Kafam çok karışık... Ar'aftayım.. ikilemdeyim..
Yaşadığım duygulara anlam veremiyorum... Ya, bir insan;kimi?neyi? Sevdiğini bilmez mi? Ben bilmiyorum işte... Bir şeyler sevdiğim kesin ama ,o şeyler ne? Bilmiyorum...
Birisi geliyor, çok kıskanıyorum.. Birisi geliyor, düşünmekten alıkoyamıyorum... Birisi gekiyir,bakmalara doyamıyorum.. Neler oluyor böyle? .. Kim benim için en iyisi? Hiçbiri mi? .. o zaman olmuyor işte...
Birisinin olması şart! ..
Benim geceleri ,biriyle, kokusunu içime çeke çeke, sarılarak uyuamam şart.. Ne yapsam bilmiyorum... Gözlerimi kapatsam da olmuyor... Kafamın içi çok dolu... Özlem.. kıskançlık... Aşk.. Sevgi.. Hoşlantı... Öfke... Bilmiyorum...
Hepsinden birer parça var... Hepside ayrı ayrı kişilere hissettiğim duygular...
Sevmek mi iyi? Sevilmek mi?... Hayat,ikisinide sunmuyor... Küçükkken; sevinir,sever en önemlisi mutluydum ama , şimdi fark ettim; mutluluk kalıcı olmadığında ,sevgi karşılığını alamayınca, soğuk bir nefrete dönüşüyor...
Gülümserken, herkesin bana söyledikleri; "çok şımarık ve samimi ,her şeye boş boş gülen inansın" .. deyip ,beni ; hayatta artık mutlu olmayıp soğuk,sessiz , tepkisiz insan yaptılar... Bunu onlar yaptılar... Ama yinede , bu halime de söylendiler... Artık omrumda değil! ... Sevginin ve mutluluğun bana yakışmadığını biliyorum... Nasıl davranırsanız davranın, sevginin ve mutluluğun olduğu yerde ben yokum...!!!
