~Right person wrong time~

♡chapter 8♡

Και όμως αυτή την φορά δεν ήμασταν μόνες μας, την ώρα που χτυπησε το κουδουνι, όλη η τάξη βγήκε έξω τρέχοντας, εκτός τον Salvatore και τον Mike οι οποίοι βγαίνουν πάντα τελευταίοι μιλώντας και γελώντας.

Κοίταξα τριγύρω στην αίθουσα, είδα τον καθηγητή να έρχεται προς το μέρος μας για να μας δώσει τα κλειδιά της τάξης ώστε να κλειδώσουμε, μετά τον είδα να φευγει.

Με την άκρη του ματιού μου διέκρινα μια φιγουρα, γυρνάω το κεφάλι μου και βλέπω την Στέλλα να κάθεται στην καρέκλα της.

Περίμενε να φύγουν όλοι ακόμη και ο καθηγητής, μόλις σιγουρευτηκε πως έφυγαν όλοι σηκώθηκε απότομα βάφοντας το θρανίο.

Εγώ με τα κορίτσια είχαμε σαστισει...

Η Στέλλα ήρθε με φορά και με νεύρα στο μέρος μας.

Στέλλα- τι στο διάολο νομίζεις ότι κανείς, ποια στο πουτσο νομίζεις ότι είσαι και αλλάζεις θέση!!! ΧΑΧΑ δεν με ξέρεις καλά εμένα κοριτσάκι μου, εμένα δεν με παρατάει ΚΑΝΕΙΣ το κατάλαβες!!!! Αφού τόλμησες να με παρατήσεις θα περάσεις λες και είσαι σε κόλαση!.

Πριν καν προλάβει να μιλήσει μια από εμάς είχε εξαφανιστεί.

Εγώ με τα κορίτσια είχαμε μείνει δεν ξέραμε τι να πούμε, είχαμε νευριάσει και οι τέσσερεις μας τόσο πολύ, ώστε η Παυλίνα και η Ανδριάνα είπαν πάλι καλά που έφυγε, αλλιώς θα την σπάγαμε στο ξυλο, τόσα χρόνια Taekwondo τζάμπα? τζάμπα η μαύρη ζώνη?..

Ανδριάνα- μην φοβάσαι αν τολμήσει και σε πειράξει θα πάει από τα χέρια μας, η κώλο pick me.

Αναστασία- αχαχαχ μην ανησυχείτε επίσης τόσα χρόνια box δεν θα παν χαμένα.

Ευτυχως και οι τέσσερις έχουμε δυναμικούς χαρακτήρες και δεν κατάφερε να μας χαλάσει την μερα.

Αφού σχολασαμε χαιρέτησα τα κορίτσια και μπήκα στο λεωφορείο καθησα και έβαλα τα ακουστικά μου.

Ως συνήθως κατεβαίνω στην στάση ακριβώς δίπλα στο σπίτι μου, αλλά αυτή την φορά κατέβηκα μια στάση πιο πρίν καθώς ήθελα να περπατήσω.

Όπως πάντα μετά το σχολασμα, πηγα και κάθησα στο πάρκο απέναντι απο το σπίτι μου.

Έκατσα στο παγκάκι ακριβώς μπροστά από την μικρή λιμνούλα, ξαναέβαλα τα ακουστικά και ξάπλωσα στο παγκάκι.

Μετά από 20 λεπτά σηκώθηκα αφού αποφάσισα να παω πάνω στο σπίτι.

Έτσι όπως γύρισα το κεφάλι μου παγωσα με αυτό που αντίκρισα.