ONUN OLMAK

2.İLK TANIŞMA

7 yıl önce

NEW YORK

Kapı birden açıldı.

-Şu lanet olası kuş sesli alarmı kapat ve artık kalk!!! Geç kalıyorsun - diye,  Alex elindeki yastığı yatakta yüzükoylu yatan Alan a taraf atdı....ahhh hayır bir de tenbel kardeşiyle mi uğraşacaktı....Hele bi de o kahrolası alarmı yokmuydu.....sesini değiştirmesini kendine not etti. Kendisi sabah koşusunu yapmış, banyo yapacaktı.

- Yaaa 5 dakika daha bebeğimm...Şimdi geliyorum , soyun ve beni bekle. Alan uykulu bir şekilde cevapladı.

- Sana kalk ve şu alarmı kapat dedim!!! Alex elindeki ikinci yastığı da Alan kafasına atdı. - Kardeşinin evindesin, ve burada soyunup seni bekleyen bir model kız yok!!!!  Aksine sinirli ve seni çıplak şekilde evden atmayı düşünen kardeşin var!!!!

- Valla dışarıdakı kızlar için cok güzel bir şey yapmış olursun abi, nede olsa her zaman çıplak, dünyaca ünlü model Alanı görmüyorlar. Alan uykudan uyanarak, kafasını kaldırıp kardeşine gülerek baktı.

- Hadi ama, kardeşini evden atacak değilsin ya ?
- Bir haftadır seni ve senin aptal model kızlarını çekmekten yoruldum.Pisliyini kendin temizle.!!!

- Hey, bize katılsaydın, bir az rahatlardın...
- Teşekküler,kalsın , ben zaten rahatım!!! Alex homurdandı.
- Ya , ne demezsin, seni tanımasam eş cinsel olduğunu düşüneceğim. Sahi ,son kez ne zaman bir kadınla birlikte oldun?

- Eşcinsel olmadığımı düşündüyün için saol ve seni ilgilendirmez!!!  Ben banyodayım, sen de kalksan iyi edersin.

- Abi, dur....  

   bir şeyi hatırlamışcasına , Alan karasızlıkla konuştu.

Aslında bunu nasıl yapacağını bilemiyordu, ama bir şekilde ona yardım etmek istiyordu..Son bir haftada abisinin uykuda kabuslardan dolayı bir kaç defa çığlık attığını duymuş, odasına koşarak uyandırmıştı...Ne gördüğünü sorunca Alex önemsiz olduğunu söyleyerek geçiştirmişti. Amma kabuslar devam edince iş artık ciddileşmişti...

- Ne var? Alex bıkkınca sordu.

- Bir daha kabus görürsen....
 
lütfen....

  beni çağırmayı unutma. Alan üzgün bir şekilde , çekinircesine kardeşine baktı.

Alex bir kaç saniye duraksadı...

Ne diyeceğini bilemiyordu...Zaten bu yüzden kardeşinin yanında kalmasını , çığlıklarına şahit olmasını, onu zayıf görmesini istemiyordu.... bu hayatta bir-birlerinden başka kimseleri yoktu....ve Alan tüm gücünü Alexden alıyordu... Hep ona benzemek, hep onun gibi olmak istiyordu....

Zaten ikisi de , geçmişte zor günler geçirmişti, ve Alanın olanları kabullenmesi çok uzun zaman almıştı....Alan çok hassas, ve hisslerini uçlarda yaşayan birisiydi... Hüznü de , neşesi de hep uçlarda olurdu....Bir ay önce onu küvetde kanlar içinde bulunca kendisine söz vermişti...her ne olursa olsun onu koruyacaktı...şimdi.... bunu ona yapamazdı...onu kendi dertleriyle daha da diplere çekemezdi....

Düşüncelerinden arınıp, Alana bakmadan, kapıya yöneldi.

-Ben banyodayım, sen de kalksan iyi edersin.... odadan dışarı çıkıp kapıyı kapattı.

Alex duşu açmış, artık banyo yapıyordu. Hiç bir zaman sıcak suyla duş alamıyordu. Ellerini kabine yaslayarak, kafasını suyun altına çekti...Yine kabus görmüştü.. ve bu sefer kardeşi de uykudayken çığlıklarına şahit olmuştu ...bunlardan hiç kurtulmayacaktı..aslında kabuslarla yaşamayı öğrenmiş olmalıydı...Geçmişin tekrarlanan hatıraları korkutmamalıydı onu...ama.....Keşke düşündüyü kadar kolay olsaydı...