The vampire diaries ve The Orjinals karakterleri ile hayal et kitabıma hoşgeldiniz.
Kitaba yeni başladım, önyargılar sizin yükünüzdür ve lütfen onlardan arınıp kitabıma bir şans verin.
Oy ve okunma sayısına önem göstermeyin lütfen...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Damon ile evliliğiniz yaşadığınız tüm şeylere rağmen oldukça olaysız ve huzurlu geçiyordu. Birbirinizi seviyordunuz, ilişkiniz ne kadar zorlu bir şekilde başlamış olsa da bunu sakin devam ettirebilmek gerçekten çok büyük bir başarıydı. Yatağında uzanmış huzurlu bir şekilde tavanı izlerken bunları düşündün. Onun o güzel ve parlak gülümsemesi aklını doldurdu. Karnın onun düşüncesiyle kasılırken burnuna güzel kokular geldi. Yatağından sonunda çıkmayı başarıp sevgiline bakma kararı aldın.
Merdivenlerden inip mutfağa doğru yaklaştığında bu güzel kokuların eşinin ünlü pankeklerinin eseri olduğunu anladın. Eski birkaç arkadaşının söylediği erkekler ev işi yapmaktan hoşlanmaz düşüncesi aklına geldiğinde kıkırdayışını durdurabildin. Seninle evlendikten sonra oldukça hamarat olmuştu. Kapının pervazına vardığında kenarına yaslandın. Arkası döndüktü ama muhtemelen geldiğini farketmişti. Islık çalarak pankekleri havada çeviriyor ve sanki geldiğinden haberi yokmuşçasına sana gizli bir gösteri sunuyordu.
Arkasından yaklaşıp beline sarıldın. Kafanı onun mükemmel sırtına yaslayıp bir öpücük kondurdun. Bunu yapmanı hep seviyordu. Gülümseyerek kafasını geriye attı ve seninkine dokundurdu, "Günaydın sevgilim." Sesinin tonu sabahını şenlendirmişti. Gerçi sanırsan çoktan öğlen olmuştu ama bu ikiniz içinde önemli değildi. Damon senin ne kadar uykuya düşkün olduğunu biliyordu, "Neden beni uyandırmadın? Sana yardım edebilirdim?" Damon sana döndüğünde yüzünde klasik çarpık gülümsemesi vardı, "Evet evet, seni uyandırdığım her seferinde boynumu kırıp uyumaya devam ettiğini unutmuş olsaydım bu dediğini yapmam daha muhtemel olurdu." Kahkahan onun gülümsemesini büyüttü, "Abartma Damon, ben vampir değilim boynunu kırabilmek için yeterli fiziksel gücüm yok." Kaşlarını kaldırdı, "Cadı güçlerini görmezden gelmeye devam etmeli miyim?" Gülümseyerek ellerini boynuna koydun, gözleri gülüşünde oyalanırken bir kedi gibi sakince mırıldandın, "Pankek yanıyor Damon." Unuttuğunu farkedip aceleyle döndü ve pankeki kurtarmak için uğraştı.
Onun acelesine kahkaha attın. Dikkatini dağıtmayı seviyordun. Elindeki tavayı alıp daha başarılı bir şekilde kurtarmayı başardın ve onu pankek tabağına koydun. Sana hayranlıkla baktı. Pankeki kurtarmak çok büyük bir iş gerektiriyormuşçasına, "Dikkatimi dağıtmayı sevdiğini biliyorum sevgilim ama aç kalmak istemiyorsan bunu daha sonra yatak odasında yap lütfen." Omzuna vurdun ve tabakları masaya yerleştirdin, "Bunu benden isteme." Kahvaltınızı -senin yüzünden Damon'da geç yapıyordu- yapmaya başladınız. Pankekini bıçak ile kesip çatalını batırdığında tadının mükemmel olduğunu bir kez daha farkettin, "Pankeklerine aşığım. Bu konuda gerçekten iyisin." Yüzünde munzur bir sırıtma oluştu, "Sadece Pankekte değil bebeğim." Yanakların kızardı, bu şekilde ilk defa konuşmuyordu ve evliydiniz. Ama bunlara alışmak gerçekten kolay değildi. Lezzetli kahvaltının ardından seni şahane bir öpücük ile ödüllendirdi, "Ve bu iyi olduğum konuları tekrar ve tekrar hatırlatmaktan zevk duyarım..."
