Eddie Munson X Fiona Harrington

( BÖLÜM 24 ) 067

Selam ! ben geldim nasılsınız ? ben iyiyimm, uzatmayacağımm iyi okumalar oy ve yorumları unutmayalım lütfen sizleri seviyorummm :)

...

aradan 2 saat geçmişti hala bir şey yoktu, doktorlar,hemşireler odadan çıkıp hızlıca malzeme alıp geri giriyorlardı, cidden çok korkuyordum, Steve gil gelmişti ve Steve benim yanıma oturmuştu, Stevein omzuna başımı yasladım ve gözlerimden yaşlar süzülmeye devam etti

Fiona: o yaşayacak değilmi abi..

Steve: yaşayacak abiciğim, yaşayacak...

gözlerimi kapattım ve ağlamaya  devam ettim büyük annem ve büyük babamda stres olmuş durumdaydılar, bir anda kapı açıldı ve ameliyatta baş görevli doktor çıktı ve bize baktı onu görür görmez ayağı kalktım

Doktor: yakınları sizmisiniz ?

Fiona: evet biziz ! o iyimi ?!

Doktor: durumu cidden ağır, ama çok güçlü birisi, hayata tutunmayı başardı

bu sefer mutluluk göz yaşları döküyordum

Fiona: ziyaret edebilirmiyiz ?

Doktor: maalesef,yarası ağır olduğu için her hangi bir mikrop kapmamalı

olsun, umrumda bile değildi benim için yaşaması önemliydi

Fiona: onu bir camdan veya her hangi bir şeyden izleyebilirmiyiz

Doktor: tabi, kendisini bir az toparladığında ziyaret edebilirsiniz, odasını hemşireler size söyleyecektir, geçmiş olsun tekrardan

gülümsedim

Fiona: teşekkürler..

gülerek Steve'e sarıldım, Stevede bana sım sıkı sarıldı ve kapının açılmasını duyduğum gibi kapıya döndüm,çıkan sedyede Eddie yatıyordu baygındı, kalbime bir ağrı saplanmıştı, Steveden ayrıldım ve sedyeyi takip etmeye başladım, hemşireler beni sedyeye yaklaştırmıyorlardı, bende yaklaşmıyordum zaten, Eddieyi 067 nolu odaya getirdiler, dar bir koridordu ve sadece bu odadan başka oda yoktu, 6 tanede koltuk vardı diğer odalardan farklıydı özel bir bölümdü resmen, koltukların önünde büyük bir cam vardı ve oradan içeriyi görebiliyorduk, hemşireler Eddie ile birlikte odaya girdiler ben de camdan izliyordum, ve bu sırada büyük annemgil geldiler, onlara bakmadım bile, Eddieyi yerleştirdiler ve serumunu bağladılar, ardından bir kaç cihaz daha takıp hemşireler odadan çıktı ve bir tanesi bize bakıp

Hemşire: geçmiş olsun

gülümsedim ve hemşire bulunduğumuz koridordan gitti, cama yaslandım ve ellerimi cama koyup Eddieyi izlemeye başladım, haraketsiz yatıyordu, cidden çok fazla kalbime batıyordu, bıçak saplanması bile bundan az acıtırdı, Eddieyi böyle görmek benim tekrar ağlamamı sağlamıştı, büyük annem gilden ses yoktu, sadece izliyor olmalıydılar.

...

aradan yaklaşık 4 saat geçmişti ve hava kararmıştı

Büyük annem: tatlım hadi gidiyoruz

kaşlarımı çatmıştım cidden eve gideceğimi mi sanıyorlardı

Fiona: hayır ben gelmeyeceğim.

Büyük annem: hadi ama tatlım

Fiona: ben gelmeyeceğim onunla burada kalacağım.

Steve: hadi-

Stevein lafını kestim