Chapter 03. ❦

218 42 1
                                    

අපි දෙන්න එකට හිටියා, එහෙමත් නැත්තං මං හිතුවෙ අපි කොහේ ගියත්, මොනා කරත් අපි එකට ම ඉදියා කියලා

මායි මීනූවයි දන්න හැමෝම මගෙන් අහන්නේ "ඔයාලා දෙන්න හොඳම යාළුවෝ ද?" කියලා

ඒත් ඒවට මං උත්තර නොදෙන්නෙ පන්තියේ අනෙක් එවුනුත් මගේ යාළුවො තමයි, ඒත් මීනූ ...

ඔය අතරතුරේ
පන්තියේ උන් ඉස්සරහ 'හොඳම යාලුවා' කියලා මීනූ මාව hug කලා
සතුටින් කිළිපොලන මගේ හදවතේ ඇතිවුණු ඒ හැඟීම් එලියට ආවේ ඉදුණු තක්කාලි ගෙඩියක් වගේ මූණ රතු කරගෙනයි.

මට බෑ එහෙම පිළිගන්න, හිතට දැනෙන හැඟීම වෙනස්!

ඒත් ඒ හැම දේටම කලින් මීනූ මගේ හොඳම යාලුවා විදිහට ජීවිතයට එකතු කරගෙන, ඒ හැම හැඟීමක්ම.. මතකයක්ම.. වගේම ඒ ගෙවන කාලයත් කවදහරිම ජීවිතේ සතුටුම පරිච්ඡේදයක් වේවි. මොකද හිත් හොදින් තේරුම් ගත්තු ශක්තිමත් මිතුදමකට පුළුවන් ආදරය කියන ඒ උත්තරීතර හැගීමට කවදහරිම පිය නඟන්නට.

මීනූ මට සතුටක්, හිනාවක් ගෙනාවා, මට ඉරිසියා කරා,එයා මට මෙච්චර දේවල් කරේ කොහොමද?

මීනූ හම්බෙන්න කලින් මගේ හිතේ මෙච්චර හැඟීම් ❣️ තියෙනවද කියල වත් හිතුවේ නෑ,

ඒ වෙලාවේ මට තේරෙන්නෑ මං මොනවා කරන්නද කියලවත්

මොනා උනත්..

ඒත්, මම ඔයාගේ හොඳම යාලුවා කිව්වට මට ඒක විශ්වාස කරන්න තරම් මගේ හිත එය පිළිගත්තෙ නෑ.

ඔයා එක්ක මගේ දවස් සම්පූර්ණ වෙලා රෑ තනි වුණාම ඇත්තටම මට ඔයා නැතුව පිස්සුවෙන් වගේ පාලුයි.
ඒත් මං ඒක හයියෙන් කියන්න වත්, කාටවත් කියන්න වත් නොගියේ ඔයා නැතුව පාලුවෙන් ඉන්නේ මෙහෙම මං විතරයි කියල මට දැනුන හන්දයි.

දවසක් අපි දෙන්නා රන්ඩු වෙලා මං සමාව නොගන්න තරම් මුරණ්ඩු වුණා

ඒත් මීනූ මගෙ ලඟට ඇවිත් මගෙන් සමාව ගත්තා,එතකොට මට තේරුනේ මං එයාට විශේෂ වගේ ම වැදගත් කෙනෙක් කියලා එහෙම නැත්නම් මං හිතුවා.. 😶

කොහොමහරි මගේ ජීවිතේ මට ලං උණු වැදගත්ම හා විශේෂම පුද්ගලයා මීනූ වුණා

..............................................................

එහෙනම් ඇයි මං ඇහුවේ නැත්තේ ඔයාගෙන් "අපි කවුද?" කියලා. 🙂


___________________________________

Please if you find any mistake tell me so I can fix it . Leave a comment please :)


𝐖𝐡𝐨 𝐀𝐫𝐞 𝐖𝐞?  [ GL ] Where stories live. Discover now