"Senin için kurşun yemeyi bile göze almıştım," dedi. Koyu renkli gözlerine yansıyan ateş harlandı. Ardından hayal kırıklığının önüne geçen sinir duygusuna tanıklık ettim. Bakışları bana çarptı, istedim ki konuşmasın. "Ta ki silahı senin tuttuğunu an...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Hatıraların Fermanı, adından da anlaşılacağı üzere hatıraları önemseyen ve anı biriktirmeyi seven bir kız tarafından yazılıyor, belki de siz bunu okurken çoktan yazıldı. Kurgu, benim gibi geçmişine takılı kalan ama amacına ulaşana kadar geçmişini kilitli bir kapının ardına saklayan kadının etrafında dönüyor. Sıradan bir aşk hikâyesi değil, doğrusunu söylemek gerekirse bir aşk hikâyesi de değil bu.
Evet, karakterlerimiz arasında hep bir gerilimli şehvet olacak ama aşk? Onu karakterleri tanıdığınızda zaten anlayacaksınız nasıl bir şeyin içinde olduğumuzu. Çünkü dediğim gibi sıradan bir hikâye yazmak istemiyorum.
Bilim Kurgu kategorisinde olmasını tercih ettim, gelecek yıllarda olması muhtemel ama sadece benim hayalimde yarattığım bir evrenden oluşuyor. Yani adı geçen kişiler, kurumlar, yer ve zaman tamamen hayalidir.
Hikâyede bolca metafor, satır aralarına sıkıştırdığım ve ilerideki bölümlerde anlayacağınız gizemli kelimeler bulunacak. Belki o an anlarsınız denilmek isteneni belki de hikâye içinde yavaş yavaş anımsarsınız. Bu yüzden okurken öngörüleriniz olursa yorumlarda belirtirseniz çok mutlu olurum^^
Çok fazla uzatma taraftarı değilim, kısa bir macera olacak. Yedi bölümden oluşmasını planlıyorum. Bu yedi bölümde vermek istediğimi verebilir, yazmak istediğimi yazabilirsem amacıma ulaşmış olacağım. Elbette bu sırada bana vereceğiniz destekler de önem taşıyor benim için. Yaptığınız her yorumu okumaya özen gösteriyorum.
İlk bölümünü tam 1 yıl önce yayınlamışım ama o kadar tıkandım ki yazarken daha 7 bölümlük hikâyeyi bitiremedim. Üstelik yazdığım bölümler de artık içime sinmiyor. Bu yüzden yayınladığım bölümleri yeniden düzenleyip öyle atmaya karar verdim. Bu ön söz bile sonradan eklenen bir yazı.
Burada yayınladığım ilk hikâye değil bu ama şu anlık tek hikâye ve aktif bir okuyucum da yok maalesef. Fakat umuyorum ki bir gün birileri benimle tanışır ve bu yolculukta bana eşlik ederler. Umarım karakterleri iyi yansıtabilirim ve siz de onlar gibi hissedip, onları anlayabilirsiniz.
Bir an önce gelin lütfen, hikâye hakkında dedikodu yapmayı çok istiyorum sizlerle. Sizleri seviyorum 🩶 Buraya kadar okuyan birileri varsa çokça teşekkür ederim.
𓍼ོ
Hepimiz bir gün hayallerimizden vazgeçmemiz gerektiğini biliyorduk ama hiçbirimiz o günün gelmesini istemiyorduk. O üflediğimiz pastadaki son mum dileklerimizi gerçekleştirmemişti.
Gözlerimizi kapatırken zihnimize doluşan o güzel görüntüler kana bulandı ve bir daha dönmemek üzere sonsuzluğa uğurlandı. Kalbimizi delip geçen kurşun, bir tek anılarımızı değil ruhumuzu da almıştı beraberinde.
Aynalar kırıldı, maskeler düştü yerlere.
Ellerimize çiçekler değil de silahlar tutuşturuldu ve bir emir fısıldandı kulaklarımıza. Bir formül oluşturuldu, herkes peşinden koştu. İnsanların ölmesi kimsenin umurunda değildi.
Anılarla insanları takas edebileceklerini düşünüyorlar. Kaç kişi döndü? Peki ya sen?
Hangi hatıranın fermanı kazılı yüreğinde?
Hangi mezarlık seni çağırıyor? Kabe kimin için yıkılıyor?* Kırılan bir kalbin vebalini kimse üstlenmek istemiyor. Oysa günahkar cenneti arzulamıyor.
Bu senfoni hangi ölüyü besteliyor? Cesetlerin üstünden atlayan notalar hangi cüretle bu kadar hızlılar?
Şeytanı dansa davet eden kim? Parmağın ucu kimseyi işaret etmiyor.
Söyle şimdi bana, namlunun ucu kimi gösteriyor?
* : Mevlana, bir kalp kırmanın Kâbe'yi yıkmakla eş değer olduğunu söylemiştir. Buna atıfta bulunulmuştur.
