In your arms I feel safe (BENR fanfic)

H20: Aan alles komt een einde....

Pov Robin:

*tijdskip van een paar maanden*

Daar zitten we dan, Bart, Frank, Thomas, Sam, Bjürgen en ik, in het vliegtuig naar Curaçao!
We gaan met z'n zessen een weekje weg zodat iedereen even uit kan rusten van de afgelopen maanden, er is zo veel gebeurd.
Frank is volledig hersteld van zijn buren-out en werkt nu als huisarts zodat hij iets minder werk heeft.
Bart en ik hebben een nieuwe single uitgebracht, beetje gek, waar we heel veel positieve reacties op hebben gehad.
Oh en wat niemand verwacht had, we kwamen zo ontzettend snel op de radio  niet normaal gewoon.

De afgelopen maanden zijn nogal chaotisch geweest, en natuurlijk waren er momenten dat het wat minder ging maar alles is goed gekomen, ik denk dat ik nog nooit zo erg van mijn leven heb genoten als nu, ik ben echt trots op wat ik bereikt heb.
Ik kijk naar de littekens op mijn armen, aardig vervaagd, al zullen de herinneringen voor altijd in mijn hoofd blijven, maar wat ik het afgelopen 2 jaar heb geleerd is dat ik in mezelf moet blijven geloven, ook als het fout gaat.
Ik kijk opzij, naast me zit Frank en daarnaast Bart, ze slapen, Barts hoofd op de schouder van Frank, echt supercute.
Anderhalve maand terug hebben die 2 bekend gemaakt dat ze een relatie hebben en geloof het of niet maar bijna IEDEREEN was super enthousiast en blij voor ze, ik en Frank weten alleen iets wat de rest niet weet.... En het heeft te maken met een ring....

Pov Frank:
We zitten nu al zo'n 6 uur in het vliegtuig en ik begin me een beetje te vervelen.
Ik kijk naar mijn linkerschouder waar Barts hoofd ligt, hij ligt lekker te pitten, zonder te weten wat er vanavond gaat gebeuren.
Ik voel even in mijn broekzak, gelukkig de ring zit er nog, jaja jullie horen het goed mensen! Ik ga Bart ten huwelijk vragen!

Ik heb het alleen nog aan Robin verteld, en hij was vet enthousiast dus ik hoop dat Bart dat ook is.
Ik kijk nog even naar het hoofd van mijn vriendje, correctie, misschien wel toekomstige echtgenoot, jeetje ik kan zowat niet meer wachten! Maar ik wil het denk ik op het strand doen, met een zonsondergang want ja, niets is mooier dan dat toch?
Nog langer dan 4 uur in dit vliegtuig..... pfff ik wil gewoon landen...
Het was echt zielig hoe eng Bart dit vond, hij heeft hele erge hoogtevrees (Zie hoofdstuk 3 (:) en was nogal bang om te gaan vliegen, eenmaal in de lucht vond hij het gelukkig niet meer zo eng.
'Frank?'
Robin stoot me fluisterend aan.
'Ja?', fluister ik terug.
'Hoe ga je het eigenlijk vragen?'
'Uhmmm ik dacht aan op het stand, met zonsondergang...'
'Gast dat is een ziek goed idee!'
'Niet te cliché?'
'Nee man!'
'Oké'

Pov Bart:
We zijn eindelijk geland, gelukkig maar want ik haat vliegen, maar voor dit prachtige Curaçao heb ik het wel over!
Het is hier nu 17:00, over een uurtje gaat de zon al onder, jemig het is hier nog eerder donker dan in Nederland.
Frank en Robin zitten al de hele reis met elkaar te smoezen en ik begin nu echt heel erg nieuwsgierig te worden.
'Wat zijn jullie nou de hele tijd aan het fluisteren?', vraag ik aan Robin.
'Niks voor jou man! Je hebt pech'
'Nouhouuuuu', zeg ik op een zeurderig toontje.
'Je komt er vanzelf wel achter!'
Voordat ik nog een vraag kan stellen, gaat hij naast Thomas lopen en begint hij een gesprek over de radio of zoiets.

'Fraaaaaaank?'
'Jaaaaaaaaa? Wat is er Bart?'
'Waarover lopen jij en Robin de hele tijd te smoezen?'
Hij grijnst breed.
'Oh dat.... Daar kom je vanzelf wel achter schat!', zegt hij plagend.
'Sjezus.....', mompel ik.
'Oké wat is het plan Guys?', vraagt Sam aan ons.
'Ik dacht eerst wat eten en dan effe op het strand zonsondergang kijken ofzo?', stelt Frank voor.
Iedereen vind dat een goed idee en stemt ermee in.

