In your arms I feel safe (BENR fanfic)

H16: Alles gaat fout....

Oké dit hoofdstuk wordt echt vet zielig en ik heb ook gejankt tijdens het schrijven dus ja :)

Pov Robin:
*Tijskip van een paar maanden*

Het is een paar maanden later, Eva en ik wonen samen in mijn oude huis en Frank en Bart gewoon in Barts huis, het gaat heel goed tussen Eva en mij en ik heb echt het gevoel alsof ze de ware liefde is, ik hou van haar met mijn hele hart!

Het gaat alleen wel wat minder met de behandelingen van Eva, niet alles lijkt meer goed te werken maar ik denk dat alles wel goed komt.
Vandaag gaat Eva geopereerd worden en als alles goed gaat, dan komt het bijna 100% zeker goed zei Frank en hij is de dokter, dus ik geloof hem wel.

'Ik ga lieverd, echt jammer dat je moet opnemen', zegt Eva.
'Sorry Eef maar Bart en ik moeten ECHT een nieuwe cover opnemen', ik voel me schuldig dat ik er niet bij kan zijn.
'Het was een grapje schat, het is oké maakt niet uit!', zegt Eva als ze m'n gezicht ziet.
'Gelukkig ga nou maar snel! Behandeld Frank je vandaag?'
'Nee volgens mij assisteert hij vandaag de chirurg.'
'Ohhh.'
'Ik ga nu echt! Ik hou van je!'
'Ik ook van jou!'
Ik kus Eva en knuffel haar daarna succes.

Ik rijd met mijn auto naar de locatie waar Bart en ik de cover gaan opnemen, Thomas, Bjürgen en Sam zijn daar om ons te helpen met opnemen.
Middenin de cover gaat opeens mijn telefoon, ik negeer het maar na 1 minuut gaat hij weer af dus ik besluit maar even op te nemen.
'Met Robin Zomer'
'Robin! Met Frank'
'Frank? Hoezo bel jij nou weer? Gaat alles goed?'
'Nee de operatie..... Eva, ze is bewusteloos en ademt heel onregelmatig, zou je hierheen kunnen komen? Alsin... NU
Geschrokken laat ik mijn telefoon bijna vallen.
'Robin? Wat is er aan de hand', vraagt Bart, die mij geschockeerd vooruit ziet staren, dat brengt me weer in de werkelijkheid en ik maak snel het gesprek met Frank af.
'Het is Eva.... Ik moet naar het ziekenhuis.'
'Zal ik meegaan?', vraagt Bart.
'Als je wil? Tho, Bjürg, Sam, willen jullie dit allemaal even naar kantoor brengen?', vraag ik, de andere jongens knikken en Bart en ik stappen snel in de auto, op weg naar het ziekenhuis.

Bart is gaan rijden aangezien ik daar veel te erg voor in de stress zit, na een half uur rijden wat voelde als een halve eeuw zijn we eindelijk bij het ziekenhuis aangekomen.
Ik moet bijna huilen,Bart ziet het.
'Hey Robin rustig maar! Eva is in goede handen dat weet je'
Ik knik maar, als ik ga praten weet ik dat ik sowieso ga janken.
Als we het ziekenhuis in lopen, lopen we naar de balie.
'Hallo wij komen voor Eva Groenen', zegt Bart aangezien ik nogsteeds niet echt fatsoenlijk kan praten zonder te janken.
De vrouw achter de balie zegt dat we naar een of andere wachtkamer moeten, dus we lopen erheen, Frank zit daar ook.
'Hey jongens! Fijn dat jullie zo snel konden komen!'
'Gaat alles goed met Eva?', weet ik eruit te krijgen.
'Ik weet het niet, ik ben de afgelopen 3 kwartier niet meer binnen geweest'
'Denk je dat het goed komt?', vraag ik voorzichtig.
Frank is even stil.
'Ik.... Ik weet het niet.... Sorry....'
Ik weet dat Frank het haat als hij moet zeggen dat hij dit soort dingen niet weet, ik leg even een hand op zijn schouder.
'Jij kunt ook niet alles weten Frank....'

Na een uur gewacht te hebben, komt er een dokter de kamer uit, hij draagt een lange witte jas en doet een mondkapje af.
'Hallo zijn jullie familie van Eva Groenen?', hij kijkt naar Bart en mij.
'Uhmm ja ik ben haar vriend', zeg ik, ik kijk de dokter hoopvol aan.
'Ga alstublieft even zitten, dit kan hard aankomen'
Nee.... Nee nee nee....
'Het spijt me maar we konden niks meer voor haar doen..... Ze is overleden.....'

Nee..... Nee nee nee nee nee nee nee..... Dit is een of andere slechte grap ofzo.... Dit kan niet.
'Nee...... Dat kan niet....', fluister ik bijna.
'Het spijt me meneer....'
De dokter wordt geroepen en hij loopt snel een andere kamer in, ik begin te huilen.
Ik voel dat er een arm om me heen word geslagen maar ik merk er amper iets van.... Eva.... Ze is dood.....
'Als je wil, kunnen we wel even kijken.... Dan kun je afscheid nemen Robin...', zegt Frank, ik wil geen afscheid nemen ik wil gewoon dat Eva terugkomt, dat dit een grap is en dat als ik de kamer instap ze gewoon met een glimlach rechtop in haar bed zit, maar ik weet dat dat onmogelijk is..... Ik zie haar nooit meer terug...

'I-ik....... Oké......'
We staan alle drie op en lopen richting de kamer van Eva.
'Klaar voor Robin?', vraagt Bart, zijn stem klinkt net zo bezorgd als toen ik niet wilde vertellen wat er aan de hand was, zo'n halfjaar terug.
'Nee.... Maar ik wil wel naar binnen....'
We lopen met z'n drieën naar binnen en wat ik zie laat me weer huilen, ik zie Eva in het bed liggen, een lichte glimlach rond haar mond het lijkt alsof ze slaapt maar ik weet dat ze nooit meer wakker zal worden.
De jongens laten me even alleen en ik begin tegen Eva te praten, alsof ze nog leeft.

Na 10 minuten appt Frank dat ik terug moet komen, ik geef Eva een kus op haar hoofd en streel voor de laatste keer haar hand.
'Dag allerliefste Eva.... Ik hoop dat je gelukkig bent in de hemel..... ik hou van je.... Tot snel....'
De laatste woorden fluister ik zodat niemand het hoort, ik voel me verschrikkelijk en ik weet dat dat maar met 1 ding opgelost kan worden....

Ik denk dat m'n iPad verzopen is nadat ik dit heb geschreven :(
Het spijt me voor dit zielige stukje maar I love drama zoals jullie weten....
En geloof me de aankomende hoofdstukken worden ook extreem zielig :((
Op naar #1 in verdrietig haha.
Nu ga ik maar is Doeii!

-x Britt