In your arms I feel safe (BENR fanfic)

H5: Dit is allemaal mijn schuld....

Pov Robin:

Fuck nee hij overleefd het niet fuck fuck fuck.
Blijkbaar ziet Frank de angst op mijn gezicht want hij stelt me meteen gerust.
'Hij gaat niet dood hoor! Sorry! Nee wat ik wilde zeggen Bart heeft 3 botbreuken in zijn rechterbeen en is daaraan geopereerd, hij zal dus zeker een paar maanden op krukken moeten lopen verder heeft hij zijn middelvinger gebroken (Speciaal voor Sanne omdat zij dat wilde.... Love naar Sanne <3) en een lichte hersenschudding maar het valt nog best mee hij is nu nog onder narcose maar als het goed is wordt hij binnen een half uurtje wakken hij heeft echt enorm veel geluk gehad'

'Yes! Gelukkig valt het nog best mee', zegt Bjürgen.
Ik en Thomas zuchten ook opgelucht.
'Uhmm er is alleen wel 1 ding, ik denk niet dat de tour door kan gaan of wel Frank?', zegt Sam.
'Wanneer begint die?', vraagt Frank.
'Over 2 weken'
'Nou nee dan kan jullie tour niet doorgaan het spijt me.....', zegt Frank medelevend.
Shit ik weet hoe erg Bart zich daarop verheugd had... dit is zo mijn schuld...
De jongens beginnen een gesprek met Frank die blijkbaar in Barneveld woont en hier werkt voor z'n stage en op dezelfde dag als ons terug naar Nederland gaat, veel van het gesprek vang ik niet op het enige wat ik nog kan denken is: Dit is allemaal mijn schuld.

Er loopt een dokter de kamer uit die in het Frans tegen Frank begint te praten ik versta er natuurlijk geen ene reet van maar daar hebben we Frank voor.
'Oké jongens één van jullie mag wel even bij Bart kijken, hij slaapt nog maar misschien wordt hij wel wakker', vertaalt hij als de dokter een andere ruimte is binnengelopen.
De jongens kijken allemaal naar mij.
'I-ik?', zeg ik vragend.
'Waarom ik en niet één van jullie? Jullie mogen ook best hoor'
'Gast jij bent z'n beste vriend natuurlijk moet jij gaan!' Zegt Bjürgen.
'Tenzij je dat niet wil natuurlijk', zegt Frank snel als hij lichtelijke paniek op mijn gezicht ziet, hij begint echt een beetje als een vader figuur te voelen ookal ken ik hem pas een paar uur.
'Nee ik..... ik wil wel......'
'Oké wij wachten hier hoor neem je tijd!', zegt Thomas.

Ik loop samen met Frank de kamer van Bart binnen en ik schrik.
Overal zitten slangetjes en apparatuur.
'Gaat het Robin?', vraagt Frank een tikje bezorgd, hij legt zijn hand even op mijn schouder.
'Ja...... Thanks Frank dat je zo aardig voor ons bent.'
'Geen probleem hoor! Ik vind jullie hartstikke leuke jongens', hij glimlacht.
'Thanks'
'Dan ga ik maar weer.... haal me maar als er iets is.'
'Oké!'

Ik ga naast Barts bed zitten.
'Hey......... Sorry dit is allemaal mijn schuld........ Ik hoop dat alles goed met je gaat.... En het spijt me nogmaals....... Ik had je eerder moeten waarschuwen toen ik zag dat die auto jouw kant op kwam en..... Sorry.....'
Ik voel een hand op mijn schouder, snel draai ik me om, kut Frank staat achter me.
'Hey het is niet jouw schuld, voel je je al de hele tijd zo?'
'J-ja..... Maar als ik Bart gewoon eerder had gewaarschuwd en ik niet zo dom naar hem had zitten kijken...... D-dan lag hij hier nu n-niet....'
Ik begin te huilen en Frank trekt me in een knuffel.
Zijn halve shirt wordt nat maar volgens mij boeit het hem vrij weinig.
'Frank dit hoef je echt niet te doen....', zeg ik terwijl ik me losmaak uit de knuffel.
'Het is oké hoor ik doe het graag, maar onthoud dat dit écht niet jouw schuld is oké?'
Ik knik maar hij zegt dat sowieso alleen maar om me beter te laten voelen tuurlijk is het wel mijn schuld.....