Nadat we echt geweldig hebben gegeten, gaan we naar het strand, de lucht is langzaam oranje/roze aan het kleuren echt mega mooi!
Frank komt naast me lopen en pakt mijn hand.
'Mooi hè lieverd', zegt hij.
'Supermooi.....', zeg ik zuchtend van genot, heerlijk dit, even geen stress over werk of over thuis, hier kun je echt even alles vergeten.
Na een klein kwartiertje lopen zijn we op een open stuk aangekomen waar de zonsondergang heel mooi te zien is.
We blijven met z'n allen even staan kijken naar de prachtige kleuren in de lucht.

'Bart? Ik wil je iets vragen', zegt Frank, hij klinkt zenuwachtig.
'Oh is goed hoor! Wat is er?'
Opeens gaat hij op zijn knieën! Nee hij zal toch niet-
'Lieve Bart, we kennen elkaar nu bijna 2 jaar maar het voelt alsof ik je al mijn hele leven ken, de eerste keer dat ik je zag, dacht ik dat je gewoon een patiënt zal blijven en had ik nooit verwacht dat ik hier nu op mijn knieën zou zitten. Toen ik voor het eerst in je ogen keek, en ze zag stralen voelde ik vlinders door mijn buik gaan, en toen we voor het eerst kusten, voelde het alsof de tijd stilstond. Je bent mega lief en eerlijk, ik kan op je vertrouwen. Je trekt je niks aan wat anderen van je vinden en dat maakt je juist zo leuk! Elke keer als ik je grijs groenige ogen zie stralen, voel ik me de gelukkigste persoon op aarde, als ik bij je ben voel ik me thuis, niemand begrijpt me zo goed als jij, ik wil voor altijd bij je zijn.'
Hij pakt een doosje uit zijn broekzak en als hij die opent zit er een prachtige gouden ring in.
'Lieve Bart, wil jij mij de gelukkigste man op aarde maken, en met me trouwen?'

Ik kijk Frank met open mond aan, ik weet niet wat ik moet zeggen.
'O mijn God..... o mijn God ja natuurlijk wil ik dat!'
De jongens beginnen te klappen en te juichen.
Er lopen tranen over mijn wangen.... Tranen van geluk...
Frank doet de ring bij me om en ik vlieg hem om zijn hals.
'O mijn God ik kan niet geloven dat je dit hebt gedaan....', fluister ik in zijn oor.
'Ik hou gewoon zo veel van je.....', zegt hij, zijn stem is een beetje hees, nahwww moet hij nou ook huilen?
'Niet huilen'
'Ik huil omdat jij huilt'
Ik begin te lachen en druk een kus op Franks lippen.

De jongens hebben blijkbaar besloten om ons alleen te laten want zsmgingen alvast naar de hotelkamers.
'Dat was zo lief wat je allemaal zei!', zeg ik vertederd.
'Het kwam vanuit m'n hart'
Van deze woorden smelt ik.
'Je bent echt te goed voor deze wereld schat', zeg ik en ik kus Frank voorzichtig.
We lopen hand in hand weer terug naar de lounge van het hotel.

'Zo en daar hebben we de verloofden hoor!', zegt Thoms lachend als Frank en ik de lounge binnen stappen.
'Ik ben echt blij voor jullie mannen! Jullie horen echt bij elkaar!', zegt Robin en hij omhelst me.
'Thanks man, dat is lief van je', zeg ik en ik omhels hem terug.
Iedereen feliciteert ons nog en Robin stuurt er foto's door die hij had gemaakt.
We besluiten om nog even uit te gaan met z'n allen.

*tijdstip van een uur*

Ik kijk naar Robin, hij staat te lachen met de andere jongens, wauw 2 jaar geleden had ik nooit verwacht dat hij hier zo staan, de jongen die 2 keer een einde aan zijn leven wilde maken.
Ik ben trots op hem, wat hij allemaal heeft moeten doorstaan is niet normaal.
En ik hoop dat hij voor altijd gelukkig zal blijven, want deze jongen, gun ik de wereld.

Hey allemaal!

Het spijt me echt ontzettend, maar dit was het allerlaatste hoofdstuk van in your arms I feel safe....
Er komt nog wel een nawoord :)

Dus voor de laatste keer in dit boek:

-x Britt