Evett yeni bölüm yazmak çook uğraştırıcı olsada yazıyorum eheh
Yorum ve oy pls 💅Küfür: varrrrr
Kalp Krizi: var hazırlanın
Şimdi okumaya lütfenn...
⏳⏳⏳⏳⏳⏳⏳⏳⏳⏳⏳⏳
💢💢💢💢💢💢💢💢💢💢💢💢
⏳⏳⏳⏳⏳⏳⏳⏳⏳⏳⏳⏳*Türkiye'nin ağzından*
Herkes bakmadık yer bırakmamıştı, ama hala bir kaçış yeri yok. Ağlayanların sayısı da artmıştı.
K. Kore: ağla.
G. Kore: d-deme öyle!
K. Kore: DAHA ÇOK AĞLA.
G. Kore: (...)
Kuzey Kore, Güney Koreyi azarlayarak ağlamasını sağlıyordu.
Japonya: ç-çok zalimsin! Nefret ediyorum senden!
K. Kore: ANİME KURTARDI MI SENİ?! HA?! CEVAP VER!
Kanada: ya yeter Kuzey Kore! Burda ağlayanları sakinleştirmeye çalışıyoruz senin yaptığına bak!
Rusya: benden bir şeyler kapmış
Belarus: ama Rusya, b-bence yaptığı biraz üzücü yani..
Rusya: senin sesin niye titriyo ya? Ağlıyor musun
Belarus: biraz korkmuyor değilim açıkçası...
Rusya: ben varım korkma.
Çok garip sahne ve senaryolar sonrası sıkıldım.
Kuzey Kıbrıs: A-ABİ! ABİ ABİ!
Kuzey Kıbrıs panik içinde arkama saklandı. Ne olduğunu anlamadım.
Türkiye: Kıbrıs? Noldu?
Güney Kıbrıs: NE OLUCAK! bana vurdu o! Onu öldüreceğim!!
Güney Kıbrıs ı fark edince durdum.
Kuzey Kıbrıs: Y-YANLIŞLIKLA ÇARPTIM!
Güney Kıbrıs: SEN DUR BENDE ABİMİ ÇAĞRIYORUM!!
Güney Kıbrıs hızla uzaklaştı. Bende Kuzey Kıbrısı kucağıma aldım.
Türkiye: iyi misin? Bir şeyin var mı?
K. Kıbrıs: h-hayır ama beni çok sertçe ittirdi..
Türkiye: omzunda ne var? Omzunu tutuyorsun.
Elini aniden omzundan çekti. Omzunda bir şey olduğundan eminim. Kollarını sıyırdım ve omzunda bir morluk gördüm.
Türkiye: Güney Kıbrıs değil mi?
Kuzey Kıbrıs: e-evet.. ama ona kızma!
Türkiye: peki, nasıl oldu?
Kuzey Kıbrıs: ben Güney Kıbrısla aynı odada kalıyorum..
Türkiye: ciddi misin?! Her bir şey yaptığında bana söyle! Anladın mı?
Kuzey Kıbrıs: anladım, genelde sadece kızardı. Bi keresinde ona cevap vermiştim. O yüzden oldu...
Türkiye: anladım.
Güney Kıbrıs: hadi gel! Ve gününü göster onlara!
Karşıda Yunanistan'ın elini tutup bize doğru hızla sürükleyen Güneyi gördüm. Bize yaklaştıklarında durdular.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Ametürk countryhumans ship
Teen FictionBu hikâye insan yaşamına benziyor yatılı okula gidiyorlar ama biraz farklı..smut