Çevrimiçi*Yarı Texting*

Bölüm 24

Eveet yine ve yine size kısa ama bana uzun olan bir süreçten sonra merhabalar efenim bu bölüm barandan olacak ben sizi tutmayım hadi iyi okumalar

...

BARANDAN

Son olan olaylardan sonra herkes uyumuştu bir tek ben uyuyamamıştım bütün bu olaylar gelir gelmez açelyaya bir şey olmasından sonra uyanana kadar ölü gibiydim o bana hayatımı veren kişiydi yeniden ayakta kalmamı sağlayan kişiydi ona bir şey olmasına dayanamamıştım evet belki açelyanın kan şekeri düştüğünde çok sakin durmuş olabilir fakat bu zamana kadar ben hiç bu kadar korkmamıştım

Yataktan doğrulup sessizce bahçeye çıktım buradaki herkese çok alışmıştım salıncağa oturup düşünmeye başladım eski hayatımı o hayatımda yokken neler yaşadığımı düşündüm belki açelyadan daha kötü bir hayat yaşamadım ama bir zamanlar onun yaşadıklarından bile kötü bir raddeye gelmişti benimki bahçe kapısının açılma sesini duyduğumda yamaçın geldiğini gördüm bu iyi olmuştu çünkü içimdekileri artık birine anlatmalıydım yanıma gelip

"Uyuduğunu sanmıştım"dedi

"Son olaylardan sonra nasıl uyumamı bekliyorsun"dedim gülerek oda güldü

"Düşünceli gibisin"dedi anlamıştı çünkü bunu insanlardan hiç bir zaman saklamamıştım ya da saklayamamıştım kafamı sallayarak onu onayladım

"Anlatmak istermisin"dedi

"Aslında en doğru zamanda geldin çünkü gerçekten bunu anlatmaya ihtiyacım var"dedim

"Dinliyorum"dedi ciddiyetle

"Eskiden 4 yıl önce yani açelyayı sevmeden hemen önce trafik kazası nedeniyle abimi kaybettim hemen ardından belirsiz bir hastalık yüzünden kız kardeşimi kaybettim sonra annem dayanamayıp intihar etti 2 abim bir kız kardeşim vardı arkasındaki her şeyi , bizi hiçe sayıp giden annem zaten her şeyi darma duman etti alkolü bırakan babam tekrar alkolik oldu bizi hiç görmedi abimle ben sadece ikimiz kendimizi hayatta tutabildik tabi öyle denirse herşey çok ağır geldi dayanamadım dedim ne olur ki...bende onların yanına gitsem ne olur düşündüm bütün hayatımı gözümün önüne sererek düşündüm gittim uçurumun kenarına zaten öldüm ben dedim kendi kendime ama sonra aklıma bir şey geldi şu ana kadar düşünmediğim tek bir detay...abim ben gittiğimde nasıl olacağını düşündüm hayatının nasıl kararacağını düşündüm kendime kızdım nasıl annem gibi onu hiçe sayabildiğime kızdım hep abim için yaşadım ama sonra açelyayı gördüm onu tanıdım vazgeçmedim böylelikle hem abim hem açelya için yaşamaya çalıştım"dedim eskiyi hatırladığımdan dolayı gözlerim dolmuştu yamaça baktığımda yere baktığını gördüm hafif başını kaldırarak

"Peki ya abin"dedi

"O istanbulda burada olduğumu biliyor açelyayı ona hep anlatırdım"dedim

"Yaşadığın şeyler çok ağır hele ki bu olaylar sonucunda tıp okuyor olman çok zordur"dedi hıçkırık sesi duyduğumda başımı kaldırıp karşımda ki kişiye baktım

Açelya ağlayarak bana bakıyordu

...

Dedim niye baranın hayatını öğrenmeyelim ve böyle bir şey yazmak istedim ama gerçekten baranın anlattığı kısmı yazmak çok zor oldu yazarken o an istemeden olsa bile aklınızdan geçiyor bu da benim gözlerimin dolmasına neden oldu o kısmın her bir kelimesini teker teker düşünerek okursanız o zaman ne demek istediğimi tam olarak anlarsınız neyse hadi birdahaki bölümde görüşmek üzere bb