යුන්...ගි......ඔ... ඔයා...
මාව පහු කරන් ගිය හුරුපුරුදු මූණ දැකලා
හිතලා නොවුනත් මගේ කටින් ඒ වචන පිටවුණා....
ඒ වචන වලට ආපහු හැරිලා බැලුවේ නැතත් එයා එතනම නතර වෙලා තිබ්බ....
මං හිතන්නේ මට ඔයත් එක්ක කතා කරන්න දෙයක් නැහැ....
එහෙම කියන ගමන් යුන්ගි ....
ජීමින් දිහාවට හැරෙනවත් එක්ක ම...
අවුරුදු 6 කට පස්සේ ආයෙත් ඒ ඇස් එකට බැදුන....
ජීමින් ගැන මොන තරම් තරහකින් හිටියත් ඇස් එකට යා වෙද්දි.. යුන්ගි මදක් ගැස්සුණා....
ඒ දෙන්නා එහෙම ම බලාගෙන ඉද්දී... දෙන්නගෙම අතේ එල්ලිලා හිටපු ..
කොළු පැංචෝ දෙන්න හිනා වෙන්න ගියත් යුන්ගි කියපු දෙයින්... දෙන්නගේ මුණු වෙනස් වෙන්න ගියේ එක සුළු මොහොතයි
ආයෙත් ආවේ මම පැරදුනා කියන එක මතක් කරන්න ද ජීමින්....
යූන්ගි ගේ ඇස් දිහා බලාගෙන ම ජීමින් ගේ ඇස් වලින් කදුළු කඩන් වැටුණේ.... යුන්ගී ගේ හිත ඇතුලෙන් යූන්ගී තමන්ටම වෛර කර ගනිද්දී....
ඒත්... ජීමින් ගේ අතේ එල්ලිලා හිටපු කෙනාට නම් මේක හොඳ දෙයක් උනේ නැහැ...
අප්ප ඇයි අඬන්නේ... අලේ අප්ප අඬන්න එපා...
ඡීමින් දිහා බලාගෙන කියවන තමන් ගේ යාළුවා දෑක්කහම යුන්ගී ගේ අතේ එල්ලිලා හිටපු කෙනාගේ කට ට හිනාවක් ආවේ එයාට ම හිත ගන්න බැරි වෙනකොට...
තාමත් ඡීමින් දිහා බලන් හිටියොත් තමන්ගේ හිත වෙනස් වෙනවා කියල තේරුණ යුන්ගී කොල්ලා වත් ඇදගෙන ගිහින් කාර් එකට නෑග්ගේ... ජීමින් තාමත් අඩන ගමන් යුන්ගී දිහා බලන් ඉද්දී...
අප්ප...
ඒ අංකල් ඔයාට මෝකක් ද අප්පා කරේ...
එයා ද... ?
එය තමයි ඔයාගෙ අප්ප ගේ ජිවිතේ විනාශ කරේ...
තාමත් ජීමින් ගැන හිතමින් හිටපු යුන්ගි තරහින් ම තමන්ගේ පුතා අහපු දෙට උත්තර දුන්නේ... කිසිම දැනුම් තේරුම් කමක් නැතුව...
බලන් ඉන්න ටේ ටෙ... මං එනවා ඔයාව හොයාගෙන!!
අප්ප ගෙන් ලැබුණ පිලිතුරත් එක්ක
කට කොනට හීනාවක් එන ගමන් තමන්ටම මුමුණ ගත්තේ...
අප්ප ගේ ජිවිතේ විනාශ කරපු එකට පලි ගන්න හිතාගෙන...
YOU ARE READING
••° Again °••. TK // Completed//
Fanficප්‍රේමය හමුවන්නේ සියල්ල අහිමි වූ පසුත් අත් නොහළ තැනයි..🍂 The past repeats it self.... යුන්...ගි......ඔ... ඔයා....! මාව පහු කරන් ගිය හුරුපුරුදු මූණ දැකලා හිතලා නොවුනත් මගේ කටින් ඒ වචන පිටවුණා.... ඒ වචන වලට ආපහු හැරිලා බැලුවේ නැතත් එයා එතනම නතර වෙලා...
