvelaar

Ik kan er niet van slapen, dat gedoe met Matthy. We hebben afgesproken dat we wel gaan kijken of hij morgen nog zo raar doet. Robbie zegt dat Matthy gewoon dronken is. maar iets in mij zegt het anders. Ik hoor glas breken beneden en ik schrik meteen overeind. Robbie ligt nog gewoon rustig te slapen. Heb ik het me ingebeeld? Ik besluit toch maar te gaan checken voordat er straks een inbreker door het huis sluipt. Het is akelig stil hier, niemand is er wakker van geworden. Ik sluip met trillende benen naar beneden, doodsbang voor wat ik hier aantref. Ik loop de woonkamer binnen. Niets of niemand te bekennen, ja. Ik heb het gewoon ingebeeld. Ik besluit nog even de andere kamers te checken. Nog steeds niks. Ik heb alleen Matthy's kamer nog niet gecheckt. Er brandt wel licht. Ik aarzel even of het wel zo'n goed idee is om naar Matthy toe te gaan, Maar toch open ik voorzichtig de deur. Ik zie het direct. Matthy zit naast het gebroken water glas die hij eerder vannacht gepakt heeft. Zijn handen voor zijn ogen. Huilt hij? Zodra hij doorheeft dat ik zojuist zijn kamer binnengewandeld ben staat hij op. inderdaad, hij huilt. Hij wil naar me toe lopen maar dan vergeet hij even dat daar een glas op de grond ligt. "Ah tyfus." Mompelt hij. Het bloed. Zijn hele witte sok word overgenomen door een rode vlek, Het was geen klein stukje waar hij in stond. Ik loop naar hem toe en help hem naar het bed. "Wat was je ook aan het doen?" Vraag ik terwijl ik voorzichtig zijn sok van zijn voet aftrek. "au au.." mompelt hij weer. "Wacht ff, ik ben zo terug." fluister ik. Ik weet niet waarom ik nog zo lief ben voor Matthy, na al dat gezeik van vannacht.