Love, drama and happiness (B-Brave fanfiction)

Hoofdstuk 32

Whoeeep, we zitten al over de 5K lezers! Thank you lovely's!❤️

Ik heb hier weer een hoofdstuk voor jullie! Ik hoop, zoals iedere keer, dat jullie het goed vinden en dus voten en een comment achterlaten❤️
Vooral de comments motiveren me ontzettend! 😊

Verder wil ik zeggen dat ik even niet zoveel inspiratie meer heb voor dit boek. Dus mocht je leuke ideetjes hebben, stuur me een priveberichtje xxx

Cassius P.O.V.

Ik loop door het park om nog even de hond uit te laten. Een stukje verderop zie ik iemand op het bankje zitten, zelfs ik loop hier rond dit tijdstip niet graag alleen. Maar de hond zal toch uitgelaten moeten worden. Als ik dichterbij kom herken ik de persoon. Volgens mij is het Carly.

'Carly?' Ze schrikt, veegt haar tranen weg en staat op.

'Hey.' Zegt ze zo normaal mogelijk.

'Wat is er?' Vraag ik. Ze begint opnieuw te snikken. 'Kom, kom maar met mij mee.' Ze knikt en komt naast me lopen. De hele wandeling naar mijn huis zijn we stil. De laatste keer dat ik haar zag was ik woedend. Niet eens op Carly, meer op Samuel, maar natuurlijk was ik zo'n klootzak die het op haar en Dioni afreageerde. Nog steeds hoor ik haar snikken, ongemakkelijk sla ik mijn arm om haar heen, geen idee wat ik moet zeggen.

Bij mij thuis aangekomen laat ik de hond los en kijk ik Carly aan.

'Is er iets wat ik voor je kan doen?' Vraag ik voorzichtig.

'Wil je me alsjeblieft gewoon even vasthouden?' Ik knik en sla ongemakkelijk mijn armen om haar heen. Ergens vind ik het fijn om haar in mijn armen te hebben, maar het gaat nu natuurljk helemaal niet om mij.

'Ik ben zo'n kutwijf.' Snikt ze tegen mijn shirt.

'Wat? Hoezo?'

'Ik lieg tegen iedereen. Ik heb thuis problemen, ik heb ruzie met Shira, ruzie met Dioni, Samuel haat me nu waarschijnlijk en jij trouwens ook. Ik heb je gekwetst en ik heb tegen je gelogen.'

'Kom even zitten.' Zeg ik terwijl ik haar traan wegveeg. Ze knikt en loopt naar de bank. Ik ga even naar de keuken en vul een glas water voor haar. Als ik de woonkamer weer inkom ga ik naast haar zitten, zelf veegt ze haar tranen ook nog eens weg. Ik geef haar het glas water.

'Ik denk dat het wel meevalt. Ik weet natuurlijk niet waar het over gaat, maar Shira is je beste vriendin, Dioni je beste vriend. En Samuel... je vriendje.' Dat laatste komt er wat moeilijk uit. 'En ik haat je helemaal niet. Ik weet dat ik nogal boos was in de bioscoop, maar dat had ik nooit op jou af mogen reageren.' Carly neemt een slok van haar water.

'Haat je me echt niet?' Vraagt ze voorzichtig.

'Nee, echt niet.' Zeg ik met een glimlach. 'Ik had mijn boosheid niet op jou af moeten reageren, ik was ook helemaal niet boos op jou. Ik voelde me verraden, door Samuel en Dioni en iedereen die het nog meer wist.'

'Daar hoor ik ook bij.' Zegt ze zacht. Ik zucht en krap wat ongemakkelijk op mijn achterhoofd.

'Ja, maar bij jou is het anders.' Zeg ik en ik bloos een beetje. Ze schenkt me een kleine glimlach.

'Vind je me nog steeds leuk?' Vraagt ze verlegen. Langzaam knik ik.

'Maar ik accepteer het natuurlijk dat je met Samuel bent.' Zeg ik en dat meen ik, ik vind het gewoon wat moeilijk. 'Ik hoop dat je gelukkig bent met hem.' Ze reageert niet, maar neemt een slok van haar drinken.

'Wil je me vertellen wat er is gebeurt?' Ik zie haar twijfelen. 'Het hoeft niet he.' Zeg ik.

'Jawel, ik wil het je vertellen.' Zegt ze dan. 'Ik kan het dan alleen niet meer maken om m'n mond tegen de rest te houden.'