Frank loopt nu echt de kamer uit.
'Sorry Bart..... Het spijt me echt heel erg......'
'Robin?', hoor ik hem zacht zeggen.
Fuck fuck fuck hij is wakker beter heeft hij dat niet gehoord.
'Wat spijt je Robin?'
Oké hij heeft het dus wel gehoord kutzooi....
'Uhmm niks hoor, hoe gaat het?'
'Nou m'n been doet verdomd veel pijn en mijn middelvinger ook verder alleen een beetje hoofdpijn wat is er gebeurd?'
Ik leg Bart het hele verhaal uit.
'Robin..... je voelt je toch niet schuldig?'
'Nee hoor!', zeg ik, ik vind het heel kut om tegen Bart te liegen maar hij zit op dit moment al met genoeg problemen opgescheept.

Dan loopt Frank de kamer binnen.
'Euhh Robin wie is dat?', vraagt Bart voorzichtig.
Ohja Bart kent Frank natuurlijk nog helemaal niet, nooit over nagedacht.
'Hoi ik ben Frank ik heb je vrienden hiernaartoe gebracht toen je verongelukte.'
'Huh ben je Nederlands?', vraagt Bart verbaasd.
'Ja ik woon in Barneveld, ik zou wel verder willen praten maar als jij liever hier even alleen wilt zijn met Robin mag dat natuurlijk'
Ik zie dat Bart zich meteen op zijn gemak voelt bij de chille aanpak van Frank.
'Nee ik zou het wel fijn vinden om even te praten', zegt Bart.
'Ik ga wel even de jongens het goede nieuws vertellen', zeg ik en ik sta op.
Als ik de deur uitloop en naar de wachtkamer ga zie ik de jongens al.
'Hoi guys! Bart is wakker hij is nu even in gesprek met Frank maar daarna mogen jullie wel ff bij hem denk ik'
'Oké', zeggen de jongens in koor.

Een klein half uurtje later haalt Frank ons op om naar Bart te gaan.
Nadat Thomas, Bjürgen en Sam even met Bart gepraat hebben neemt Frank het woord.
'We hebben iets afgesproken, vandaag is mijn laatste werkdag hier en ik zou eigenlijk nog even hier zijn maar aangezien jullie teruggaan heb ik aan Bart gevraagd of het oké was als ik een tijdje bij hem slaap, gewoon voor de veiligheid enzo, vinden jullie dat ook oké? Dat betekend namelijk wel dat jullie mij meer gaan zien', zegt Frank.
Iedereen stemt er mee in aangezien we Frank allemaal vet aardig vinden.

*tijdskip van een paar dagen later*

Het is nu 3 dagen geleden dat we weer terug zijn in Nederland vandaag is het woensdag, 19:00.
Ik word gebeld door Jelle, een goede vriend van me.
'Jo Jelle!'
'Jo ik had een vraagje het komt een beetje op korte termijn maar zou ik vanavond misschien jouw huis mogen lenen voor een feestje? We zouden het bij een vriend van mij doen maar hij is ziek en mijn appartement is veel te klein'
'Uhmm als je heel even 2 minuten heb bel ik Bart even of ik daar kan blijven slapen'
'Thanks Robin!'
Ik bel Bart.
'Hoi klein vraagje kan ik vanavond bij jou en Frank slapen? Jelle heeft een feestjes en vroeg of hij t hier kon houden'
'Ja hoor je moet dan alleen we op de bank als dat oké is'
'Tuurlijk geen probleem dan kom ik eraan oké?'
'Is goed tot zo!'
'Joe'
Ik bel Jelle weer.
'Gefixt'
'Oh thanks man! Ik zal alles goed opruimen beloofd'
'Jo!'
'Jo!'

Niet heel veel later sta ik voor Barts huis ik bel aan.
Hij doet de deur open.
'Hoi!'
'Hoi Robin kom erin!'
Bart loopt op zijn krukken voor me uit, ik zie dat hij pijn heeft... Weer mijn schuld ohhh dit was zo'n slecht idee.....
'Hé Robin!', Frank begroet me.
'Hoi....'
Frank kijkt een beetje bezorgd als hij de verdrietige toon in mijn stem hoort, Bart heeft hem alles over mij verteld, met mijn toestemming natuurlijk.
Ik zie hoe Bart met een pijnlijk gezicht op de bank gaat zitten.
Oh shit dit word lange avond met alleen maar schuldgevoel.....

1300 woorden sjezus.....
Nouja t is t waard volgend deel word nogal zielig :(
Vergeet niet je feedback over dit boek achter te laten en ideeën zijn altijd welkom!
Slaaplekker alvast!

-x Britt