Çevrimiçi*Yarı Texting*

Bölüm 28

Eveeet bu bölüm biraz üzücü olacak nedenini sormayın şunu söyleyim ben yine akıllılık yapıp bölümün ortasını düşündüm başını değil bu yüzünden başı doğaçlama olacak haberiniz olsun hadi iyi okumalar.

...

Çok kötü bir güne gözlerimi açmış bulunmuştum çünkü bugün baran istanbula gidiyordu yataktan kalktığımda bir iki adım sendelemiştim gözümü kapatıp açtığımda banyoya girip işlerimi hallettikten sonra aşağı indim sofrada annem babam baran akın ve yamaç abim oturuyorlardı yanlarına gidip

"Günaydıın"dedim ve yamaç abimin yanına oturdum herkes günaydın dedikten sonra kahvaltıyı yapmaya başlamıştık bir süre sonra telefonuma mesaj gelince cebimden telefonu alıcaktım ama telefonu koltuğun üzerine bıraktığımı hatırladığım için öyle bir zahmete girme gereği duymadım sandalyeden kalkıp bir adım atacaktım ki başım döndüğünden dolayı yamaç abimden tutunmak zorunda kaldım herkes bir anda telaşla bana dönünce ve yamaç abim beni tutup tekrar oturttuğunda bana

"İyimisi ne oldu"dedi telaşla

"İyiyim sadece başım döndü"dedim baran hemen yanıma gelip beni kontrol etti sonra bana dönüp

"Ben sana kendini üzmemeni söylemiştim demi"dedi yumuşak bir ses tonuyla

"Üzmedim ki"dedim kısık bir sesle sonrada tekrar kahvaltıya dönmüştük kahvaltı bittiğinde ve herkes hazırlandığında hava alanına gitmek için arabalara binmiştik ve maalesef ki yarım saat içerisinde varmıştık bile uçağın kalkmasına sadece 15 dakika kalmıştı baran annemle babamın yanına gidip

"Beni evinizde ağırladığınız için teşekkür ederim emin olun şu kısa sürede sizlere o kadar alıştım ki bırakmaya hiç niyetim yok ama maalesef istanbula dönmek zorundayım umarım en kısa zamanda sizleri tekrar görebilirim"deyip onlarla vedalaştı ve sonra yamaç abimin yanına gidip omuzuna vurdu ve

"Sağol her şey için en azından içimi uzun zaman sonra birine dökebilme şansım oldu"dedi ve ardındanda sarıldılar sıra akın abime gelmişti

"Teşekkürler bana çabuk ısındın en azından, açelya bana 'benimle konuşabilmen için önümdeki 4 duvarı geçmen lazım'demişti galiba geçtim"dedi ve sarıldı bu arada ağladığımı yeni fark etmiştim başımı önüme eğip ağlamamı durdurmaya çalıştım baran önüme gelip bana sarıldı kulağıma

"Sakın ağlama,üzülme ve kendini hırpalama yine geleceğim ,yine görüşeceğiz bunu sakın unutma"dedi ve kollarını biraz daha sıkılaştırdı sanki hiç bırakmak istemezmiş gibi bende ona sarıldım ve bir süre sonra uçağın kalkmasıyla ilgili anons edildi ve herkesle tekrar vedalaşıp gitti ama gitmeden önce ona bir söz vermiştim

Ağlamayacağım

Ağlamayacağım

Ağlamayacağım.

...

Biliyorum biliyorum çok kısa bir bölüm oldu ama yemin ederim aklıma başka bir şey gelmedi bu arada son sözü hiçbir yerden duymadım iki saat düşündüm ve gerçekten çok güzel bir söz oldu bence neyse bu kadar yeter hadi görüşürüz bb