In your arms I feel safe (BENR fanfic)

H7: shit shit shit shit....

Pov: Bart
Nadat ik naar Robin heb geappt dat ik best veel pijn heb is hij opeens offline, raar is zijn telefoon leeg ofzo?
Ik probeer maar te gaan slapen.
Als ik bijna slaap hoor ik opeens de badkamer deur opengaan, raar Frank slaapt bijna 100% zeker maar wat moet Robin zo laat nog in de badkamer?
Ik besluit even te gaan kijken.
Na even struggelen met mijn krukken kan ik eindelijk naar de badkamer.
Ik doe de deur open en zie Robin met een scheermesje in zijn hand en compleet bebloede armen voor de wasbak staan, oh shit dit ziet er niet goed uit...

'ROBIN WAT BEN JIJ NOU WEER AAN HET DOEN DAN?!', zeg ik redelijk hard
'I-ik......', stottert hij.
Hij trekt wit weg en grijpt zich vast aan de wastafel.
Oh nee foute boel.
'FRANK HELP! ROBIN VALT FLAUW', schreeuw ik in paniek.
Ik hoor de deur van de logeerkamer opengaan.
'Robin gaat het?', roept Frank vanaf de gang.
Dan zie ik dat Robin zijn evenwicht verliest en naar achter valt vol met zijn hoofd op de badrand.
'SHIT!'
Op dat moment schiet Frank de badkamer in.
'Jezus wat is hier gebeurd?!', zegt hij terwijl hij een ambulance gaat bellen.
'Ik hoorde geluid uit de badkamer dus ik ging even kijken en ik zag Robin met een scheermesje in zijn hand en zijn armen compleet onder het bloed, en nu is hij flauwgevallen tegen de badrand aan', leg ik uit, terwijl Frank dat aan de ambulance doorgeeft en Robins ademhaling checkt, jemig die man kan ook alles tegelijk.

'Frank..... Ik ben zo ontzettend bang op dit moment...', zeg ik als hij klaar is met bellen.
'Rustig blijven hij ademt nog en de ambulance is onderweg, door de klap op de badrand is hij bewusteloos geraakt dus hij kan nu wel elk moment stoppen met ademen als dat zo is Bart moet ik hem reanimeren en wil ik dat je METEEN een nieuwe ambulance belt duidelijk?', Ik knik en Frank schuift me voor de zekerheid zijn telefoon toe.
Na een paar minuten ademt Robin nog gewoon regelmatig en voel ik iets minder angst dan de minuten hiervoor.
Plotseling begint Frank te schelden.
'Kutzooi... Bel NU nog een ambulance Bart!'

Ik zie hoe Frank Robin begint te reanimeren ik heb het gevoel alsof ik zelf ook ga flauwvallen, snel bel ik een tweede ambulance.
Na ongeveer 1 minuut hoor ik de deurbel, ik ren de trap af waardoor ik vol door m'n been ga die natuurlijk nogsteeds gebroken is en ik dus eigenlijk niet zonder krukken de trap af kan sjezen, de pijn is onbeschrijfelijk maar dat boeit me nu niet ik doe de deur open en de ambulance broeders vliegen zowat naar boven.
'Auwww kutzooi.....', mijn been doet nu echt extreem veel pijn ik zak tegen de muur en ga op de grond zitten, mijn hoofd tolt van alle pijn.
Frank komt de trap afgestormd volledig buiten adem van het reanimeren.
'BART JEZUS ALLES OKÉ?'
'Nee ik ben veel te hard de trap afgerend, o mijn God het doet zo'n pijn...'
Frank kijkt me bezorgd aan en tilt me in de bruidshouding op.
Hij zet me op de bank.

'Geef is een cijfer aan de pijn van 1 tot 10', zegt Frank bezorgd tegen me.
'Uhmm 300 I guess', zeg ik en ik trek een pijnlijk gezicht.
'Ah is het echt zo erg?'
Ik begin te huilen gewoon van alles, de pijn, Robin die bijna doodgaat wacht....
'FRANK WE MOETEN NAAR HET ZIEKENHUIS ROBIN GAAT BIJNA DOOD!!!!'
'Bart rustig.... Ze hebben gezegd dat we niet mee mochten en dat ze me zouden bellen als ze nieuws hadden'
Ik begin weer te huilen en Frank trekt me tegen zich aan.
Het voelt..... fijn? Extreem fijn zelfs.... Ja nee geen tijd hiervoor Bart je beste vriend gaat zowat dood dan hoor je niet weg te zwijmelen bij je ander vriend plus ik ben niet eens gay..... toch? Nee Bart kappen nu!
'H-hoe wist je nou precies wat je allemaal moest doen?', vraag ik aan Frank.
'Ik ben zelf ook dokter hè was je dat alweer vergeten?'
Jemig wat dom van me...
'Ohja'
Ik denk aan Robin die nu vecht voor zijn leven..... Als ik gewoon de badkamer in was gegaan wat dit niet gebeurd....
'Hey waar denk je aan?'
Shit ik kan echt NIET liegen daar ben ik zo slecht in, nou dan maar de waarheid...
'Het is mijn schuld als ik gewoon de badkamer was ingelopen was dit allemaal nooit gebeurd.....'
'Nee Bart het is niet jouw schuld! Jij kon niet eens dat opstapje in de badkamer op met je krukken dus je kon vrij weinig doen'
'Oké....', ik geloof Frank wat hij zegt klinkt opzich best logisch.
'Als jij hier niet was geweest was dit allemaal niet goed gekomen hoor Frank thanks....'
'Geen probleem joh! Ik help graag'

Elke minuut zonder nieuws van Robin word ik onrustiger en Frank heeft daar ook last van hoewel hij het niet probeert te laten merken, hij loopt een paar rondjes door de kamer.
'Is het normaal dat het zo lang duurt?', vraag ik aan Frank die opschrikt uit zijn gedachten.
'Sorry nog een keer'
'Is het normaal dat het zolang duurt voordat we nieuws hebben?'
'Ik weet het oprecht niet Bart het spijt me....'
Ik zie tranen in zijn ogen staan.
'Hey jij kunt ook niet alles weten! Ik vond het al knap hoe je 3 dingen tegelijk deed net.'
'Ik weet het ook niet.... Het is gewoon kut om 1 van je beste vrienden letterlijk te moeten reanimeren.... Ik moet het gewoon even verwerken', hij haalt gestresst een hand door zijn haar.
'Zal ik Tho, Bjürgen en Sam bellen?'
'Bart ik weet niet hoelaat jij denkt dat het is maar het is kwart over 2 's nachts'
'Oh......', ik gaap.
'Zullen we anders proberen iets te gaan slapen? Morgen wordt waarschijnlijk een lange dag...', zegt Frank.
'Ja oké maar dan moet jij wel ff m'n krukken pakken'
'Ik ga al!'

Niet veel later komt Frank met mijn krukken beneden, ik probeer erop te leunen maar zelfs dan doet mijn been nog extreem veel pijn.
'I- het..... het lukt niet Frank het doet te veel pijn....'
Er stromen een paar tranen over mijn wangen.
'Arme jij, ik draag je wel!'
Frank tilt me vol medelijden naar m'n bed en stopt me in.
'Wel gaan slapen hè', zegt hij.
'Jaja', zeg ik ookal weet ik dat dat never gaat lukken....

Ik hou echt van drama zoals jullie wsl wel doorhebben
Ennuh wat vinden jullie van mijn prachtige ship Bart en Frank? Ik hou ervan toch nog beetje liefde in mijn super depri en dramatische verhaal!

Slaaplekkerrrr
-x Britt