Herkese merhabaa!!! Öncelikle herkesten hikayeye bir şans vermesini rica ediyorum. Lütfen okurken ilk kitabım olduğunu unutmayın ve lütfen acemiliğimi mazur görün. Gelişmem adına yaptığınız bütün yorumlar benim için çok kıymetli bu yüzden eğer yorum yaparsanız çok sevinirim.
Spotify ABB hesabında yazarken en çok dinlediğim şarkıların bulunduğu bir playlist mevcut. Şimdi sizi hikayeyle başbaşa bırakıyorum. Lütfen ilk bölüme bakıp hikayeyi terk etmeyin, bu yazdığım ilk kitap anlayışınıza sığınıyor ve diğer bölümlere de zaman ayırmanızı rica ediyorum <3 :)
"Hey! Hey kimsiniz? Afedersiniz durun lütfen" ama durmadan koşarak mezarlıkların iç kısımlarına doğru ilerlediler ve gözden kayboldular.
***
Okul çıkışı arkadaşlarla sık sık gittiğimiz kafede oturmaya karar vermiştik. En yakın arkadaşlarım; Rüzgar, Emir, Eda ve Çağrı, ile ilkokuldan beri tanışıyorduk.
Bugün yine hepimizin ortak buluşma mekanı olan Vosvos kafedeydik, kafenin ismi biraz garip olsa da hiçbirimiz bunu sorun etmiyorduk zaten kafenin sahibi vosvos bağımlısıydı, aynı zamanda eski tutsak, yanlışlıkla birinin vosvosuna vurmuş, 5 ay boyunca kendini affetmemiş, yemekten içmekten kesilmiş 110 kiloluk adam süzülmüştü.
Polislere yalvar yakar kendini hapishaneye sokmuştu polisler belki kurtuluruz düşüncesiyle hapse atmışlar ertesi gün çıkarmışlar ama bu Rıfat abiye fazlasıyla yetmişti, saçmaladığını anlamıştı yani bize anlattığına göre, bizce hâlâ saçmalıyor şu vosvos konusunda, ama neyse.
Yani Rıfat abi biraz deli, durun bir dakika ne birazı adam baya zır deli. Bir gün Rüzgar'ın arabaya ihtiyacı olmuştu kuzeni bileğini burktuğu için onu hastaneye götürmeliydi adam inat etti arabayı vermedi ben ve Çağrı adamı oyaladık Rüzgar, kuzenini öyle götürdü tabi bizim Rıfat abi de sinirli adam bunu duyunca arabanın anahtarlarını sakladı, bizi bir süre pudinglerden mahrum bıraktı her gün gittik özür diledik, bir gün insafa geldi de ancak öyle yırttık.
Kafenin önünde her zaman bir siyah bir kırmızı vosvos durur bu yüzden adı vosvos kafe. Rıfat abinin lakabı vosfat -vosvos ve Rıfat'ın birleşimi-. Bazen buraya mecburi gelsek bile buranın konforsuzluğuna da, pis oluşuna alışmıştık çünkü buranın puding'i her şeye değerdi.
Arkadaşlarla finallerden konuşuyorduk herkes finallerden nefret eder, bizde onlardanız tabi ki. Finallere 2 hafta vardı ama onca derse kim çalışacaktı. Ben Turizm, Çağrı İşletme, Emir Halkla İlişkiler, Eda Moda Tasarım, Rüzgar Ekonomi okuyor.
''Of bıktım bu finallerden yeter ama ya kaç yıldır sınav sınav bari mezun olduktan sonra bunların iyi bir karşılığı olsa.''
''Sakin ol Emir, her zamanki sınavlar işte alış artık bunlara hem az kaldı 2 senecik '' dedi Eda ve küçük bir kahkaha kopardı. Emirin de sinirleri bozulmuştu oda güldü az önceki sinirli halinden eser yoktu.
''Eh gençler mecbur çalışacağız, başka çaremiz yok'' dedi Rüzgar. Kimse tam olarak söylemese de Rüzgar bu grubun lideriydi en önemli kararları hep ona aldırırdık.
''Aynen gençler sakinleşelim buna mecburuz hemen size puding alıyorum '' herkes onayladı Çağrı pudingleri alıp gelirken bütün sakarlığını kullanmıştı.
''Çağrıııı!!!'' dedik Edayla aynı anda. ''Önüne baksana ya, pudingler düştü!''
''Sizce tek sorun bu mu Aşkım? Eda? Ya kızlar iyi misiniz yardım etsenize hâlâ tatlıya bakıyorsunuz, kırılıyorum ama '' dedikten sonra boynunu eğdi, dayanamayıp boynuna atladım, o her zaman iyi kalpli ve düşünceli olmuştu her zaman...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
KALBİMDEKİ MELEZ
VampireŞimdiye kadar okuduğunuz bütün melez kurgularını unutun, kendinize yeni bir sayfa açın ve her sayfasında ayrı bir olay olan bu hikayeye hazır olun. Bu hikayede yer yer eğlenecek yer yer ağlayacak yer yer de karakterlere söveceksiniz. Bu hikaye size...
