.....Teşekkür ederim.... kabul ettiğin için...beni mutlu ettin...
Parkda çimlerin üzerinde beni kendi bedenine hapsedip, sarılarak otururken, kulağıma fısıldadı...
Sırtım, onun kaslı göğüsüne yaslanmıştı.....Yüzünü boynuma saklarken, gözlerimi yumdum....
Tanrım.... o kadar mutluydum ki.....
Sol ellerimizi kaldırarak, bileğimize bir kaç saat önce yaptırdığımız dövmeye baktım....
Küçük bir kalp şekliydi ... ufacıktı... sanki çocuk kalbi gibi... masumdu.... hiç yara almayacak , hiç kanamayacak ...
hiç kırılmayacak gibi... öylesine ....bizim gibi... geleceğe umut dolu.....içinin yalnızca mutluluka dolacağını haykırır gibiydi.... Hiç bir zaman dövme yapacağım aklıma gelmemişti...Çok korkardım... O küçük iynelerin bedenime battığını düşündükce kötü oluyordum...ama....bir şekilde bunu başarmıştım....ve kendimle gurur duyuyordum...acıdı ama buna deydi.....
- Hala bakmaya doyamadınmı??? gülerek, bana baktı...Çok bakarsan bıkarsın sonra, demedi deme.....
-Napiyim, çok sevdim....Böyle güzel olacağını tahmin etmemiştim..Hem niye bıkayım, isteyerek yaptım.. hoşuma da gitti deyip, yüzümü ona doğru çevirdim.....
Rüzgar saçlarımı önüme salırken, elini kaldırıp parmaklarını yüzümde dolaştırmaya başladı...Bir-bir saçlarımı yüzümden çekmeye başladı...
- "Dövme yapmaktan, bu kadar korktuğunu bilmiyordum....içeri girerken yüzünü görmeliydin , sanki bir sürü sana doğru gelen zombi görmüş gibiydin... Beni bırakıp kaçacağını düşünecektim nerdeyse..Korktuğunu bilseydim bile yine yapman için ısrar ederdim , yüzündeki ifade görülmeye değerdi".....kafasını sallayarak güldü.
- Hadi yaaaaa, dalga geçme .....sadece canımı acıtmasından korkuyordum ,o ruhsuz dövmeci çocuğun elindeki iyneyi insanlara batırmasını görünce bir an sanki ,bayılacakmışım gibi oldum ama sandığım gibi olmadı...
..iyi ki, yaptırdık... iyi ki, beni ikna ettin...
seni çok seviyorum.....
-deyip sevinçle kıkırdadım ve bileklerimizdeki dövmeyi yine izlemeye başladım.
Ama az önce sonda söylediğim şeyi sonra algıladım.....Ahhhh....Ben ne dedim öyle ??? Seni çok seviyorum mu???......
Aniden elini karnıma koyup beni yere uzattı.....
Ne yapacağımı şaşırdım...
çok aniydi....
saymayı unuttuğum saniyelerce öyle kaldık...
Yüzlerimiz bir birine çok yakındı...dudaklarımız arasında birkaç santim kalmıştı... bir birimize bakıyorduk.....
bakışları çok endişeliydi.....kaygılı.....üzgün.....bir çok duygu gözlerinden yüzüne akıyordu....
- Canını acıttığımda bu kadar korkmuyordun ama......
Sıcak nefesi dudaklarımı bir kış ayazı gibi titretti.....
- O zamanlar...
pes etseydim...
şimdi burada olmazdık....
biliyorsun....
Bağışıklı olduğum tehditkar gri gözlerinin içine kendi kahverengimle bakarak söyledim....
- Evet, dedi , pes etmedin.....beni bile kendimi sorgulamaya zorladın
ŞİMDİ OKUDUĞUN
ONUN OLMAK
عاطفيةBazı insanlar vardır hayatınıza bir şekilde girerler , ilk önce yabancısınızdır, ama sonradan kaynaşırsınız, arkadaş olursunuz,bazıları da vardır ki, ilk bakıştan , ilk sözcükten sanki yıllardır taniyormuşsunuz gibi gelir...onlarla arkadaş olunmuyor...
