𝘿𝙚𝙨𝙩𝙞𝙣𝙮 »𝙒𝙊𝙊𝙎𝘼𝙉«

...6...

Wooyoung ürkek adımlarla annesigili takip ederken, annesigili gören San yüzündeki gülümsemeyle onlara koştu ve Bayan Jung'a sarıldı.

"Anneciğim! Sizi çok özledim."

Bayan Jung gülümseyerek San'ın sarılışına karşılık verdi.

"Bende seni çok özledim Sannie. Ne kadar değişmişsin."

Bayan Jung ayrılarak San'a baktığında San da gülümseyerek bakmıştı.

"Aigoo! Cidden çok değişmişsin San."

San utanarak bakışlarını kaçırdığında gülümseyerek bir adım uzaklaştı.

"Teşekkür ederim anneciğim. Sizde çok güzelleşmişsiniz."

Bayan Jung sevgiyle gülümserken Bayan Choi de gülümseyerek onları izliyordu.

Wooyoung ise 5 adım uzaklıkta onları izliyordu. Binbir duyguyu aynı anda yaşıyordu.

Özlem ve üzüntü en ağır basanlardandı.

Gözleri San'ı bulduğunda derin bir şekilde yutkunmuştu.

"Siktir!"

Wooyoung şaşkınlıktan donup kalmıştı. San...

San değişmişti.

Ve çok seksi görünüyordu.

"Wooyoung! Hadi gelsene!"

Bayan Jung arkasını dönüp Wooyoung'a seslendiğinde San da bakışlarını ona çevirmişti.

Yıllardir özlemiyle yanıp söndüğü beden karşısındaydı ve hala çok yakışıklıydı.

"Çok özlemişim."

Kısık bir sesle fısıldadığında, Wooyoung derin bir nefes alarak onlara doğru yakınlaşmaya başladı. Kalbi şiddetle atıyordu.

Yanlarına vardığında gülümsemeye çalışarak San'a baktı ama çok zor gelmişti.

"Hoşgeldin San."

"Hoşbuldum Wooyoung."

...

"Siz neden yabancı gibisiniz?"

Bayan Jung'un konuşmasıyla Wooyoung ile San göz göze geldi.

"Birşey yok anne."

Wooyoung'un konuşmasıyla San acı bir tebessüm etti.

"Neyse hadi yemek yiyelim sonra ikiniz gidin dolaşın beraber."

Sessizlik içinde geçen yemekten sonra Wooyoung ile San zoraki olarak evet kovulmuştu. İki genç sessiz sessiz yürüyorlardı.

"Nasılsın Wooyoung?"

San'ın konuşmasıyla Wooyoung bakışlarını ona çevirdi. Her ona baktığında nefesi kesiliyordu.

"Sen gelince daha iyi oldum. Sen?"

San duraksayarak bakışlarını ona çevirdiğinde göz göze geldiler. San ona bakarken gözlerinin dolduğu hissetti ve hemen gözlerini kaçırarak yürümeye devam etti.

"İ-iyi olmaya çalışıyorum."

Wooyoung duyduğu şey ile suçluluk duygusuyla bir adım arkasından yürümeye devam etti. Yanında olmaya cesareti yoktu.

"B-ben çok ü-üzgünüm."

San hızla gözünden akan yaşı silerek başını kaldırdı. Onu gördüğü için çok mutluydu ve onu oldukça özlediğini fark etmişti.

İki genç tek bir kelime etmeden dolaşıp tekrar eve döndüler. Yıllar sonra ilk defa yüz yüze konuşabildikleri şey bu olmuştu.

...

Umarım beğenirsiniz 💕

18.08.22