KALBİMDEKİ MELEZ

FİNAL

***
Söylemeye çalıştığım şeyleri, onları söylemek için artık burada olamazsam, sen söyle - Humphrey Carpenter

KİM ÜZDÜ SENİ SEÇTİKLERİN Mİ TERK ETTİKLERİN Mİ?

✨FİNAL ✨

-EMİR VONA-

Hızlı ve sert adımlarla Arının odasına giden merdivenleri çıktım ve kapıyı büyük bir şiddetle açtım.

"Arın! Sen ne yaptığını sanıyorsun? Biz neden iyi olamıyoruz?! Neden bize bunu yapıyorsun neden?! Neden sürekli hata yapıyorsun?! Sen çok akıllı bir kadınsın ama sürekli salakça hatalar yapıyorsun!" Sinirden titreyen ellerime kısa bir süre baktıktan sonra Arından bir cevap almak için ona baktığımda Arının da gözlerinin ellerimde olduğunu ve benim için endişelendiğini gördüm.

"Çünkü aşkın aklımı benden alıyor" gözlerimi devirdim. Ona aşıktım ama yaptığı hatalar ona karşı beni soğutuyordu.

"Bana ne zaman söyleyecektin?"

"Neyi ne zaman söylecektim?"

"Planlarını. Güneşin ve Aşkımın gücünü alıp Arel'in yerine geçmek istediğini mesela. Ne zaman söylecektin?" Sesim olduğundan yüksek çıkıyordu.

"Böyle girmeseydin zaten söylecektim. Neden bu kadar sinirlisin. Ben evreni yönetirken sende her anımda yanımda olacaksın. Hatta istersen birlikte yönetiriz, ne dersin?"

"Sana onlara zarar vermemeni söylemiştim!" Dedim dişlerimin arasından, çok hızlı soluyordum çok sinirlenmiştim.

"Ama yapmak zorundaydım, bizim için."

"Değildin, hiç bir şey yapmak zorunda değildin Arın! Gözün hep yükseklerde. Neden böylesin? Sahip olduklarınla yetinmeyi bilmelisin yoksa onları da kaybedeceksin" gözleri dolmuştu ama kararlı duruşunu hiç değiştirmiyordu. Gözleri kolay dolmazdı, karşısındaki ben olmadığım sürece.

"İnsanlar bile hep daha fazlasını istiyor. Biz onlardan daha güçlüyüz bizimde kendimiz için daha iyisini istememiz normal değil mi?"

"Daha iyisini isteyebilirsin elbette. Mesela halktan biri sen olmak için canını bile verirdi belki ama sen isteyemezsin sen zaten zirvesin, evreni yönetmek senin için bile çok fazla."

Derin bir nefes aldı, saçlarını geriye attı ve "Anlamıyorsun her şey çok güzel olacak" zaten yakın duruyorduk ama biraz daha yaklaştı "Sadece bana yardım et Aşkımı buraya getir, o seni dinler. Gücünü alayım ve birlikte Arel'e karşı koyalım"

"Arın! Saçmalıyorsun bu asla olmayacak buna izin vermem, evet seni seviyorum ama bu plana dahil olmak istemiyorum, ben gidiyorum planından vazgeçersen belki geri dönebilirim"

"Emir!" Dedi arkamdan titreyen sesiyle ama onu umursamadan Dünyaya ışınlandım.

Gözlerimi açtığımda dünyadaki evimde olmadığımı fark ettim, Satirlerin yerleşim yerine çok yakın bir yerde ağacın arkasındaydım. Tekrar ışınlandım ama bu seferde bir çadırdaydım, burası Satirlerin yemeklerini sakladıkları yerdi ve berbat kokuyordu.

Yaklaşan Satirlerin sesini duyduğumda tekrar tekrar ışınlanmaya denedim ama hiç bir şey olmuyordu. Aklıma Aşkımın söyledikleri geldiğinde"Belki de yazar burada olmamı istiyordur?" Diye düşündüm ve hareketsizce gelecek kişiyi bekledim.

İçeri giren iki yavru satir beni görünce korkup birbirlerine yaklaştılar. Kız olan yavru Satir " Sen.. Kral vampir misin?" Dedi kısık bir sesle